باتاویا، جمهوری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
نامی که فرانسوی‌ها در ۱۷۹۵ به [[هلند]]<ref name=":0">Netherland</ref> دادند. این جمهوری تا زمان تأسیس پادشاهی هلند (۱۸۱۴)، در پایان [[جنگ های ناپلیونی|جنگ‌های ناپلئونی]]<ref name=":1">Napoleonic Wars</ref>، برقرار بود. | نامی که فرانسوی‌ها در ۱۷۹۵ به [[هلند]]<ref name=":0">Netherland</ref> دادند. این جمهوری تا زمان تأسیس پادشاهی هلند (۱۸۱۴)، در پایان [[جنگ های ناپلیونی|جنگ‌های ناپلئونی]]<ref name=":1">Napoleonic Wars</ref>، برقرار بود. | ||
در اوایل 1795، مداخله جمهوری فرانسه منجر به سقوط جمهوری قدیمی هلند شد. جمهوری جدید از حمایت گسترده مردم هلند بهره برد و محصول یک انقلاب واقعی مردمی بود. با این حال، با حمایت مسلحانه ارتش انقلابی فرانسه تأسیس شد. سیاست این کشور عمیقاً تحت تأثیر فرانسوی‌ها بود. با این وجود، فرآیند ایجاد یک قانون اساسی مکتوب هلند عمدتاً توسط عوامل سیاسی داخلی و نه تحت تأثیر فرانسه هدایت می شد تا اینکه ناپلئون دولت هلند را مجبور کرد که برادرش، [[بناپارت، لویی (۱۸۵۶ـ۱۸۷۹)|لوئی بناپارت]]، را به عنوان پادشاه بپذیرد | در اوایل 1795، مداخله جمهوری فرانسه منجر به سقوط جمهوری قدیمی هلند شد. جمهوری جدید از حمایت گسترده مردم هلند بهره برد و محصول یک انقلاب واقعی مردمی بود. با این حال، با حمایت مسلحانه ارتش انقلابی فرانسه تأسیس شد. سیاست این کشور عمیقاً تحت تأثیر فرانسوی‌ها بود. با این وجود، فرآیند ایجاد یک قانون اساسی مکتوب هلند عمدتاً توسط عوامل سیاسی داخلی و نه تحت تأثیر فرانسه هدایت می شد تا اینکه ناپلئون دولت هلند را مجبور کرد که برادرش، [[بناپارت، لویی (۱۸۵۶ـ۱۸۷۹)|لوئی بناپارت]]، را به عنوان پادشاه بپذیرد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۲۳
باتاویا، جمهوری (Batavian Republic)
نامی که فرانسوی‌ها در ۱۷۹۵ به هلند[۱] دادند. این جمهوری تا زمان تأسیس پادشاهی هلند (۱۸۱۴)، در پایان جنگ‌های ناپلئونی[۲]، برقرار بود.
در اوایل 1795، مداخله جمهوری فرانسه منجر به سقوط جمهوری قدیمی هلند شد. جمهوری جدید از حمایت گسترده مردم هلند بهره برد و محصول یک انقلاب واقعی مردمی بود. با این حال، با حمایت مسلحانه ارتش انقلابی فرانسه تأسیس شد. سیاست این کشور عمیقاً تحت تأثیر فرانسوی‌ها بود. با این وجود، فرآیند ایجاد یک قانون اساسی مکتوب هلند عمدتاً توسط عوامل سیاسی داخلی و نه تحت تأثیر فرانسه هدایت می شد تا اینکه ناپلئون دولت هلند را مجبور کرد که برادرش، لوئی بناپارت، را به عنوان پادشاه بپذیرد.