تارانتو، شهر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
تارانْتو، شهر (Taranto) | تارانْتو، شهر (Taranto) | ||
(یا: تارانْت؛ به یونانی: تارِنتوم<ref>Tarentum</ref>) پایگاه دریایی و بندری در ناحیۀ [[آپولیا]]<ref>Apulia </ref>، در جنوب شرقی [[ایتالیا]]، بر خلیج تارانتو<ref>Gulf of Taranto </ref>، به فاصلۀ ۸۰کیلومتری جنوب شرقی [[باری، شهر|باری]]<ref>Bari </ref>. ۲۳۰,۲۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۲). مرکز مهم تجاری است و کارخانۀ فولادسازی آن بخشی از مجتمع صنعتی جدید جنوب ایتالیا بهشمار میرود. صنایع شیمیایی، ماهیگیری، و پالایشگاه نفت دارد. | (یا: تارانْت؛ به یونانی: تارِنتوم<ref>Tarentum</ref>) پایگاه دریایی و بندری در ناحیۀ [[آپولیا]]<ref>Apulia </ref>، در جنوب شرقی [[ایتالیا]]، بر خلیج تارانتو<ref>Gulf of Taranto </ref>، به فاصلۀ ۸۰کیلومتری جنوب شرقی [[باری، شهر|باری]]<ref>Bari </ref>. ۲۳۰,۲۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۲). مرکز مهم تجاری است و کارخانۀ فولادسازی آن بخشی از مجتمع صنعتی جدید جنوب ایتالیا بهشمار میرود. صنایع شیمیایی، ماهیگیری، و پالایشگاه نفت دارد. اسپارت<ref>Sparta</ref> این شهر را در قرن ۸ پم تأسیس کرد؛ در ۲۷۲پم بهتصرف رومیان درآمد. در ۱۰۶۳م [[نورمان ها|نورمانها]] بر آن چیره شدند و تابع پادشاهی [[ناپل]]<ref> Kingdom of Naples</ref> شد. کلیسای جامع (قرون ۱۱ـ ۱۸م) و قلعهای قدیمی دارد. تارانتو در [[جنگ جهانی دوم]] پایگاه اصلی نیروی دریایی ایتالیا بود تا اینکه در دسامبر ۱۹۴۰ هدف حملۀ هوایی قرار گرفت. ناوگان ایتالیا به پایگاههایی در سواحل غربی منتقل شدند تا از آسیبپذیری آنها کاسته شود. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۴۷
تارانْتو، شهر (Taranto)
(یا: تارانْت؛ به یونانی: تارِنتوم[۱]) پایگاه دریایی و بندری در ناحیۀ آپولیا[۲]، در جنوب شرقی ایتالیا، بر خلیج تارانتو[۳]، به فاصلۀ ۸۰کیلومتری جنوب شرقی باری[۴]. ۲۳۰,۲۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۲). مرکز مهم تجاری است و کارخانۀ فولادسازی آن بخشی از مجتمع صنعتی جدید جنوب ایتالیا بهشمار میرود. صنایع شیمیایی، ماهیگیری، و پالایشگاه نفت دارد. اسپارت[۵] این شهر را در قرن ۸ پم تأسیس کرد؛ در ۲۷۲پم بهتصرف رومیان درآمد. در ۱۰۶۳م نورمانها بر آن چیره شدند و تابع پادشاهی ناپل[۶] شد. کلیسای جامع (قرون ۱۱ـ ۱۸م) و قلعهای قدیمی دارد. تارانتو در جنگ جهانی دوم پایگاه اصلی نیروی دریایی ایتالیا بود تا اینکه در دسامبر ۱۹۴۰ هدف حملۀ هوایی قرار گرفت. ناوگان ایتالیا به پایگاههایی در سواحل غربی منتقل شدند تا از آسیبپذیری آنها کاسته شود.