باغ و عمارت اکبریه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
باغ و عمارت | باغ و عمارت اکبریه <br> | ||
<p>در [[بیرجند، شهر|بیرجند]] از دوره‌های [[زندیه|زندیان]] تا [[پهلوی، سلسله (۱۳۰۴ـ۱۳۵۷ش)|پهلوی]]. در روستای اکبریه متعلق به خاندان عَلَم که اکنون یکی از محلات بیرجند است ساخته شده و محل سکونت یا کار | <p>در [[بیرجند، شهر|بیرجند]] از دوره‌های [[زندیه|زندیان]] تا [[پهلوی، سلسله (۱۳۰۴ـ۱۳۵۷ش)|پهلوی]]. در روستای اکبریه متعلق به خاندان عَلَم که اکنون یکی از محلات بیرجند است ساخته شده و محل سکونت یا کار امیر ابراهیم علم حشمت‌الدوله بود. ۴۵,۰۶۹ متر مربع مساحت دارد و از ساختمان حکومتی سه‌طبقه با شاه‌نشین، اتاق آینه، دو هشتی (دانشکده هنر کنونی بیرجند)، ساختمان میانی با نام اکبریه از دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] (موزه‌های باستان‌شناسی و مردم‌شناسی کنونی بیرجند)، و ساختمان غربی از دورۀ پهلوی (ادارۀ میراث فرهنگی بیرجند) تشکیل شده است. بخشی از آن نیز به کتابخانه و قرائت‌خانه تبدیل شده است. تزیینات گچ‌بری، مقرنس‌کاری، تزیینات لانه‌زنبوری، ستون‌های مدور زیبا، نورگیرهای کلاه‌فرنگی آن و آجرکاری نمای ساختمان قابل توجه است. مجموعۀ باغ و عمارت‌هایش در سال 1378ش در زمرۀ آثار ملی ایران و در سال 2011م در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.</p> | ||
---- | |||
<br><!--12079600--> | <br><!--12079600--> | ||
[[رده:جغرافیای ایران]] | [[رده:جغرافیای ایران]] | ||
نسخهٔ ۲۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۴۰
باغ و عمارت اکبریه
در بیرجند از دوره‌های زندیان تا پهلوی. در روستای اکبریه متعلق به خاندان عَلَم که اکنون یکی از محلات بیرجند است ساخته شده و محل سکونت یا کار امیر ابراهیم علم حشمت‌الدوله بود. ۴۵,۰۶۹ متر مربع مساحت دارد و از ساختمان حکومتی سه‌طبقه با شاه‌نشین، اتاق آینه، دو هشتی (دانشکده هنر کنونی بیرجند)، ساختمان میانی با نام اکبریه از دورۀ قاجار (موزه‌های باستان‌شناسی و مردم‌شناسی کنونی بیرجند)، و ساختمان غربی از دورۀ پهلوی (ادارۀ میراث فرهنگی بیرجند) تشکیل شده است. بخشی از آن نیز به کتابخانه و قرائت‌خانه تبدیل شده است. تزیینات گچ‌بری، مقرنس‌کاری، تزیینات لانه‌زنبوری، ستون‌های مدور زیبا، نورگیرهای کلاه‌فرنگی آن و آجرکاری نمای ساختمان قابل توجه است. مجموعۀ باغ و عمارت‌هایش در سال 1378ش در زمرۀ آثار ملی ایران و در سال 2011م در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.