پریمورسکی، سرزمین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
پریمورْسْکی، سَرْزَمین (Primorski) | پریمورْسْکی، سَرْزَمین (Primorski) | ||
(یا: سرزمین کرانه‌ای) ناحیه‌ای در جنوب [[خاور دور روسیه]]، بین مرز [[منچوری]]<ref>Manchurian</ref> و [[ژاپن، دریای|دریای ژاپن]]، با ۱۶۵,۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۲,۲۵۵,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). ۷۸ درصد از جمعیت آن در شهر زندگی می‌کنند. صنایع آن عبارت‌اند از استخراج زغال‌سنگ و فلزات غیرآهنی، ماهی‌گیری، چوب‌بری، دامپروری، و کشت گندم، جو دوسر، برنج، سویا و سیب‌زمینی. زمین نواحی اطراف رود [[اوسوری]]<ref>Ussuri River </ref> در غرب پست است؛ و در شرق، کوه‌های سیخوت ـ آلین<ref>Sikhote-Alin Mountains </ref> (بلندترین قله، با ارتفاع ۲,۰۷۷ متر) قرار دارند. آب و هوای آن موسمی و حدود ۷۰ درصد از آن پوشیده از درختان کاج است. ذخایر غنی زغال‌سنگ، قلع، سرب، روی، طلا دارد. شهرهای بزرگ آن عبارت‌اند از [[ولادی وستوک|ولادی‌وستوک]]<ref>Vladivostok </ref>، [[اوسوریسک]]<ref>Ussurisk </ref>، و [[ناخودکا]]<ref>Nakhodka</ref>. تراکم جمعیت در زمین‌های پست، به‌ویژه در امتداد [[راه آهن سراسری سیبری|راه‌آهن سراسری سیبری]]، و در ساحل جنوبی است. نخستین کاشفان منطقه شکارچیان قزاق بودند که در جست‌وجوی خز در قرن ۱۷ وارد این سرزمین شدند. پریمورسکی بخشی از چین شمالی را تشکیل می‌داد که در ۱۸۵۸ به [[روسیه]] منضم شد. با احداث خط آهن سیبری (۱۹۰۴) این سرزمین به سرعت توسعه یافت. کرای پریمورسکی در ۱۹۳۸ تأسیس شد. | (یا: سرزمین کرانه‌ای) ناحیه‌ای در جنوب [[خاور دور روسیه]]<ref>Russian Far East</ref>، بین مرز [[منچوری]]<ref>Manchurian</ref> و [[ژاپن، دریای|دریای ژاپن]]، با ۱۶۵,۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۲,۲۵۵,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). ۷۸ درصد از جمعیت آن در شهر زندگی می‌کنند. صنایع آن عبارت‌اند از استخراج زغال‌سنگ و فلزات غیرآهنی، ماهی‌گیری، چوب‌بری، دامپروری، و کشت گندم، جو دوسر، برنج، سویا و سیب‌زمینی. زمین نواحی اطراف رود [[اوسوری]]<ref>Ussuri River </ref> در غرب پست است؛ و در شرق، کوه‌های سیخوت ـ آلین<ref>Sikhote-Alin Mountains </ref> (بلندترین قله، با ارتفاع ۲,۰۷۷ متر) قرار دارند. آب و هوای آن موسمی و حدود ۷۰ درصد از آن پوشیده از درختان کاج است. ذخایر غنی زغال‌سنگ، قلع، سرب، روی، طلا دارد. شهرهای بزرگ آن عبارت‌اند از [[ولادی وستوک|ولادی‌وستوک]]<ref>Vladivostok </ref>، [[اوسوریسک]]<ref>Ussurisk </ref>، و [[ناخودکا]]<ref>Nakhodka</ref>. تراکم جمعیت در زمین‌های پست، به‌ویژه در امتداد [[راه آهن سراسری سیبری|راه‌آهن سراسری سیبری]]، و در ساحل جنوبی است. نخستین کاشفان منطقه شکارچیان قزاق بودند که در جست‌وجوی خز در قرن ۱۷ وارد این سرزمین شدند. پریمورسکی بخشی از چین شمالی را تشکیل می‌داد که در ۱۸۵۸ به [[روسیه]] منضم شد. با احداث خط آهن سیبری (۱۹۰۴) این سرزمین به سرعت توسعه یافت. کرای پریمورسکی در ۱۹۳۸ تأسیس شد. | ||
| | ||
نسخهٔ ۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۵۲
پریمورْسْکی، سَرْزَمین (Primorski)
(یا: سرزمین کرانه‌ای) ناحیه‌ای در جنوب خاور دور روسیه[۱]، بین مرز منچوری[۲] و دریای ژاپن، با ۱۶۵,۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۲,۲۵۵,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). ۷۸ درصد از جمعیت آن در شهر زندگی می‌کنند. صنایع آن عبارت‌اند از استخراج زغال‌سنگ و فلزات غیرآهنی، ماهی‌گیری، چوب‌بری، دامپروری، و کشت گندم، جو دوسر، برنج، سویا و سیب‌زمینی. زمین نواحی اطراف رود اوسوری[۳] در غرب پست است؛ و در شرق، کوه‌های سیخوت ـ آلین[۴] (بلندترین قله، با ارتفاع ۲,۰۷۷ متر) قرار دارند. آب و هوای آن موسمی و حدود ۷۰ درصد از آن پوشیده از درختان کاج است. ذخایر غنی زغال‌سنگ، قلع، سرب، روی، طلا دارد. شهرهای بزرگ آن عبارت‌اند از ولادی‌وستوک[۵]، اوسوریسک[۶]، و ناخودکا[۷]. تراکم جمعیت در زمین‌های پست، به‌ویژه در امتداد راه‌آهن سراسری سیبری، و در ساحل جنوبی است. نخستین کاشفان منطقه شکارچیان قزاق بودند که در جست‌وجوی خز در قرن ۱۷ وارد این سرزمین شدند. پریمورسکی بخشی از چین شمالی را تشکیل می‌داد که در ۱۸۵۸ به روسیه منضم شد. با احداث خط آهن سیبری (۱۹۰۴) این سرزمین به سرعت توسعه یافت. کرای پریمورسکی در ۱۹۳۸ تأسیس شد.