خاچاطوریان، آرام ایلیچ (۱۹۰۳ـ۱۹۷۸): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
|ملیت=ارمنی | |ملیت=ارمنی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل=مدرسه موسیقی گنسین | |تحصیلات و محل تحصیل=مسکو ، مدرسه موسیقی گنسین | ||
کنسرواتوار مسکو | |||
| شغل و تخصص اصلی =آهنگ ساز | | شغل و تخصص اصلی =آهنگ ساز | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر= | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۴: | ||
<p> | <p> | ||
آهنگ‌ساز ارمنی. استفادۀ او از تِم‌های محلی در آثاری همچون باله‌های ''گایانه''<ref>''Gayaneh''</ref> (۱۹۴۲)، که شامل ''رقص شمشیر''<ref>''Sabre Dance'' </ref> است، و ''اسپارتاکوس''<ref>''Spartacus'' </ref> (۱۹۵۶) نمود دارد. پدر او، که صحاف بود، پس از [[انقلاب روسیه (۱۹۱۷)|انقلاب روسیه]] توانست او را برای تحصیل به مسکو بفرستد. در آن‌جا وارد مدرسۀ موسیقی گِنسین<ref>Gnesin School of Music</ref> شد و در ۱۹۲۳ زیرنظر میخائیل گِنسین<ref>Mikhail Gnesin</ref> به تحصیل پرداخت؛ از ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۷ در کنسرواتوار مسکو<ref>Moscow Conservatory </ref> از سرگِی واسیلِنکو<ref>Sergey Vasilenko </ref> و [[میاسکوفسکی، نیکلای (۱۸۸۱ـ۱۹۵۰)|نیکلای میاسکوفسکی]]<ref>Nikolay Myaskovsky</ref> تعلیم گرفت. ترانه‌های محلی [[ارمنستان]] و سایر نواحی جنوبی روسیه را مطالعه کرد و برای ساخته‌هایش از آن‌ها تأثیر پذیرفت. کنسرتوی پیانو و یک سمفونی پیش از جنگ برایش موفقیت به‌همراه آوردند، اما پاکسازی آهنگ‌سازان در ۱۹۴۸ به ضرر او تمام شد و به‌همین‌سبب به موسیقی باله و فیلم‌های میهنی روآورد. ازجمله آثار اوست: باله‌های صحنه‌ای'' خوشبختی''<ref>''Happiness'' </ref> (۱۹۳۹) و ''اسپارتاکوس'' (۱۹۵۶)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامه‌های ''مکبث''<ref>''Macbeth'' </ref> اثر [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]<ref>Shakespeare </ref>، ''لوپه دِ وِگا''<ref>Lope de Vega </ref>، ''ناقوس‌های کرملین''<ref>''Kremlin Chimes'' </ref> اثر پاگادین<ref>Pogodin </ref>، ''بالماسکۀ''<ref>''Masquerade'' </ref> اثر [[لرمانتوف، میخاییل (۱۸۱۴ـ۱۸۴۱)|لِرمانتوف]]<ref>Lermontov </ref>، و آثار دیگر ارکستری. سه سمفونی (۱۹۳۲ـ۱۹۴۷)، ''سوییت رقص''<ref>Dance Suite </ref> (۱۹۳۳)، ''اوورتور موقرانه''<ref>''Solemn Overture''</ref>، «''به پایان جنگ''<ref>''To the End of the War'' </ref>» برای ارکستر؛ ''ترانۀ استالین''<ref>''Song of Stalin''</ref> برای کُر و ارکستر (۱۹۳۸).</p><!--19001800--> | آهنگ‌ساز ارمنی. استفادۀ او از تِم‌های محلی در آثاری همچون باله‌های ''گایانه''<ref>''Gayaneh''</ref> (۱۹۴۲)، که شامل ''رقص شمشیر''<ref>''Sabre Dance'' </ref> است، و ''اسپارتاکوس''<ref>''Spartacus'' </ref> (۱۹۵۶) نمود دارد. پدر او، که صحاف بود، پس از [[انقلاب روسیه (۱۹۱۷)|انقلاب روسیه]] توانست او را برای تحصیل به مسکو بفرستد. در آن‌جا وارد مدرسۀ موسیقی گِنسین<ref>Gnesin School of Music</ref> شد و در ۱۹۲۳ زیرنظر میخائیل گِنسین<ref>Mikhail Gnesin</ref> به تحصیل پرداخت؛ از ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۷ در کنسرواتوار مسکو<ref>Moscow Conservatory </ref> از سرگِی واسیلِنکو<ref>Sergey Vasilenko </ref> و [[میاسکوفسکی، نیکلای (۱۸۸۱ـ۱۹۵۰)|نیکلای میاسکوفسکی]]<ref>Nikolay Myaskovsky</ref> تعلیم گرفت. ترانه‌های محلی [[ارمنستان]] و سایر نواحی جنوبی روسیه را مطالعه کرد و برای ساخته‌هایش از آن‌ها تأثیر پذیرفت. کنسرتوی [[پیانو]] و یک سمفونی پیش از جنگ برایش موفقیت به‌همراه آوردند، اما پاکسازی آهنگ‌سازان در ۱۹۴۸ به ضرر او تمام شد و به‌همین‌سبب به موسیقی باله و فیلم‌های میهنی روآورد. ازجمله آثار اوست: باله‌های صحنه‌ای'' خوشبختی''<ref>''Happiness'' </ref> (۱۹۳۹) و ''اسپارتاکوس'' (۱۹۵۶)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامه‌های ''مکبث''<ref>''Macbeth'' </ref> اثر [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]<ref>Shakespeare </ref>، ''لوپه دِ وِگا''<ref>Lope de Vega </ref>، ''ناقوس‌های کرملین''<ref>''Kremlin Chimes'' </ref> اثر پاگادین<ref>Pogodin </ref>، ''بالماسکۀ''<ref>''Masquerade'' </ref> اثر [[لرمانتوف، میخاییل (۱۸۱۴ـ۱۸۴۱)|لِرمانتوف]]<ref>Lermontov </ref>، و آثار دیگر ارکستری. سه سمفونی (۱۹۳۲ـ۱۹۴۷)، ''سوییت رقص''<ref>Dance Suite </ref> (۱۹۳۳)، ''اوورتور موقرانه''<ref>''Solemn Overture''</ref>، «''به پایان جنگ''<ref>''To the End of the War'' </ref>» برای ارکستر؛ ''ترانۀ استالین''<ref>''Song of Stalin''</ref> برای کُر و ارکستر (۱۹۳۸).</p><!--19001800--> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۷
خاچاطوریان، آرام ایلیچ (۱۹۰۳ـ۱۹۷۸)(Khachaturian, Aram Il\'yich)
| آرام ایلیچ خاچاطوریان Aram Il\'yich Khachaturian | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۰۳م |
| درگذشت | ۱۹۷۸م |
| ملیت | ارمنی |
| تحصیلات و محل تحصیل |
مسکو ، مدرسه موسیقی گنسین کنسرواتوار مسکو |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ ساز |
| آثار | خوشبختی (۱۹۳۹) و اسپارتاکوس (۱۹۵۶) |
| گروه مقاله | موسیقی |
آهنگ‌ساز ارمنی. استفادۀ او از تِم‌های محلی در آثاری همچون باله‌های گایانه[۱] (۱۹۴۲)، که شامل رقص شمشیر[۲] است، و اسپارتاکوس[۳] (۱۹۵۶) نمود دارد. پدر او، که صحاف بود، پس از انقلاب روسیه توانست او را برای تحصیل به مسکو بفرستد. در آن‌جا وارد مدرسۀ موسیقی گِنسین[۴] شد و در ۱۹۲۳ زیرنظر میخائیل گِنسین[۵] به تحصیل پرداخت؛ از ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۷ در کنسرواتوار مسکو[۶] از سرگِی واسیلِنکو[۷] و نیکلای میاسکوفسکی[۸] تعلیم گرفت. ترانه‌های محلی ارمنستان و سایر نواحی جنوبی روسیه را مطالعه کرد و برای ساخته‌هایش از آن‌ها تأثیر پذیرفت. کنسرتوی پیانو و یک سمفونی پیش از جنگ برایش موفقیت به‌همراه آوردند، اما پاکسازی آهنگ‌سازان در ۱۹۴۸ به ضرر او تمام شد و به‌همین‌سبب به موسیقی باله و فیلم‌های میهنی روآورد. ازجمله آثار اوست: باله‌های صحنه‌ای خوشبختی[۹] (۱۹۳۹) و اسپارتاکوس (۱۹۵۶)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامه‌های مکبث[۱۰] اثر شکسپیر[۱۱]، لوپه دِ وِگا[۱۲]، ناقوس‌های کرملین[۱۳] اثر پاگادین[۱۴]، بالماسکۀ[۱۵] اثر لِرمانتوف[۱۶]، و آثار دیگر ارکستری. سه سمفونی (۱۹۳۲ـ۱۹۴۷)، سوییت رقص[۱۷] (۱۹۳۳)، اوورتور موقرانه[۱۸]، «به پایان جنگ[۱۹]» برای ارکستر؛ ترانۀ استالین[۲۰] برای کُر و ارکستر (۱۹۳۸).
- ↑ Gayaneh
- ↑ Sabre Dance
- ↑ Spartacus
- ↑ Gnesin School of Music
- ↑ Mikhail Gnesin
- ↑ Moscow Conservatory
- ↑ Sergey Vasilenko
- ↑ Nikolay Myaskovsky
- ↑ Happiness
- ↑ Macbeth
- ↑ Shakespeare
- ↑ Lope de Vega
- ↑ Kremlin Chimes
- ↑ Pogodin
- ↑ Masquerade
- ↑ Lermontov
- ↑ Dance Suite
- ↑ Solemn Overture
- ↑ To the End of the War
- ↑ Song of Stalin