اسفناج بورانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


اسفناج بورانی <br>
اسفناج بورانی <br>
<p>در آشپزی ایرانی، نوعی سالاد، فراهم‌آمده از ماست چکیدۀ به آب رقیق‌شده و انواع تره‌بار، به‌ویژه اسفناج یا کنگر پخته یا خام و سیر ساطوری یا کوبیده‌شده. بورانی که آن را به بوران، زوجۀ مأمون عباسی، منسوب کرده‌اند، پیش از این از انواع خورش بوده است و در آن، علاوه‌بر اسفناج، کدو، بادنجان، کنگر، لوبیاسبز، و قارچ، گوشت هم داخل می‌کرده‌اند. متداول‌ترین نوع بورانی در میان ایرانیان، بورانی اسفناج است. ماست و خیار نیز، که آن را مشخصاً با نام بورانی نمی‌شناسند، در واقع نوعی بورانی است. بورانی از آشپزخانۀ ایرانی به آشپزخانۀ ممالک دیگر نیز راه گشوده و بنابه ذائقۀ بومیان هر ناحیه، انواعی یافته و نامی بومی به خود گرفته است؛ مثلاً در شمالِ هند «رایتا»، در جنوب آن «پِچادی» و در اسپانیا به تصحیف نام فارسی‌اش «آلبُرانیا» نامیده می‌شود.</p>
<p>در آشپزی ایرانی، نوعی [[سالاد]]، فراهم‌آمده از [[ماست]] چکیدۀ به آب رقیق‌شده و انواع تره‌بار، به‌ویژه [[اسفناج]] یا [[کنگر]] پخته یا خام و [[سیر (گیاهان)|سیر]] ساطوری یا کوبیده‌شده. بورانی که آن را به بوران، زوجۀ [[مامون عباسی (۱۷۰ـ۲۱۸ق)|مأمون عباسی]]، منسوب کرده‌اند، پیش از این از انواع [[خورش]] بوده است و در آن، علاوه‌بر اسفناج، [[کدو]]، [[بادنجان]]، کنگر، [[لوبیا]]<nowiki/>سبز، و [[قارچ]]، [[گوشت]] هم داخل می‌کرده‌اند. متداول‌ترین نوع بورانی در میان ایرانیان، بورانی اسفناج است. ماست و خیار نیز، که آن را مشخصاً با نام بورانی نمی‌شناسند، در واقع نوعی بورانی است. بورانی از آشپزخانۀ ایرانی به آشپزخانۀ ممالک دیگر نیز راه گشوده و بنابه ذائقۀ بومیان هر ناحیه، انواعی یافته و نامی بومی به خود گرفته است؛ مثلاً در شمالِ [[هند]] «رایتا»، در جنوب آن «پِچادی» و در [[اسپانیا]] به تصحیف نام فارسی‌اش «آلبُرانیا» نامیده می‌شود.</p>
<br><!--11298300-->
<br><!--11298300-->
[[رده:صنایع غذایی و کشاورزی، تغذیه]]
[[رده:صنایع غذایی و کشاورزی، تغذیه]]
[[رده:علوم تغذیه، مکتب های آشپزی و غذاها]]
[[رده:علوم تغذیه، مکتب های آشپزی و غذاها]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۲۱

اسفناج بورانی

در آشپزی ایرانی، نوعی سالاد، فراهم‌آمده از ماست چکیدۀ به آب رقیق‌شده و انواع تره‌بار، به‌ویژه اسفناج یا کنگر پخته یا خام و سیر ساطوری یا کوبیده‌شده. بورانی که آن را به بوران، زوجۀ مأمون عباسی، منسوب کرده‌اند، پیش از این از انواع خورش بوده است و در آن، علاوه‌بر اسفناج، کدو، بادنجان، کنگر، لوبیاسبز، و قارچ، گوشت هم داخل می‌کرده‌اند. متداول‌ترین نوع بورانی در میان ایرانیان، بورانی اسفناج است. ماست و خیار نیز، که آن را مشخصاً با نام بورانی نمی‌شناسند، در واقع نوعی بورانی است. بورانی از آشپزخانۀ ایرانی به آشپزخانۀ ممالک دیگر نیز راه گشوده و بنابه ذائقۀ بومیان هر ناحیه، انواعی یافته و نامی بومی به خود گرفته است؛ مثلاً در شمالِ هند «رایتا»، در جنوب آن «پِچادی» و در اسپانیا به تصحیف نام فارسی‌اش «آلبُرانیا» نامیده می‌شود.