منصوری، پرویز (همدان ۱۳۰۳ـ وین ۱۳۹۰ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
منصوری، پرویز (همدان ۱۳۰۳ـ وين ۱۳۹۰ش)<br> | منصوری، پرویز (همدان ۱۳۰۳ـ وين ۱۳۹۰ش)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:Parviz-mansouri.jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|پرویز منصوری]] | |||
[[پرونده:منصوری.jpg|بندانگشتی|پرویز منصوری]] | [[پرونده:منصوری.jpg|بندانگشتی|پرویز منصوری]] | ||
منتقد و پژوهشگر موسیقی ایران. از جوانی نزد [[گریگوریان، روبیک (تفلیس ۱۲۹۴ـ بوستون ۱۳۶۹ش)|روبیک گریگوریان]] به فراگیری [[ویولن]] پرداخت و سپس در [[هنرستان عالی موسیقی]] نزد [[ناصحی، حسین (تهران ۱۳۰۴ـ همان جا ۱۳۵۶ش)|حسین ناصحی]] آهنگ‌سازی را آموخت. در ۱۳۳۶ش راهی [[اتریش]] شد و دورۀ آهنگ‌سازی و نوازندگی سازهای کوبه‌ای را در آکادمی موسیقی وین به‌پایان رساند. پس از بازگشت به ایران، از ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۱ش سردبیری ''مجلۀ موسیقی'' را برعهده داشت و در هنرستان و [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبا]] نیز تدریس می‌کرد. در ۱۳۵۶ برای تدریس تئوری موسیقی و هارمونی (هماهنگی) به مدرسۀ آواز [[تالار رودکی]] دعوت شد و از ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۷ش به تدریس در کانون موسیقی چنگ پرداخت. منصوری از ۱۳۶۷ در اتریش اقامت دارد. ازجمله آثار اوست: ''بالۀ عشق و زورق''، ''سه مُد ایرانی'' برای [[فلوت]] و [[پیانو]]، و کتاب‌های ''تئوری بنیادی موسیقی'' (کتاب سال ایران در ۱۳۷۱)، ''سازشناسی''، و نیز ترجمۀ کتاب‌های ''آموزش هارمونی''، ''اصول سازبندی ارکستر''، ''چگونه از موسیقی لذت ببریم''، همچنین مقاله‌هایی در ''مجلۀ موسیقی''، و ''[[مجله موزیک ایران|مجلۀ موزیک ایران]]''. | منتقد و پژوهشگر موسیقی ایران. از جوانی نزد [[گریگوریان، روبیک (تفلیس ۱۲۹۴ـ بوستون ۱۳۶۹ش)|روبیک گریگوریان]] به فراگیری [[ویولن]] پرداخت و سپس در [[هنرستان عالی موسیقی]] نزد [[ناصحی، حسین (تهران ۱۳۰۴ـ همان جا ۱۳۵۶ش)|حسین ناصحی]] آهنگ‌سازی را آموخت. در ۱۳۳۶ش راهی [[اتریش]] شد و دورۀ آهنگ‌سازی و نوازندگی سازهای کوبه‌ای را در آکادمی موسیقی وین به‌پایان رساند. پس از بازگشت به ایران، از ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۱ش سردبیری ''مجلۀ موسیقی'' را برعهده داشت و در هنرستان و [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبا]] نیز تدریس می‌کرد. در ۱۳۵۶ برای تدریس تئوری موسیقی و هارمونی (هماهنگی) به مدرسۀ آواز [[تالار رودکی]] دعوت شد و از ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۷ش به تدریس در کانون موسیقی چنگ پرداخت. منصوری از ۱۳۶۷ در اتریش اقامت دارد. ازجمله آثار اوست: ''بالۀ عشق و زورق''، ''سه مُد ایرانی'' برای [[فلوت]] و [[پیانو]]، و کتاب‌های ''تئوری بنیادی موسیقی'' (کتاب سال ایران در ۱۳۷۱)، ''سازشناسی''، و نیز ترجمۀ کتاب‌های ''آموزش هارمونی''، ''اصول سازبندی ارکستر''، ''چگونه از موسیقی لذت ببریم''، همچنین مقاله‌هایی در ''مجلۀ موسیقی''، و ''[[مجله موزیک ایران|مجلۀ موزیک ایران]]''. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۷
منصوری، پرویز (همدان ۱۳۰۳ـ وين ۱۳۹۰ش)
| پرویز منصوری | |
|---|---|
| زادروز |
همدان ۱۳۰۳ش |
| درگذشت | وین ۱۳۹۰ش |
| محل زندگی | اتریش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دوره آهنگ سازی و نوازندگی سازهای کوبه ای در آکادمی موسیقی وین |
| شغل و تخصص اصلی | منتقد و پژوهشگر موسیقی |
| آثار | باله عشق و زورق، سه مد ایرانی برای فلوت و پیانو |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | برنده جایزه کتاب سال (۱۳۷۱) |
منتقد و پژوهشگر موسیقی ایران. از جوانی نزد روبیک گریگوریان به فراگیری ویولن پرداخت و سپس در هنرستان عالی موسیقی نزد حسین ناصحی آهنگ‌سازی را آموخت. در ۱۳۳۶ش راهی اتریش شد و دورۀ آهنگ‌سازی و نوازندگی سازهای کوبه‌ای را در آکادمی موسیقی وین به‌پایان رساند. پس از بازگشت به ایران، از ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۱ش سردبیری مجلۀ موسیقی را برعهده داشت و در هنرستان و دانشکدۀ هنرهای زیبا نیز تدریس می‌کرد. در ۱۳۵۶ برای تدریس تئوری موسیقی و هارمونی (هماهنگی) به مدرسۀ آواز تالار رودکی دعوت شد و از ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۷ش به تدریس در کانون موسیقی چنگ پرداخت. منصوری از ۱۳۶۷ در اتریش اقامت دارد. ازجمله آثار اوست: بالۀ عشق و زورق، سه مُد ایرانی برای فلوت و پیانو، و کتاب‌های تئوری بنیادی موسیقی (کتاب سال ایران در ۱۳۷۱)، سازشناسی، و نیز ترجمۀ کتاب‌های آموزش هارمونی، اصول سازبندی ارکستر، چگونه از موسیقی لذت ببریم، همچنین مقاله‌هایی در مجلۀ موسیقی، و مجلۀ موزیک ایران.