بندیان درگز، محوطه باستانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:جعبه اطلاعات اماکن5|نام=محوطۀ باستانی بندیان درگز|نام لاتین=|نام‌های دیگر=|کشور=ایران|استان=خراسان رضوی|موقعیت=2 کیلومتری شمال غربی شهر درگز|کاربري=محوطۀ باستانی|مشخصات معماری=محوطۀ باستانی مشتمل بر سه تپۀ کوچک به مساحت 1000مترمربع|سازنده=|زمان ساخت=دورۀ ساسانی}} | |||
[[پرونده:12337800.jpg|بندانگشتی|سایت-موزۀ محوطۀ باستانی بندیان درگز]] | |||
بَنْدیانِ دَرْگز، محوّطۀ باستانی<br /> معبد و محوطه‌ای باستانی در حدود دو کیلومتری شمال غربی [[درگز، شهر|شهر درگز]] در [[خراسان شمالی، استان|استان خراسان شمالی]]، در حدود بیست کیلومتری مرز ایران و [[ترکمنستان]]. این مجموعه در سال ۱۳۷۵ش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. | |||
'''معرفی مجموعه''' | '''معرفی مجموعه''' | ||
محوطۀ باستانی بندیان از سه تپۀ کوچک شکل می‌گیرد و هزار | محوطۀ باستانی بندیان از سه تپۀ کوچک شکل می‌گیرد و هزار مترمربع وسعت دارد. اولین فصل کاوش در بندیان در ۱۳۷۳ش آغاز شد. در نتیجۀ کاوش‌ها، تالاری ستون‌دار به شکل مربع با ستون‌های گچی و دیوارهای چینه‌ای پیدا شد. در شمال تالار، محرابی به ابعاد ۱.۷×۲.۸متر و ۳ اُستودان قرار دارد؛ بر روی اُستودان‌ها صحنه‌هایی از شکار، قوچ، بز کوهی، گریفون، مار، عقرب و اسب گچبری شده است. در بندیان آتشدانی کشف شده است که حضور آن در مجاورت استودان‌ها، مغایر با شریعت [[زردشتی، آیین|زردشتی]] است. بر دیوارهای تالار صحنه‌هایی از شکست سرداران هون و نیز ایزدبانوی [[آناهیتا (اسطوره)|آناهیتا]] گچبری شده است. کتیبۀ پهلوی [[ساسانی، هنر|ساسانی]] بندیان آن‌جا را کوشک یا دسکره‌ای معرفی می‌کند که از آن یزداد ارگبد مرو است که فردی به نام مهر شاپور وی را بدان سمت گماشته بود. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۵۲
| محوطۀ باستانی بندیان درگز | |
|---|---|
| نام فارسی | محوطۀ باستانی بندیان درگز |
| کشور | ایران |
| استان | خراسان رضوی |
| موقعیت | 2 کیلومتری شمال غربی شهر درگز |
| کاربری | محوطۀ باستانی |
| مشخصات معماری | محوطۀ باستانی مشتمل بر سه تپۀ کوچک به مساحت 1000مترمربع |
| زمان ساخت | دورۀ ساسانی |
بَنْدیانِ دَرْگز، محوّطۀ باستانی
معبد و محوطه‌ای باستانی در حدود دو کیلومتری شمال غربی شهر درگز در استان خراسان شمالی، در حدود بیست کیلومتری مرز ایران و ترکمنستان. این مجموعه در سال ۱۳۷۵ش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
معرفی مجموعه
محوطۀ باستانی بندیان از سه تپۀ کوچک شکل می‌گیرد و هزار مترمربع وسعت دارد. اولین فصل کاوش در بندیان در ۱۳۷۳ش آغاز شد. در نتیجۀ کاوش‌ها، تالاری ستون‌دار به شکل مربع با ستون‌های گچی و دیوارهای چینه‌ای پیدا شد. در شمال تالار، محرابی به ابعاد ۱.۷×۲.۸متر و ۳ اُستودان قرار دارد؛ بر روی اُستودان‌ها صحنه‌هایی از شکار، قوچ، بز کوهی، گریفون، مار، عقرب و اسب گچبری شده است. در بندیان آتشدانی کشف شده است که حضور آن در مجاورت استودان‌ها، مغایر با شریعت زردشتی است. بر دیوارهای تالار صحنه‌هایی از شکست سرداران هون و نیز ایزدبانوی آناهیتا گچبری شده است. کتیبۀ پهلوی ساسانی بندیان آن‌جا را کوشک یا دسکره‌ای معرفی می‌کند که از آن یزداد ارگبد مرو است که فردی به نام مهر شاپور وی را بدان سمت گماشته بود.