مهدی سلوکی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
'''فیلمهای سینمایی''' | '''فیلمهای سینمایی''' | ||
''سرگیجه'' (محمد زریندست- ۱۳۸۵)؛ ''احضارشدگا''ن (آرش معیریان- 1386)؛ ''کریستال'' (محسن محسنینسب- ۱۳۸۷)؛ ''زادبوم'' (ابوالحسن داوودی- 1387)؛ ''دنیای پر امید'' (احمد شیرازی-۱۳۹۱)؛ ''سگهای پوشالی'' (رضا توکلی- 1392)؛ ''پاشنه بلند ۲'' (محسن منشیزاده- 1393). | ''[[سرگیجه (سینما)|سرگیجه]]'' (محمد زریندست- ۱۳۸۵)؛ ''احضارشدگا''ن ([[آرش معیریان]]- 1386)؛ ''کریستال'' (محسن محسنینسب- ۱۳۸۷)؛ ''زادبوم'' ([[داودی، ابوالحسن (نیشابور ۱۳۳۴ش)|ابوالحسن داوودی]]- 1387)؛ ''دنیای پر امید'' ([[شیرازی، احمد (تهران ۱۳۰۹ـ۱۳۶۸ش)|احمد شیرازی]]-۱۳۹۱)؛ ''سگهای پوشالی'' (رضا توکلی- 1392)؛ ''پاشنه بلند ۲'' (محسن منشیزاده- 1393). | ||
'''مجموعههای تلویزیونی''' | '''مجموعههای تلویزیونی''' | ||
''چراغهای خاموش'' (کاظم بلوچی، ۱۳۸۰)؛ ''روشنایی دشت'' (عبدالله | ''چراغهای خاموش'' (کاظم بلوچی، ۱۳۸۰)؛ ''روشنایی دشت'' (عبدالله باکیده، ۱۳۸۱–۱۳۸۰)؛ ''[[تب سرد (تلویزیون)|تب سرد]]'' (علیرضا افخمی، ۸۳–۱۳۸۲)؛ ''باجناغها'' ([[آییش، فرهاد (تهران ۱۳۳۱ش)|فرهاد آئیش]]، 1384)؛ ''ما چند نفر'' (فیاض موسوی، 1385)؛ ''نرگس'' ([[سیروس مقدم]]، 1385)؛ ''پنجمین خورشید'' (علیرضا افخمی، ۱۳۸۸)؛ ''[[ستایش (تلویزیون)|ستایش]]'' (سعید سلطانی، 1389- 1390)؛ ''پنج کیلومتر تا بهشت'' (علیرضا افخمی، 1390)؛ ''سایه روشن'' (آرش معیریان، 1390)؛ ''راستش را بگو'' (محمدرضا آهنج، ۱۳۹۱)؛ ''پروانه'' (جلیل سامان، ۱۳۹۱)؛ ''ستایش فصل دوم'' (سعید سلطانی، ۱۳۹2- ۱۳۹3)؛ ''آخرین بازی'' (حسین سهیلی زاده، ۱۳۹۳)؛ ''خوب بد زشت'' ([[منوچهر هادی]]، ۱۳۹۳)؛ ''مهر طوبی'' (سیدمجید موسویان، ۱۳۹۴)؛ ''مرز خوشبختی'' (حسین سهیلیزاده، ۱۳۹۵)؛ ''آرام میگیریم'' (روحالله سهرابی، 1395)؛ ''بوی غریب پاییز'' (سیدمجتبی یاسینی، 1396)؛ ''از یادها رفته'' (بهرام بهرامیان، ۱۳۹8)؛ ''عروس تاریکی'' (محمود معظمی، ١٣٩۶). | ||
----<br /> | ----<br /> | ||
[[رده:سینما]] | [[رده:سینما]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص (بازیگران)]] | [[رده:ایران - اشخاص (بازیگران)]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۰
مهدی سلوکی | |
---|---|
زادروز |
اصفهان 14 خرداد 1361ش |
ملیت | ایرانی |
تحصیلات و محل تحصیل | فارغالتحصیل رشتهی گرافیک- هنرستان مالک اشتر تهران |
شغل و تخصص اصلی | بازیگر سینما، تلویزیون |
آثار | مجموعههای تلویزیونی نرگس، ستایش و پنج کیلومتر تا بهشت |
گروه مقاله | سینما |
خویشاوندان سرشناس | محمد سلوکی (برادر) |
مهدی سلوکی (اصفهان 14 خرداد 1361ش- )
بازیگر ایرانی سینما و تلویزیون. فارغالتحصیل رشتهی گرافیک از هنرستان مالک اشتر تهران است (1379). از اوائل دههی 1380 به واسطهی برادرش، محمد سلوکی، که مجری تلویزیون است به برنامههای این رسانه دعوت شد. سلوکی فعالیت حرفهای را به عنوان بازیگر در ماه رمضان سال 1380 با مجموعهی چراغهای خاموش (کاظم بلوچی) شروع کرده و آغاز فعالیت او در سینما نیز سال 1385 با فیلم سرگیجه، به کارگردانی محمد زریندست (کارگردان ایرانی- امریکایی)، بوده است. او با بازی در یکی از نقشهای محوری مجموعهی تلویزیونی نرگس (بهروز شوکت) که از تابستان ۱۳۸۵ از شبکهی ۳ سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد به شهرت رسید. از دیگر بازیهای بهیادماندنی او به حضورش در مجموعههای تلویزیونی ستایش (در نقشهای محمد نادری برادر ستایش در فصل اول و محمد فردوس پسر ستایش نادری در فصل دوم)، پنج کیلومتر تا بهشت (در نقش امیرحسین نخعی) و مرز خوشبختی (در نقش علی محلاتی، روحانی) میتوان اشاره کرد.
فیلمهای سینمایی
سرگیجه (محمد زریندست- ۱۳۸۵)؛ احضارشدگان (آرش معیریان- 1386)؛ کریستال (محسن محسنینسب- ۱۳۸۷)؛ زادبوم (ابوالحسن داوودی- 1387)؛ دنیای پر امید (احمد شیرازی-۱۳۹۱)؛ سگهای پوشالی (رضا توکلی- 1392)؛ پاشنه بلند ۲ (محسن منشیزاده- 1393).
مجموعههای تلویزیونی
چراغهای خاموش (کاظم بلوچی، ۱۳۸۰)؛ روشنایی دشت (عبدالله باکیده، ۱۳۸۱–۱۳۸۰)؛ تب سرد (علیرضا افخمی، ۸۳–۱۳۸۲)؛ باجناغها (فرهاد آئیش، 1384)؛ ما چند نفر (فیاض موسوی، 1385)؛ نرگس (سیروس مقدم، 1385)؛ پنجمین خورشید (علیرضا افخمی، ۱۳۸۸)؛ ستایش (سعید سلطانی، 1389- 1390)؛ پنج کیلومتر تا بهشت (علیرضا افخمی، 1390)؛ سایه روشن (آرش معیریان، 1390)؛ راستش را بگو (محمدرضا آهنج، ۱۳۹۱)؛ پروانه (جلیل سامان، ۱۳۹۱)؛ ستایش فصل دوم (سعید سلطانی، ۱۳۹2- ۱۳۹3)؛ آخرین بازی (حسین سهیلی زاده، ۱۳۹۳)؛ خوب بد زشت (منوچهر هادی، ۱۳۹۳)؛ مهر طوبی (سیدمجید موسویان، ۱۳۹۴)؛ مرز خوشبختی (حسین سهیلیزاده، ۱۳۹۵)؛ آرام میگیریم (روحالله سهرابی، 1395)؛ بوی غریب پاییز (سیدمجتبی یاسینی، 1396)؛ از یادها رفته (بهرام بهرامیان، ۱۳۹8)؛ عروس تاریکی (محمود معظمی، ١٣٩۶).