احمد دیوان بیگی شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
احمد دیوان بیگی شیرازی (شیراز 1241ق– | احمد دیوان بیگی شیرازی (شیراز 1241ق– ) | ||
(نام اصلی: احمد بن ابوالحسن شیرازی، مشهور به دیوان بیگی؛ نیز: مشهور به ایشک آقاسی) | (نام اصلی: احمد بن ابوالحسن شیرازی، مشهور به دیوان بیگی؛ نیز: مشهور به ایشک آقاسی) | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
وقتی 9 ساله بود، پدرش، آقا ابوالحسن، فوت کرد و جد مادری‌اش آقا محمدعلی، سرپرستی‌اش را بر عهده گرفت. خاندانش از سادات و تجار مشهور شیراز بودند. | وقتی 9 ساله بود، پدرش، آقا ابوالحسن، فوت کرد و جد مادری‌اش آقا محمدعلی، سرپرستی‌اش را بر عهده گرفت. خاندانش از سادات و تجار مشهور شیراز بودند. | ||
او در زادگاهش بزرگ شد. دو سال به تحصیل علوم پرداخت و مدتی نیز در [[یزد، شهر|یزد]] و شیراز مشغول تجارت بود. | او در زادگاهش بزرگ شد. دو سال به تحصیل علوم پرداخت و مدتی نیز در [[یزد، شهر|یزد]] و شیراز مشغول تجارت بود. گهگاه نیز به مطالعۀ حدیث و تاریخ و شعر می‌پرداخت. تا پیش از حرکت به [[هرات، شهر (افغانستان)|هرات]] در 1277ق، کدخدای محلۀ میدان شاه [[شیراز، شهر|شیراز]] بود و در آن هنگام با [[حسام السلطنه، سلطان مراد میرزا (۱۲۳۳ـ مشهد ۱۲۹۹ق)|سلطان مراد میرزا حسام السلطنه]]، از شاهزادگان و رجال قاجار، همسفر شد و از شیراز به خراسان رفت. | ||
در امور دیوانی مهارت داشت و در دستگاه حسام‌السلطنه، سمت ایشک آقاسی باشی (از مناصب دربار سلطنتی به معنای رئیس تشریفات یا دربار) گرفت و تا فوت حسام‌السلطنه با همین منصب در سفرهایش همراه وی بود. | در امور دیوانی مهارت داشت و در دستگاه حسام‌السلطنه، سمت ایشک آقاسی باشی (از مناصب دربار سلطنتی به معنای رئیس تشریفات یا دربار) گرفت و تا فوت حسام‌السلطنه با همین منصب در سفرهایش همراه وی بود. | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
از 1260 تا 1279ق مشغول تذکره نویسی شد، اما به علت اشتغال در امور دیوانی، مدت‌ها از تألیف تذکره بازماند. | از 1260 تا 1279ق مشغول تذکره نویسی شد، اما به علت اشتغال در امور دیوانی، مدت‌ها از تألیف تذکره بازماند. | ||
او سه سال رئیس عدلیه یزد شد و طی آن زمان، به تألیف کتاب ''اخبارالیزد'' پرداخت. در 1293ق در [[تهران، شهر|تهران]] و 1296ق در کرمانشاهان به تنظیم و تألیف تذکره مشغول بود. | او سه سال رئیس [[عدلیه، وزارت|عدلیه]] یزد شد و طی آن زمان، به تألیف کتاب ''اخبارالیزد'' پرداخت. در 1293ق در [[تهران، شهر|تهران]] و 1296ق در کرمانشاهان به تنظیم و تألیف تذکره مشغول بود. | ||
ابتدا شرح حال شاعران معاصر خود را نوشت، اما با تشویق حسینقلی خان سلطان (مؤلف تذکره مناقب حسامیه) و مطالعۀ آتشکده آذر، شرح حال شاعران متقدم و نیز شرح حال عرفا و علمای مذهبی را نیز به تذکره [[حدیقهالشعرا|حدیقة‌الشعرا]] اضافه کرد. | ابتدا شرح حال شاعران معاصر خود را نوشت، اما با تشویق حسینقلی خان سلطان (مؤلف تذکره مناقب حسامیه) و مطالعۀ آتشکده آذر، شرح حال شاعران متقدم و نیز شرح حال عرفا و علمای مذهبی را نیز به تذکره [[حدیقهالشعرا|حدیقة‌الشعرا]] اضافه کرد. | ||
نسخهٔ ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۲
| احمد ديوان بيگی شیرازی | |
|---|---|
| زادروز |
شيراز 1241ق |
| درگذشت | پس از 1313ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | درویش |
| لقب | مشهور به ديوان بيگی؛ نیز: مشهور به ایشک آقاسی |
| دوره | قاجار |
| آثار | تذكره حدیقة‌الشعرا، اخباراليزد، تاريخ قاجاريه، نخبه المصيبات احمدی. |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
| پست تخصصی | سمت ایشک آقاسی باشی در دستگاه حسام‌السلطنه- رئيس عدليه يزد |
احمد دیوان بیگی شیرازی (شیراز 1241ق– )
(نام اصلی: احمد بن ابوالحسن شیرازی، مشهور به دیوان بیگی؛ نیز: مشهور به ایشک آقاسی)
از درویشان سلسلۀ نعمه‌اللهیه، که به شرح حال عرفا بسیار توجه داشته است.
وقتی 9 ساله بود، پدرش، آقا ابوالحسن، فوت کرد و جد مادری‌اش آقا محمدعلی، سرپرستی‌اش را بر عهده گرفت. خاندانش از سادات و تجار مشهور شیراز بودند.
او در زادگاهش بزرگ شد. دو سال به تحصیل علوم پرداخت و مدتی نیز در یزد و شیراز مشغول تجارت بود. گهگاه نیز به مطالعۀ حدیث و تاریخ و شعر می‌پرداخت. تا پیش از حرکت به هرات در 1277ق، کدخدای محلۀ میدان شاه شیراز بود و در آن هنگام با سلطان مراد میرزا حسام السلطنه، از شاهزادگان و رجال قاجار، همسفر شد و از شیراز به خراسان رفت.
در امور دیوانی مهارت داشت و در دستگاه حسام‌السلطنه، سمت ایشک آقاسی باشی (از مناصب دربار سلطنتی به معنای رئیس تشریفات یا دربار) گرفت و تا فوت حسام‌السلطنه با همین منصب در سفرهایش همراه وی بود.
از 1260 تا 1279ق مشغول تذکره نویسی شد، اما به علت اشتغال در امور دیوانی، مدت‌ها از تألیف تذکره بازماند.
او سه سال رئیس عدلیه یزد شد و طی آن زمان، به تألیف کتاب اخبارالیزد پرداخت. در 1293ق در تهران و 1296ق در کرمانشاهان به تنظیم و تألیف تذکره مشغول بود.
ابتدا شرح حال شاعران معاصر خود را نوشت، اما با تشویق حسینقلی خان سلطان (مؤلف تذکره مناقب حسامیه) و مطالعۀ آتشکده آذر، شرح حال شاعران متقدم و نیز شرح حال عرفا و علمای مذهبی را نیز به تذکره حدیقة‌الشعرا اضافه کرد.
عمده تألیفاتش: تذکره حدیقة‌الشعرا، اخبارالیزد، تاریخ قاجاریه، نخبةالمصیبات احمدی، و ذیل ریاض الجنه.
کتابی نیز در مصائب اهل بیت نبوت دارد.
مرگ او را پس از 1313ق تخمین زده‌اند.