احمد دیوان بیگی شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
|نام دیگر=
|نام دیگر=
|نام اصلی=احمدبن ابوالحسن شيرازی
|نام اصلی=احمدبن ابوالحسن شيرازی
|نام مستعار=
|نام مستعار=ديوان بيگی؛ ایشک آقاسی
|لقب=مشهور به ديوان بيگی؛ نیز: مشهور به ایشک آقاسی
|لقب=
|زادروز=شيراز 1241ق
|زادروز=شيراز 1241ق
|تاریخ مرگ=پس از 1313ق
|تاریخ مرگ=پس از 1313ق
خط ۱۲: خط ۱۲:
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =درویش
| شغل و تخصص اصلی =دولتمرد
|شغل و تخصص های دیگر=
|شغل و تخصص های دیگر=تذکره‌نویس
|سبک =
|سبک =
|مکتب =
|مکتب =
|سمت =كدخدای محلۀ ميدان شاه شيراز
|سمت =كدخدای محلۀ ميدان شاه شيراز - ایشک آقاسی باشی در دستگاه حسام‌السلطنه - رئيس عدليه يزد
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار = تذكره حدیقة‌الشعرا، اخباراليزد، تاريخ قاجاريه، نخبه المصيبات احمدی.
|آثار = تذكره حدیقة‌الشعرا، اخباراليزد، تاريخ قاجاريه، نخبه المصيبات احمدی.
خط ۲۴: خط ۲۴:
|فعالیت های مهم =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|رشته =
|پست تخصصی =سمت ایشک آقاسی باشی در دستگاه حسام‌السلطنه- رئيس عدليه يزد
|پست تخصصی =  
|باشگاه =
|باشگاه =
}}
}}


احمد دیوان بیگی شیرازی (شیراز 1241ق– )
احمد دیوان بیگی شیرازی (شیراز 1241ق - )


(نام اصلی: احمد بن ابوالحسن شیرازی، مشهور به دیوان بیگی؛ نیز: مشهور به ایشک آقاسی)
(نام اصلی: احمد بن ابوالحسن شیرازی، مشهور به دیوان بیگی؛ نیز: مشهور به ایشک آقاسی) از درویشان سلسلۀ نعمه‌اللهیه، که به شرح حال عرفا بسیار توجه داشته است. وقتی 9 ساله بود، پدرش، آقا ابوالحسن، فوت کرد و جد مادری‌اش آقا محمدعلی، سرپرستی‌اش را بر عهده گرفت. خاندانش از سادات و تجار مشهور شیراز بودند. او در زادگاهش بزرگ شد. دو سال به تحصیل علوم پرداخت و مدتی نیز در [[یزد، شهر|یزد]] و شیراز مشغول تجارت بود. گه‌گاه نیز به مطالعۀ حدیث و تاریخ و شعر می‌پرداخت. تا پیش از حرکت به [[هرات، شهر (افغانستان)|هرات]] در 1277ق، کدخدای محلۀ میدان شاه [[شیراز، شهر|شیراز]] بود و در آن هنگام با [[حسام السلطنه، سلطان مراد میرزا (۱۲۳۳ـ مشهد ۱۲۹۹ق)|سلطان مراد میرزا حسام‌السلطنه]]، از شاهزادگان و رجال قاجار، همسفر شد و از شیراز به خراسان رفت.


از درویشان سلسلۀ نعمه‌اللهیه، که به شرح حال عرفا بسیار توجه داشته است.
در امور دیوانی مهارت داشت و در دستگاه حسام‌السلطنه، سمت ایشک آقاسی باشی (از مناصب دربار سلطنتی به معنای رئیس تشریفات یا دربار) گرفت و تا فوت حسام‌السلطنه با همین منصب در سفرهایش همراه وی بود. از 1260 تا 1279ق مشغول تذکره‎‌نویسی شد، اما به علت اشتغال در امور دیوانی، مدت‌ها از تألیف تذکره بازماند. او سه سال رئیس [[عدلیه، وزارت|عدلیه]] یزد شد و طی آن زمان، به تألیف کتاب ''اخبارالیزد'' پرداخت. در 1293ق در [[تهران، شهر|تهران]] و 1296ق در کرمانشاهان به تنظیم و تألیف تذکره مشغول بود. ابتدا شرح حال شاعران معاصر خود را نوشت، اما با تشویق حسینقلی خان سلطان ‌(مؤلف تذکره مناقب حسامیه) و مطالعۀ آتشکده آذر، شرح حال شاعران متقدم و نیز شرح حال عرفا و علمای مذهبی را نیز به تذکره [[حدیقهالشعرا|حدیقة‌الشعرا]] اضافه کرد.


وقتی 9 ساله بود، پدرش، آقا ابوالحسن، فوت کرد و جد مادری‌اش آقا محمدعلی، سرپرستی‌اش را بر عهده گرفت. خاندانش از سادات و تجار مشهور شیراز بودند.
عمده تألیفاتش: تذکره حدیقة‌الشعرا، اخبارالیزد، تاریخ قاجاریه، نخبةالمصیبات احمدی، و ذیل ریاض‌الجنه. کتابی نیز در مصائب اهل بیت نبوت دارد. مرگ او را پس از 1313ق تخمین زده‌اند.<br />
 
[[رده:تاریخ ایران]]
او در زادگاهش بزرگ شد. دو سال به تحصیل علوم پرداخت و مدتی نیز در [[یزد، شهر|یزد]] و شیراز مشغول تجارت بود. گهگاه نیز به مطالعۀ حدیث و تاریخ و شعر می‌پرداخت. تا پیش از حرکت به [[هرات، شهر (افغانستان)|هرات]] در 1277ق، کدخدای محلۀ میدان شاه [[شیراز، شهر|شیراز]] بود و در آن هنگام با [[حسام السلطنه، سلطان مراد میرزا (۱۲۳۳ـ مشهد ۱۲۹۹ق)|سلطان مراد میرزا حسام السلطنه]]، از شاهزادگان و رجال قاجار، همسفر شد و از شیراز به خراسان رفت.
[[رده:دوره قاجار]]
 
در امور دیوانی مهارت داشت و در دستگاه حسام‌السلطنه، سمت ایشک آقاسی باشی (از مناصب دربار سلطنتی به معنای رئیس تشریفات یا دربار) گرفت و تا فوت حسام‌السلطنه با همین منصب در سفرهایش همراه وی بود.
 
از 1260 تا 1279ق مشغول تذکره‎ نویسی شد، اما به علت اشتغال در امور دیوانی، مدت‌ها از تألیف تذکره بازماند.
 
او سه سال رئیس [[عدلیه، وزارت|عدلیه]] یزد شد و طی آن زمان، به تألیف کتاب ''اخبارالیزد'' پرداخت. در 1293ق در [[تهران، شهر|تهران]] و 1296ق در کرمانشاهان به تنظیم و تألیف تذکره مشغول بود.
 
ابتدا شرح حال شاعران معاصر خود را نوشت، اما با تشویق حسینقلی خان سلطان ‌(مؤلف تذکره مناقب حسامیه) و مطالعۀ آتشکده آذر، شرح حال شاعران متقدم و نیز شرح حال عرفا و علمای مذهبی را نیز به تذکره [[حدیقهالشعرا|حدیقة‌الشعرا]] اضافه کرد.
 
عمده تألیفاتش: تذکره حدیقة‌الشعرا، اخبارالیزد، تاریخ قاجاریه، نخبةالمصیبات احمدی، و ذیل ریاض الجنه.
 
کتابی نیز در مصائب اهل بیت نبوت دارد.
 
مرگ او را پس از 1313ق تخمین زده‌اند.<br />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۳

احمد ديوان بيگی شیرازی
زادروز شيراز 1241ق
درگذشت پس از 1313ق
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی دولتمرد
شغل و تخصص های دیگر تذکره‌نویس
دوره قاجار
آثار تذكره حدیقة‌الشعرا، اخباراليزد، تاريخ قاجاريه، نخبه المصيبات احمدی.
گروه مقاله تاریخ ایران

احمد دیوان بیگی شیرازی (شیراز 1241ق - )

(نام اصلی: احمد بن ابوالحسن شیرازی، مشهور به دیوان بیگی؛ نیز: مشهور به ایشک آقاسی) از درویشان سلسلۀ نعمه‌اللهیه، که به شرح حال عرفا بسیار توجه داشته است. وقتی 9 ساله بود، پدرش، آقا ابوالحسن، فوت کرد و جد مادری‌اش آقا محمدعلی، سرپرستی‌اش را بر عهده گرفت. خاندانش از سادات و تجار مشهور شیراز بودند. او در زادگاهش بزرگ شد. دو سال به تحصیل علوم پرداخت و مدتی نیز در یزد و شیراز مشغول تجارت بود. گه‌گاه نیز به مطالعۀ حدیث و تاریخ و شعر می‌پرداخت. تا پیش از حرکت به هرات در 1277ق، کدخدای محلۀ میدان شاه شیراز بود و در آن هنگام با سلطان مراد میرزا حسام‌السلطنه، از شاهزادگان و رجال قاجار، همسفر شد و از شیراز به خراسان رفت.

در امور دیوانی مهارت داشت و در دستگاه حسام‌السلطنه، سمت ایشک آقاسی باشی (از مناصب دربار سلطنتی به معنای رئیس تشریفات یا دربار) گرفت و تا فوت حسام‌السلطنه با همین منصب در سفرهایش همراه وی بود. از 1260 تا 1279ق مشغول تذکره‎‌نویسی شد، اما به علت اشتغال در امور دیوانی، مدت‌ها از تألیف تذکره بازماند. او سه سال رئیس عدلیه یزد شد و طی آن زمان، به تألیف کتاب اخبارالیزد پرداخت. در 1293ق در تهران و 1296ق در کرمانشاهان به تنظیم و تألیف تذکره مشغول بود. ابتدا شرح حال شاعران معاصر خود را نوشت، اما با تشویق حسینقلی خان سلطان ‌(مؤلف تذکره مناقب حسامیه) و مطالعۀ آتشکده آذر، شرح حال شاعران متقدم و نیز شرح حال عرفا و علمای مذهبی را نیز به تذکره حدیقة‌الشعرا اضافه کرد.

عمده تألیفاتش: تذکره حدیقة‌الشعرا، اخبارالیزد، تاریخ قاجاریه، نخبةالمصیبات احمدی، و ذیل ریاض‌الجنه. کتابی نیز در مصائب اهل بیت نبوت دارد. مرگ او را پس از 1313ق تخمین زده‌اند.