نولده، امیل (۱۸۶۷ـ۱۹۵۶): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
نولْدِه، اِمیل (۱۸۶۷ـ۱۹۵۶)(Nolde, Emil)<br /> [[File:39199900.jpg|thumb| | نولْدِه، اِمیل (۱۸۶۷ـ۱۹۵۶)(Nolde, Emil)<br /> [[File:39199900.jpg|thumb|تابلوی خودنگاره نقاش، موزه هنرهای معاصر تهران]] | ||
(نام اصلی: امیل هانزن<ref>Emil Hansen | (نام اصلی: امیل هانزن<ref>Emil Hansen | ||
</ref>) نقاش و گرافیست اکسپرسیونیست<ref>expressionist | </ref>) نقاش و گرافیست اکسپرسیونیست<ref>expressionist | ||
</ref> آلمانی. در پاریس و داخائو<ref> Dachau </ref> هنر آموخت، و به [[گروه پل]]<ref>die Brücke </ref> پیوست (۱۹۰۶ـ۱۹۰۷). در ۱۹۱۳ به پولینزی<ref>Polynesia </ref> سفر کرد، و سپس در شمال شرقی آلمان انزوا گزید. آثارش عبارت‌اند از نقاشی مضامین کتاب مقدس با رنگ‌های بسیار تند، نقش اشیا، و اتودهایی از مناظر طبیعی زادگاهش در منطقۀ مرزی آلمان و دانمارک<ref>German-Danish </ref>. آبرنگ‌هایی نفیس و ماهرانه و چاپنقش تیزابی<ref>etching </ref>، ازجمله ''خودنگاره''<ref>''Self-Portrait''</ref> (۱۹۰۸، موزۀ هنرهای معاصر تهران<ref> Tehran Museum of Contemporary Art </ref>) نیز پدید آورد. سرهای نقاب‌گونه را با پیچ‌و‌تاب‌های قلم، و رنگ‌های خام و تند تصویر می‌کرد تا در مخاطب تکان بصری و عاطفی ایجاد کند. در ابتدا از [[ون گوگ، ونسان (۱۸۵۳ـ۱۸۹۰)|ون‌‌گوگ]]<ref>van Gogh</ref>، [[مونش، ادوارد (۱۸۶۳ـ۱۹۴۴)|ادوارد مونش]]<ref> Edvard Munch </ref> و [[انسور، جیمز (۱۸۶۰ـ۱۹۴۹)|جیمز اِنسور]]<ref>James Ensor </ref> متأثر بود. شیوۀ او در طول زندگی هنری‌اش چندان تغییر نکرد، و بیشتر بر منظره‌پردازی و صحنه‌های درون‌خانه‌ایِ همراه با پیکر انسان تمرکز داشت. در ۱۹۴۱ از سوی نازی‌ها در فهرست هنرمندان فاسد<ref>degenerate artists</ref> جای گرفت و از نقاشی‌کردن منع شد. | </ref> آلمانی. در پاریس و داخائو<ref> Dachau </ref> هنر آموخت، و به [[گروه پل]]<ref>die Brücke </ref> پیوست (۱۹۰۶ـ۱۹۰۷). در ۱۹۱۳ به پولینزی<ref>Polynesia </ref> سفر کرد، و سپس در شمال شرقی آلمان انزوا گزید. آثارش عبارت‌اند از نقاشی مضامین کتاب مقدس با رنگ‌های بسیار تند، نقش اشیا، و اتودهایی از مناظر طبیعی زادگاهش در منطقۀ مرزی آلمان و دانمارک<ref>German-Danish </ref>. آبرنگ‌هایی نفیس و ماهرانه و چاپنقش تیزابی<ref>etching </ref>، ازجمله ''خودنگاره''<ref>''Self-Portrait''</ref> (۱۹۰۸، موزۀ هنرهای معاصر تهران<ref> Tehran Museum of Contemporary Art </ref>) نیز پدید آورد. سرهای نقاب‌گونه را با پیچ‌و‌تاب‌های قلم، و رنگ‌های خام و تند تصویر می‌کرد تا در مخاطب تکان بصری و عاطفی ایجاد کند. در ابتدا از [[ون گوگ، ونسان (۱۸۵۳ـ۱۸۹۰)|ون‌‌گوگ]]<ref>van Gogh</ref>، [[مونش، ادوارد (۱۸۶۳ـ۱۹۴۴)|ادوارد مونش]]<ref> Edvard Munch </ref> و [[انسور، جیمز (۱۸۶۰ـ۱۹۴۹)|جیمز اِنسور]]<ref>James Ensor </ref> متأثر بود. شیوۀ او در طول زندگی هنری‌اش چندان تغییر نکرد، و بیشتر بر منظره‌پردازی و صحنه‌های درون‌خانه‌ایِ همراه با پیکر انسان تمرکز داشت. در ۱۹۴۱ از سوی نازی‌ها در فهرست هنرمندان فاسد<ref>degenerate artists</ref> جای گرفت و از نقاشی‌کردن منع شد. | ||
[[پرونده:39199900-2.jpg|بندانگشتی|امیل نولده]] | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۳
نولْدِه، اِمیل (۱۸۶۷ـ۱۹۵۶)(Nolde, Emil)
(نام اصلی: امیل هانزن[۱]) نقاش و گرافیست اکسپرسیونیست[۲] آلمانی. در پاریس و داخائو[۳] هنر آموخت، و به گروه پل[۴] پیوست (۱۹۰۶ـ۱۹۰۷). در ۱۹۱۳ به پولینزی[۵] سفر کرد، و سپس در شمال شرقی آلمان انزوا گزید. آثارش عبارت‌اند از نقاشی مضامین کتاب مقدس با رنگ‌های بسیار تند، نقش اشیا، و اتودهایی از مناظر طبیعی زادگاهش در منطقۀ مرزی آلمان و دانمارک[۶]. آبرنگ‌هایی نفیس و ماهرانه و چاپنقش تیزابی[۷]، ازجمله خودنگاره[۸] (۱۹۰۸، موزۀ هنرهای معاصر تهران[۹]) نیز پدید آورد. سرهای نقاب‌گونه را با پیچ‌و‌تاب‌های قلم، و رنگ‌های خام و تند تصویر می‌کرد تا در مخاطب تکان بصری و عاطفی ایجاد کند. در ابتدا از ون‌‌گوگ[۱۰]، ادوارد مونش[۱۱] و جیمز اِنسور[۱۲] متأثر بود. شیوۀ او در طول زندگی هنری‌اش چندان تغییر نکرد، و بیشتر بر منظره‌پردازی و صحنه‌های درون‌خانه‌ایِ همراه با پیکر انسان تمرکز داشت. در ۱۹۴۱ از سوی نازی‌ها در فهرست هنرمندان فاسد[۱۳] جای گرفت و از نقاشی‌کردن منع شد.
