ویوالدی، آنتونیو (۱۶۷۸ـ۱۷۴۱): تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}ویوالْدی، آنتونیو (۱۶۷۸ـ۱۷۴۱)(Vivaldi, Antonio)<br/> [[File:40168000.jpg|thumb|ويوالْدي، آنتونيو]]آهنگ‌ساز ایتالیایی، نوازندۀ ویولن، و رهبر ارکستر دوران باروک<ref>baroque

</ref>. از پرکارترین آهنگ‌سازان روزگار خود بود، که کنسرتوهای بسیار تأثیرگذاری داشت، و یوهان سباستیان باخ<ref>Johann Sebastian Bach </ref> تعداد زیادی از آن‌ها را ترانویسی کرد؛ او ۲۳ سمفونی، ۷۵ سونات، بیش از ۴۰۰ کنسرتو، از‌جمله ''چهار فصل''<ref>''The Four Seasons''

</ref> (۱۷۲۵) برای ویولن و ارکستر، بیش از ۴۰ اپرا، و آثار مذهبی بسیاری ساخت. بیشتر آثارش تا دهۀ ۱۹۳۰ ناشناخته مانده بودند. ویوالدی در ونیز به‌دنیا آمد. موسیقی را از پدرش، جووّانی باتّیستا ویوالدی<ref> Giovanni Battista Vivaldi </ref> که از ویولن‌نوازان کلیسای سان مارکو<ref>St Mark </ref> بود، و احتمالاً جووّانی لِگرِنتسی<ref>Giovanni Legrenzi</ref>، آهنگ‌ساز، تعلیم گرفت. در ۱۶۹۳ به خدمت کلیسا وارد شد و در ۱۷۰۳ به درجۀ کشیشی رسید، اما مدتی بعد به‌دلیل بیماری از وظایف کشیشی معاف شد. از ۱۷۰۳ تا ۱۷۴۰ کارمند وابستۀ یک پرورشگاه دختران به‌نام کنسرواتوریو دِل اوسپِداله دِلاّ پِیتا<ref> Conservatorio dell’Ospedale della Pietá </ref> در ونیز بود، و برای ارکستر آن‌جا اوراتوریوها و آثار سازی بسیاری ساخت. اولین اپرای او، ''اوتّونه در دهکده''<ref>''Ottone in Villa'' </ref>، در ۱۷۱۳ در ونیز به روی ‌صحنه رفت، و اجرای اپراهای فراوان دیگری را در ونیز، فلورانس<ref>Florence</ref>، مونیخ، پارما<ref> Parma </ref>، و میلان به روی صحنه برد. ویوالدی از ۱۷۲۰ تا ۱۷۲۳ در مقام رهبر گروه نوازندگان<ref>maestro di cappella da camera </ref> در خدمت فیلیپ<ref>Philip </ref>، مرزبان هِسه ـ دارمشتات<ref>Hesse Darmstadt </ref>، بود. در ۱۷۳۹ به ونیز بازگشت، اما محبوبیتش رو به افول نهاد، و او دو سال بعد در تنگدستی در وین<ref>Vienna </ref> درگذشت. اهمیت ویوالدی به‌سبب حدود ۴۵۰ کنسرتویی است که برای تکنوازی سازهای مختلف و ترکیب‌های گوناگون سازی ساخت؛ در این آثار سازهای خانوادۀ ویولن در اکثریت قرار دارند، اما سازهای بادی چوبی و سازهای کمیابی همچون پیکّولو، ویولا د آمور، و ماندولین<ref>mandolin </ref> نیز در میان‌شان یافت می‌شود. ویوالدی ۷۳ سونات نیز برای یک و دو ویولن و ویولن‌سل ساخت. در سال‌های اخیر موسیقی آوازی او بیش از پیش توجه و تحسین همگان را جلب کرد، به‌خصوص اوراتوریوی ''یودیتای پیروزمند''<ref>''Juditha Triumphans''</ref>، آهنگ‌های گلوریا<ref> Gloria </ref>، و چند سرناتا<ref>Serenatas</ref>. از‌جمله آثار اوست: اپرا تیتو مانلیو<ref> Tito Manlio</ref> (۱۷۲۰)، ''هرکول''<ref>''Ercole'' </ref> (۱۷۲۳)، ''اورلاندوی خشمگین''<ref>''Orlando furioso'' </ref> (۱۷۲۷). آواز مذهبی ''سالوه رِجینا''<ref>''Salve regina''</ref> (۳)، ''استابات ماتِر''<ref>''Stabat Mater'' </ref>. سازی بیش از ۲۳۰ کنسرتوی ویولن (ازجمله ''چهارفصل''، شماره‌های ۴ـ۱ از مجموعۀ ''کشمکش میان هارمونی و انوانسیون''<ref>''Il cimento dell’armonia e dell’inventione''</ref>، اپوس ۸).