ادیب طوسی، محمدامین (مشهد ۱۲۸۳ـ تهران ۱۳۶۱ش): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ادیب طوسی، محمدامین (مشهد ۱۲۸۳ - تهران ۱۳۶۱ش)<br> | ادیب طوسی، محمدامین (مشهد ۱۲۸۳ - تهران ۱۳۶۱ش)<br> | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۵: | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |تحصیلات و محل تحصیل= | ||
| شغل و تخصص اصلی = | | شغل و تخصص اصلی = شاعر، نویسنده و پژوهشگر ادبی | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر= | ||
|سبک = | |سبک = | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}ادیب، پژوهشگر، شاعر و نویسندۀ ایرانی. پس از تحصیل در مکتب‌های قدیم و مدرسه‌های علوم دینی، نزد ادیب نیشابوری ادبیات آموخت. برای ادامۀ تحصیل به [[سبزوار، شهر|سبزوار]] رفت و نزد آقابزرگ حکیم، معروف به افتخارالحکما، حکمت و اصول فلسفۀ شرق را فرا گرفت. در ۱۳۴۲ش برای تکمیل معلومات خود به [[بغداد]] و از آن‌جا به [[هندوستان]]، [[عربستان سعودی|عربستان]]، [[ترکستان، ناحیه|ترکستان]]، [[مصر]]، و [[ترکیه]] رفت و در بازگشت به [[خراسان]]، در وزارت معارف استخدام و به تدریس در مدارس پرداخت. دکتری خود را در رشتۀ ادبیات فارسی از [[دانشگاه تهران]] گرفت. سپس به تدریس در دانشکده ادبیات تبریز مشغول شد و مدیریت مجلۀ آن دانشکده و مجلۀ ''مهتاب'' را به‌عهده گرفت. پژوهش‌هايی را در زمينه‌های ادبی و زبان‌شناسی تاريخی انجام داد. در سال 1325ش به عضویت انجمن ادبی فرهنگستان ایران درآمد و با ادبای بزرگ هم‌عصر خود مانند [[بهار، محمدتقی (مشهد ۱۲۶۵ـ تهران ۱۳۳۰ش)|بهار]] و [[فروزانفر، بدیع الزمان|فروزانفر]] ارتباط برقرار کرد. با نوشتن کتاب ''دستور نوین'' خود، گامی مهم در راستای تدوین دستور زبان فارسی برداشت و کتابش الگوی مناسبی برای محققان بعدی شد. | }} | ||
[[پرونده:11166500-1.jpg|بندانگشتی|محمدامین ادیب طوسی]] | |||
ادیب، پژوهشگر، شاعر و نویسندۀ ایرانی. پس از تحصیل در مکتب‌های قدیم و مدرسه‌های علوم دینی، نزد ادیب نیشابوری ادبیات آموخت. برای ادامۀ تحصیل به [[سبزوار، شهر|سبزوار]] رفت و نزد آقابزرگ حکیم، معروف به افتخارالحکما، حکمت و اصول فلسفۀ شرق را فرا گرفت. در ۱۳۴۲ش برای تکمیل معلومات خود به [[بغداد]] و از آن‌جا به [[هندوستان]]، [[عربستان سعودی|عربستان]]، [[ترکستان، ناحیه|ترکستان]]، [[مصر]]، و [[ترکیه]] رفت و در بازگشت به [[خراسان]]، در وزارت معارف استخدام و به تدریس در مدارس پرداخت. دکتری خود را در رشتۀ ادبیات فارسی از [[دانشگاه تهران]] گرفت. سپس به تدریس در دانشکده ادبیات تبریز مشغول شد و مدیریت مجلۀ آن دانشکده و مجلۀ ''مهتاب'' را به‌عهده گرفت. پژوهش‌هايی را در زمينه‌های ادبی و زبان‌شناسی تاريخی انجام داد. در سال 1325ش به عضویت انجمن ادبی فرهنگستان ایران درآمد و با ادبای بزرگ هم‌عصر خود مانند [[بهار، محمدتقی (مشهد ۱۲۶۵ـ تهران ۱۳۳۰ش)|بهار]] و [[فروزانفر، بدیع الزمان|فروزانفر]] ارتباط برقرار کرد. با نوشتن کتاب ''دستور نوین'' خود، گامی مهم در راستای تدوین دستور زبان فارسی برداشت و کتابش الگوی مناسبی برای محققان بعدی شد. | |||
سروده‌هايش در شيوۀ سنّتی است. بخشی از ديوانش به کوشش دکتر [[طاووسی، محمود|طاووسی]] (تبريز، ۱۳۴۱ش) نشر يافته است. | |||
| خط ۴۷: | خط ۵۱: | ||
* جوکی در جنگل (رمان فلسفی) | * جوکی در جنگل (رمان فلسفی) | ||
* انتقام عشق (رمان جنایی-عشقی) | * انتقام عشق (رمان جنایی-عشقی) | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۵۴
ادیب طوسی، محمدامین (مشهد ۱۲۸۳ - تهران ۱۳۶۱ش)
| محمدامین ادیب طوسی | |
|---|---|
| زادروز |
مشهد ۱۲۸۳ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۶۱ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر، نویسنده و پژوهشگر ادبی |
| آثار | داستان‌های دخمه‌های سیاه یا کلبۀ بدبختان؛ شبح مخوف؛ و انتقام عشق (تبریز، ۱۳۱۹ش)؛ فرهنگ لغات ادبی، ۲ جلد (تبریز، ۱۳۴۹ش)؛ دیوان ادیب طوسی (تبریز، ۱۳۴۱ش)؛ فرهنگ لغات لهجه‌های محلی ایران؛ بودا در هند |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
ادیب، پژوهشگر، شاعر و نویسندۀ ایرانی. پس از تحصیل در مکتب‌های قدیم و مدرسه‌های علوم دینی، نزد ادیب نیشابوری ادبیات آموخت. برای ادامۀ تحصیل به سبزوار رفت و نزد آقابزرگ حکیم، معروف به افتخارالحکما، حکمت و اصول فلسفۀ شرق را فرا گرفت. در ۱۳۴۲ش برای تکمیل معلومات خود به بغداد و از آن‌جا به هندوستان، عربستان، ترکستان، مصر، و ترکیه رفت و در بازگشت به خراسان، در وزارت معارف استخدام و به تدریس در مدارس پرداخت. دکتری خود را در رشتۀ ادبیات فارسی از دانشگاه تهران گرفت. سپس به تدریس در دانشکده ادبیات تبریز مشغول شد و مدیریت مجلۀ آن دانشکده و مجلۀ مهتاب را به‌عهده گرفت. پژوهش‌هايی را در زمينه‌های ادبی و زبان‌شناسی تاريخی انجام داد. در سال 1325ش به عضویت انجمن ادبی فرهنگستان ایران درآمد و با ادبای بزرگ هم‌عصر خود مانند بهار و فروزانفر ارتباط برقرار کرد. با نوشتن کتاب دستور نوین خود، گامی مهم در راستای تدوین دستور زبان فارسی برداشت و کتابش الگوی مناسبی برای محققان بعدی شد.
سروده‌هايش در شيوۀ سنّتی است. بخشی از ديوانش به کوشش دکتر طاووسی (تبريز، ۱۳۴۱ش) نشر يافته است.
گزیدۀ کتابشناسی
- بودا در هند (ترجمه)، محمد امین بن شیخ محمد حسین گیلانی
- تاریخ دینی ایران قدیم، جلد اول
- تخت سلیمان، رساله در ایران باستان
- آموزش و پرورش از نظر غزالی.
- دستور زبان فارسی (سه دوره)
- فرهنگ لغات آذری (تبریز)
- فهلویات (تبریز)
- فرهنگ لغات ادبی (۲مجلد)
- پیام فردوسی (منظومه)
- دخمه‌های سیاه (رمان)
- جوکی در جنگل (رمان فلسفی)
- انتقام عشق (رمان جنایی-عشقی)