ساراتوف، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۸ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:جعبه اطلاعات شهر6 | |||
| کشور = روسیه | |||
| نام فارسی = ساراتوف | |||
|نام لاتین = Saratov | |||
| نام قدیمی = | |||
| نام دیگر = | |||
| استان = ساراتوف | |||
| شهرستان = | |||
| بخش = | |||
| موقعیت = در کرانۀ راست ولگا، به فاصلۀ ۳۱۵کیلومتری شمال ولگاگراد | |||
| جمعیت = 837,900 نفر (۲۰۱۰) | |||
| مساحت = ۳۷۸ کیلومتر مربع | |||
| نوع اقلیم = | |||
| ارتفاع از سطح دریا = | |||
| تولیدات و صنایع مهم = ماشین‌سازی و فرآوری گاز | |||
| برخی بناهای مهم = کنسرواتوار موسیقی (تأسیس ۱۹۱۲)، موزۀ هنر (تأسیس ۱۸۸۵). بناهای دیدنی متعدد از قرون ۱۷ تا ۱۹، مانند کلیسای جامع تثلیث | |||
| شهر ها و آبادی های مهم = | |||
}} | |||
ساراتوف، شهر (Saratov) | ساراتوف، شهر (Saratov) | ||
مرکز استانِ (ناحیۀ) [[ساراتوف، استان|ساراتوف]] در فدراسیون [[روسیه]]، در کرانۀ راست [[ولگا]]<ref>Volga</ref>، به فاصلۀ ۳۱۵کیلومتری شمال [[ولگاگراد، شهر|ولگاگراد]]<ref>Volgograd </ref>. | مرکز استانِ (ناحیۀ) [[ساراتوف، استان|ساراتوف]] در فدراسیون [[روسیه]]، در کرانۀ راست [[ولگا]]<ref>Volga</ref>، به فاصلۀ ۳۱۵کیلومتری شمال [[ولگاگراد، شهر|ولگاگراد]]<ref>Volgograd </ref>. 837,900 نفر جمعیت (۲۰۱۰) و ۳۷۸ کیلومتر مربع مساحت دارد. مرکز مهم صنعتی و حمل‌ونقل است و کارخانه‌های ماشین‌سازی و فرآوری گاز، تعمیرگاه کشتی و پالایشگاه نفت دارد. نفت با خطوط لوله از [[باکو]] در [[آذربایجان، جمهوری|آذربایجان]] به این محل منتقل می‌شود تا با راه‌آهن در غرب روسیه توزیع شود؛ خط لولۀ گاز نیز از این محل تا مسکو کشیده شده است. پس از [[قازان]]<ref>Kazan </ref>، دومین مرکز فرهنگی ناحیۀ ولگا است. ساراتوف در ۱۵۹۰ به‌منزلۀ دژی در محل ماندگاه<ref>settlement</ref> [[تاتار]] در کرانۀ چپ ولگا بنا، و در ۱۶۷۴ به کرانۀ راست ولگا منتقل شد. از اواسط قرن ۱۷، مرکز مهم تجارت ماهی و نمک بود. در ۱۷۸۰ مرکز ایالت و یکی از بهترین شهرهای روسیه شد. از اواسط قرن ۱۹ تا دهۀ ۱۹۲۰ پرجمعیت‌ترین شهر ولگا و مرکز اصلی دادوستد گندم و صنعت آردسازی روسیه بود. پس از احداث راه‌آهن به مسکو در ۱۸۷۰، صنایع سنگین ساراتوف رشد کرد و در دهۀ ۱۹۳۰ به‌اوج رسید. از ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۱ مرکز ناحیۀ ولگای سفلا بود و در [[جنگ جهانی دوم]]<ref>World War II</ref> به اشغال نیروهای آلمانی درآمد. برخی از نهادهای فرهنگی آن عبارت‌اند از دانشگاه (تأسیس ۱۹۰۹)، کنسرواتوار موسیقی (تأسیس ۱۹۱۲)، چند مؤسسۀ علمی، و موزۀ هنر (تأسیس ۱۸۸۵). بناهای دیدنی متعددی از قرون ۱۷ تا ۱۹، مانند کلیسای جامع تثلیث، دارد. ساکنان آلمانی شهر در ۱۹۴۱ اخراج شدند. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۳۰
| ساراتوف، شهر | |
|---|---|
| کشور | روسیه |
| نام فارسی | ساراتوف |
| نام لاتین | Saratov |
| جمعیت | 837,900 نفر (۲۰۱۰) |
| موقعیت | در کرانۀ راست ولگا، به فاصلۀ ۳۱۵کیلومتری شمال ولگاگراد |
| تولیدات و صنایع مهم | ماشین‌سازی و فرآوری گاز |
| برخی بناهای مهم | کنسرواتوار موسیقی (تأسیس ۱۹۱۲)، موزۀ هنر (تأسیس ۱۸۸۵). بناهای دیدنی متعدد از قرون ۱۷ تا ۱۹، مانند کلیسای جامع تثلیث |
| استان یا ایالت | ساراتوف |
| مساحت | ۳۷۸ کیلومتر مربع |
ساراتوف، شهر (Saratov)
مرکز استانِ (ناحیۀ) ساراتوف در فدراسیون روسیه، در کرانۀ راست ولگا[۱]، به فاصلۀ ۳۱۵کیلومتری شمال ولگاگراد[۲]. 837,900 نفر جمعیت (۲۰۱۰) و ۳۷۸ کیلومتر مربع مساحت دارد. مرکز مهم صنعتی و حمل‌ونقل است و کارخانه‌های ماشین‌سازی و فرآوری گاز، تعمیرگاه کشتی و پالایشگاه نفت دارد. نفت با خطوط لوله از باکو در آذربایجان به این محل منتقل می‌شود تا با راه‌آهن در غرب روسیه توزیع شود؛ خط لولۀ گاز نیز از این محل تا مسکو کشیده شده است. پس از قازان[۳]، دومین مرکز فرهنگی ناحیۀ ولگا است. ساراتوف در ۱۵۹۰ به‌منزلۀ دژی در محل ماندگاه[۴] تاتار در کرانۀ چپ ولگا بنا، و در ۱۶۷۴ به کرانۀ راست ولگا منتقل شد. از اواسط قرن ۱۷، مرکز مهم تجارت ماهی و نمک بود. در ۱۷۸۰ مرکز ایالت و یکی از بهترین شهرهای روسیه شد. از اواسط قرن ۱۹ تا دهۀ ۱۹۲۰ پرجمعیت‌ترین شهر ولگا و مرکز اصلی دادوستد گندم و صنعت آردسازی روسیه بود. پس از احداث راه‌آهن به مسکو در ۱۸۷۰، صنایع سنگین ساراتوف رشد کرد و در دهۀ ۱۹۳۰ به‌اوج رسید. از ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۱ مرکز ناحیۀ ولگای سفلا بود و در جنگ جهانی دوم[۵] به اشغال نیروهای آلمانی درآمد. برخی از نهادهای فرهنگی آن عبارت‌اند از دانشگاه (تأسیس ۱۹۰۹)، کنسرواتوار موسیقی (تأسیس ۱۹۱۲)، چند مؤسسۀ علمی، و موزۀ هنر (تأسیس ۱۸۸۵). بناهای دیدنی متعددی از قرون ۱۷ تا ۱۹، مانند کلیسای جامع تثلیث، دارد. ساکنان آلمانی شهر در ۱۹۴۱ اخراج شدند.