گروه پل
گروهِ پُل (Brücke)
گروهی از هنرمندان اکسپرسیونیست[۱] آلمان (← اکسپرسیونیسم_(هنر)) که از ۱۹۰۵ تا ۱۹۱۳، نخست در درسدن[۲] و سپس در برلین فعال بودند. اعضای گروه این نام را برگزیدند چرا که میخواستند پلی بهسوی آیندهای نوین و خلاق برقرار سازند، با اینهمه هیچگاه نتوانستند این هنر آینده را تعریف کنند، و هدفهایشان روشن و شفافنشده باقی ماند. آثارشان طغیانی برضد آداب و قواعد طبقۀ متوسط، و تلاشی برای خلق هنری هماهنگ با زندگی مدرن بود. آنان نخستین جنبش آگاهانۀ مدرن را در هنر آلمان پدید آوردند و تأثیری بنیادین برجا گذاشتند. در عمل، تحت تأثیر مونش[۳] و هودلر[۴] دربرابر رئالیسم[۵] و امپرسیونیسم[۶] شوریدند و روایتی غلیظ و تشویشآمیز از اکسپرسیونیسم عرضه کردند که از کارهای ونگوگ[۷]، گوگن[۸]، نبیها[۹] و فُوو[۱۰]ها مایه میگرفت. گروه پل به پیشوایی چهار دانشجوی جوانِ رشتۀ معماری، در کالج فنی درِسْدِن[۱۱] پا گرفت. ارنست لودویگ کیرشنر[۱۲]، شخصیت اصلی گروه، و تنها کسی بود که نقاشی را بهطور حرفهای آموخته بود. سه عضو دیگر عبارت بودند از اریش هِکِل[۱۳] و کارل اشمیت ـ روتلوف[۱۴] و عضو کمتر شناختهشدۀ گروه، فریتس بلیل[۱۵]. بعدها هنرمندان دیگری نیز به گروه پیوستند، ازجمله امیل نولده[۱۶] که بهمدت، هجده ماه (۱۹۰۶ـ۱۹۰۷)، عضو آن بود. چند تن از نقاشان غیرآلمانی که با اهداف گروه همدل بودند بهعنوان «اعضای همبسته[۱۷]»، برای شرکت در نمایشگاه گروه پل دعوت شدند. گروه پل بیش از بیست نمایشگاه از آثار خود برپا کرد، و مجموعههای چاپیِ آثار این نمایشگاهها را منتشر ساخت. آنان به چاپ دستی[۱۸] بسیار اهمیت میدادند و در احیای باسمۀ چوبی[۱۹] نقش مهمی داشتند. شکلهای صریح و زاویهدار را در آثارشان بهکار میبردند، که اغلب بیانگر هیجان شدید و اضطراب بود. تا ۱۹۱۱ همۀ اعضای آلمانی گروه پل به برلین رفتند، که بهلحاظ فعالیت هنری از درسدن مرکز فعالتری بود. دو سال بعد، اختلافهای شخصی، به انحلال گروه منجر گردید. در ۱۹۶۷ موزهای مختص آثار هنرمندان گروه پل در برلین گشایش یافت.