بینش، تقی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
بینِش، تقی (مشهد ۱۳۰۱ـ تهران ۱۳۷۴ش)<br> | بینِش، تقی (مشهد ۱۳۰۱ـ تهران ۱۳۷۴ش)<br> | ||
[[پرونده: 12490200.jpg | بندانگشتی|بينِش، تقي]]محقق و مصحح متون موسیقی قدیم ایرانی، نسخهشناس، و مدرس دانشگاه. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در [[مشهد، شهر|مشهد]] گذراند و حین ادامۀ تحصیل و خدمت در وزارت آموزش و پرورش در تهران، نزد [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علیاکبرخان شهنازی]]، نواختن تار را آموخت و از درسهای سلیمان روحافزا نیز بهره گرفت. در طول سالهای تدریس و سردبیری مجلۀ ''فرهنگ خراسان''، در مشهد، به تصحیح نُسَخ خطی موسیقی علاقه یافت و نخستین متن تصحیحشده از کتاب ''مقاصدالالحان''، نوشتۀ [[مراغی، عبدالقادر (مراغه ۷۶۸ق ـ هرات ۸۳۸ق)|عبدالقادر مراغی]] را در ۱۳۴۴ بهچاپ رساند. تا ۱۳۶۶ از او، بیش از ۵ جلد کتاب، شامل تصحیح متون قدیم، از دیوان شعرا تا تواریخ، و تعدادی مقاله در کنگرههای ایرانشناسی منتشر شده بود؛ تا اینکه در این سال بهدعوت دکتر [[صفوت، داریوش (تهران ۱۳۰۷ ـ۱۳۹۲ش)|داریوش صفوت]]، برای تدریس در [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران]]، به تهران آمد و متعاقب آن در دانشگاه هنر و دانشگاه سوره نیز بهتدریس پرداخت. در هشت سال آخر زندگیش، تعدادی کتاب و رسالۀ مهم از گنجینۀ متون خطی موسیقی ایران، با تصحیح و حواشی او چاپ شد، ازجمله ''رسالۀ موسیقی بنایی''، با همکاری دکتر | [[پرونده: 12490200.jpg | بندانگشتی|بينِش، تقي]]محقق و مصحح متون موسیقی قدیم ایرانی، نسخهشناس، و مدرس دانشگاه. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در [[مشهد، شهر|مشهد]] گذراند و حین ادامۀ تحصیل و خدمت در وزارت آموزش و پرورش در تهران، نزد [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علیاکبرخان شهنازی]]، نواختن تار را آموخت و از درسهای سلیمان روحافزا نیز بهره گرفت. در طول سالهای تدریس و سردبیری مجلۀ ''فرهنگ خراسان''، در مشهد، به تصحیح نُسَخ خطی موسیقی علاقه یافت و نخستین متن تصحیحشده از کتاب ''مقاصدالالحان''، نوشتۀ [[مراغی، عبدالقادر (مراغه ۷۶۸ق ـ هرات ۸۳۸ق)|عبدالقادر مراغی]] را در ۱۳۴۴ بهچاپ رساند. تا ۱۳۶۶ از او، بیش از ۵ جلد کتاب، شامل تصحیح متون قدیم، از دیوان شعرا تا تواریخ، و تعدادی مقاله در کنگرههای ایرانشناسی منتشر شده بود؛ تا اینکه در این سال بهدعوت دکتر [[صفوت، داریوش (تهران ۱۳۰۷ ـ۱۳۹۲ش)|داریوش صفوت]]، برای تدریس در [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران]]، به تهران آمد و متعاقب آن در دانشگاه هنر و دانشگاه سوره نیز بهتدریس پرداخت. در هشت سال آخر زندگیش، تعدادی کتاب و رسالۀ مهم از گنجینۀ متون خطی موسیقی ایران، با تصحیح و حواشی او چاپ شد، ازجمله ''رسالۀ موسیقی بنایی''، با همکاری دکتر داریوش صفوت (۱۳۶۸)؛ ''رسالۀ خاتمۀ جامعالالحان'' و ''متن جامعالالحان'' (۱۳۶۶)؛ سه ''رسالۀ فارسی در موسیقی'' (۱۳۷۱)؛ ''شرح ادوار''، اثر عبدالقادر مراغی (۱۳۷۳)؛ ''تاریخ مختصر موسیقی ایران'' (۱۳۷۴)؛ ''موسیقی از نظرگاه اسلام''؛ و نیز تعدادی مقاله در دایرةالمعارفهای گوناگون که بهکوشش [[میرعلی نقی، سید علیرضا|سید علیرضا میرعلینقی]] و [[مهدوی، رضا|رضا مهدوی]]، جمعآوری و جداگانه منتشر شده است. بههمراه [[برکشلی، مهدی (تهران ۱۲۹۱ـ ۱۳۶۶ش)|مهدی برکشلی]] و [[ملاح، حسینعلی (همدان ۱۳۰۰ـ تهران ۱۳۷۱ش)|حسینعلی ملاح]]، در سالهای ۱۳۳۵ـ۱۳۷۵، در شناساندن گنجینۀ علمی موسیقی قدیم ایران نقش مؤثری داشت. | ||
<br><!--12490200--> | <br><!--12490200--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۴۵
بینِش، تقی (مشهد ۱۳۰۱ـ تهران ۱۳۷۴ش)
| تقی بینِش | |
|---|---|
| زادروز |
مشهد ۱۳۰۱ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۷۴ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | محقق و مصحح متون موسیقی قدیم |
| شغل و تخصص های دیگر | نسخهشناس |
| سمت | مدرس دانشگاه، سردبیری مجلۀ فرهنگ خراسان |
| آثار | رسالۀ موسیقی بنایی، رسالۀ خاتمۀ جامعالالحان و متن جامعالالحان (۱۳۶۶)، سه رسالۀ فارسی در موسیقی (۱۳۷۱)؛ شرح ادوار، اثر عبدالقادر مراغی (۱۳۷۳)؛ تاریخ مختصر موسیقی ایران (۱۳۷۴)؛ موسیقی از نظرگاه اسلام |
| گروه مقاله | موسیقی |
محقق و مصحح متون موسیقی قدیم ایرانی، نسخهشناس، و مدرس دانشگاه. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مشهد گذراند و حین ادامۀ تحصیل و خدمت در وزارت آموزش و پرورش در تهران، نزد علیاکبرخان شهنازی، نواختن تار را آموخت و از درسهای سلیمان روحافزا نیز بهره گرفت. در طول سالهای تدریس و سردبیری مجلۀ فرهنگ خراسان، در مشهد، به تصحیح نُسَخ خطی موسیقی علاقه یافت و نخستین متن تصحیحشده از کتاب مقاصدالالحان، نوشتۀ عبدالقادر مراغی را در ۱۳۴۴ بهچاپ رساند. تا ۱۳۶۶ از او، بیش از ۵ جلد کتاب، شامل تصحیح متون قدیم، از دیوان شعرا تا تواریخ، و تعدادی مقاله در کنگرههای ایرانشناسی منتشر شده بود؛ تا اینکه در این سال بهدعوت دکتر داریوش صفوت، برای تدریس در دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران، به تهران آمد و متعاقب آن در دانشگاه هنر و دانشگاه سوره نیز بهتدریس پرداخت. در هشت سال آخر زندگیش، تعدادی کتاب و رسالۀ مهم از گنجینۀ متون خطی موسیقی ایران، با تصحیح و حواشی او چاپ شد، ازجمله رسالۀ موسیقی بنایی، با همکاری دکتر داریوش صفوت (۱۳۶۸)؛ رسالۀ خاتمۀ جامعالالحان و متن جامعالالحان (۱۳۶۶)؛ سه رسالۀ فارسی در موسیقی (۱۳۷۱)؛ شرح ادوار، اثر عبدالقادر مراغی (۱۳۷۳)؛ تاریخ مختصر موسیقی ایران (۱۳۷۴)؛ موسیقی از نظرگاه اسلام؛ و نیز تعدادی مقاله در دایرةالمعارفهای گوناگون که بهکوشش سید علیرضا میرعلینقی و رضا مهدوی، جمعآوری و جداگانه منتشر شده است. بههمراه مهدی برکشلی و حسینعلی ملاح، در سالهای ۱۳۳۵ـ۱۳۷۵، در شناساندن گنجینۀ علمی موسیقی قدیم ایران نقش مؤثری داشت.