احمد دیوان بیگی شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۳۰: خط ۳۰:
احمد دیوان بیگی شیرازی (شیراز 1241ق -  )
احمد دیوان بیگی شیرازی (شیراز 1241ق -  )


(نام اصلی: احمد بن ابوالحسن شیرازی، مشهور به دیوان بیگی؛ نیز: مشهور به ایشک آقاسی)
(نام اصلی: احمد بن ابوالحسن شیرازی، مشهور به دیوان بیگی؛ نیز: مشهور به ایشک آقاسی) از درویشان سلسلۀ نعمه‌اللهیه، که به شرح حال عرفا بسیار توجه داشته است. وقتی 9 ساله بود، پدرش، آقا ابوالحسن، فوت کرد و جد مادری‌اش آقا محمدعلی، سرپرستی‌اش را بر عهده گرفت. خاندانش از سادات و تجار مشهور شیراز بودند. او در زادگاهش بزرگ شد. دو سال به تحصیل علوم پرداخت و مدتی نیز در [[یزد، شهر|یزد]] و شیراز مشغول تجارت بود. گه‌گاه نیز به مطالعۀ حدیث و تاریخ و شعر می‌پرداخت. تا پیش از حرکت به [[هرات، شهر (افغانستان)|هرات]] در 1277ق، کدخدای محلۀ میدان شاه [[شیراز، شهر|شیراز]] بود و در آن هنگام با [[حسام السلطنه، سلطان مراد میرزا (۱۲۳۳ـ مشهد ۱۲۹۹ق)|سلطان مراد میرزا حسام‌السلطنه]]، از شاهزادگان و رجال قاجار، همسفر شد و از شیراز به خراسان رفت.


از درویشان سلسلۀ نعمه‌اللهیه، که به شرح حال عرفا بسیار توجه داشته است.
در امور دیوانی مهارت داشت و در دستگاه حسام‌السلطنه، سمت ایشک آقاسی باشی (از مناصب دربار سلطنتی به معنای رئیس تشریفات یا دربار) گرفت و تا فوت حسام‌السلطنه با همین منصب در سفرهایش همراه وی بود. از 1260 تا 1279ق مشغول تذکره‎‌نویسی شد، اما به علت اشتغال در امور دیوانی، مدت‌ها از تألیف تذکره بازماند. او سه سال رئیس [[عدلیه، وزارت|عدلیه]] یزد شد و طی آن زمان، به تألیف کتاب ''اخبارالیزد'' پرداخت. در 1293ق در [[تهران، شهر|تهران]] و 1296ق در کرمانشاهان به تنظیم و تألیف تذکره مشغول بود. ابتدا شرح حال شاعران معاصر خود را نوشت، اما با تشویق حسینقلی خان سلطان ‌(مؤلف تذکره مناقب حسامیه) و مطالعۀ آتشکده آذر، شرح حال شاعران متقدم و نیز شرح حال عرفا و علمای مذهبی را نیز به تذکره [[حدیقهالشعرا|حدیقة‌الشعرا]] اضافه کرد.


وقتی 9 ساله بود، پدرش، آقا ابوالحسن، فوت کرد و جد مادری‌اش آقا محمدعلی، سرپرستی‌اش را بر عهده گرفت. خاندانش از سادات و تجار مشهور شیراز بودند.
عمده تألیفاتش: تذکره حدیقة‌الشعرا، اخبارالیزد، تاریخ قاجاریه، نخبةالمصیبات احمدی، و ذیل ریاض‌الجنه. کتابی نیز در مصائب اهل بیت نبوت دارد. مرگ او را پس از 1313ق تخمین زده‌اند.<br />
 
او در زادگاهش بزرگ شد. دو سال به تحصیل علوم پرداخت و مدتی نیز در [[یزد، شهر|یزد]] و شیراز مشغول تجارت بود. گهگاه نیز به مطالعۀ حدیث و تاریخ و شعر می‌پرداخت. تا پیش از حرکت به [[هرات، شهر (افغانستان)|هرات]] در 1277ق، کدخدای محلۀ میدان شاه [[شیراز، شهر|شیراز]] بود و در آن هنگام با [[حسام السلطنه، سلطان مراد میرزا (۱۲۳۳ـ مشهد ۱۲۹۹ق)|سلطان مراد میرزا حسام السلطنه]]، از شاهزادگان و رجال قاجار، همسفر شد و از شیراز به خراسان رفت.
 
در امور دیوانی مهارت داشت و در دستگاه حسام‌السلطنه، سمت ایشک آقاسی باشی (از مناصب دربار سلطنتی به معنای رئیس تشریفات یا دربار) گرفت و تا فوت حسام‌السلطنه با همین منصب در سفرهایش همراه وی بود.
 
از 1260 تا 1279ق مشغول تذکره‎‌نویسی شد، اما به علت اشتغال در امور دیوانی، مدت‌ها از تألیف تذکره بازماند.
 
او سه سال رئیس [[عدلیه، وزارت|عدلیه]] یزد شد و طی آن زمان، به تألیف کتاب ''اخبارالیزد'' پرداخت. در 1293ق در [[تهران، شهر|تهران]] و 1296ق در کرمانشاهان به تنظیم و تألیف تذکره مشغول بود.
 
ابتدا شرح حال شاعران معاصر خود را نوشت، اما با تشویق حسینقلی خان سلطان ‌(مؤلف تذکره مناقب حسامیه) و مطالعۀ آتشکده آذر، شرح حال شاعران متقدم و نیز شرح حال عرفا و علمای مذهبی را نیز به تذکره [[حدیقهالشعرا|حدیقة‌الشعرا]] اضافه کرد.
 
عمده تألیفاتش: تذکره حدیقة‌الشعرا، اخبارالیزد، تاریخ قاجاریه، نخبةالمصیبات احمدی، و ذیل ریاض الجنه. کتابی نیز در مصائب اهل بیت نبوت دارد.
 
مرگ او را پس از 1313ق تخمین زده‌اند.<br />
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:دوره قاجار]]
[[رده:دوره قاجار]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۳

احمد ديوان بيگی شیرازی
زادروز شيراز 1241ق
درگذشت پس از 1313ق
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی دولتمرد
شغل و تخصص های دیگر تذکره‌نویس
دوره قاجار
آثار تذكره حدیقة‌الشعرا، اخباراليزد، تاريخ قاجاريه، نخبه المصيبات احمدی.
گروه مقاله تاریخ ایران

احمد دیوان بیگی شیرازی (شیراز 1241ق - )

(نام اصلی: احمد بن ابوالحسن شیرازی، مشهور به دیوان بیگی؛ نیز: مشهور به ایشک آقاسی) از درویشان سلسلۀ نعمه‌اللهیه، که به شرح حال عرفا بسیار توجه داشته است. وقتی 9 ساله بود، پدرش، آقا ابوالحسن، فوت کرد و جد مادری‌اش آقا محمدعلی، سرپرستی‌اش را بر عهده گرفت. خاندانش از سادات و تجار مشهور شیراز بودند. او در زادگاهش بزرگ شد. دو سال به تحصیل علوم پرداخت و مدتی نیز در یزد و شیراز مشغول تجارت بود. گه‌گاه نیز به مطالعۀ حدیث و تاریخ و شعر می‌پرداخت. تا پیش از حرکت به هرات در 1277ق، کدخدای محلۀ میدان شاه شیراز بود و در آن هنگام با سلطان مراد میرزا حسام‌السلطنه، از شاهزادگان و رجال قاجار، همسفر شد و از شیراز به خراسان رفت.

در امور دیوانی مهارت داشت و در دستگاه حسام‌السلطنه، سمت ایشک آقاسی باشی (از مناصب دربار سلطنتی به معنای رئیس تشریفات یا دربار) گرفت و تا فوت حسام‌السلطنه با همین منصب در سفرهایش همراه وی بود. از 1260 تا 1279ق مشغول تذکره‎‌نویسی شد، اما به علت اشتغال در امور دیوانی، مدت‌ها از تألیف تذکره بازماند. او سه سال رئیس عدلیه یزد شد و طی آن زمان، به تألیف کتاب اخبارالیزد پرداخت. در 1293ق در تهران و 1296ق در کرمانشاهان به تنظیم و تألیف تذکره مشغول بود. ابتدا شرح حال شاعران معاصر خود را نوشت، اما با تشویق حسینقلی خان سلطان ‌(مؤلف تذکره مناقب حسامیه) و مطالعۀ آتشکده آذر، شرح حال شاعران متقدم و نیز شرح حال عرفا و علمای مذهبی را نیز به تذکره حدیقة‌الشعرا اضافه کرد.

عمده تألیفاتش: تذکره حدیقة‌الشعرا، اخبارالیزد، تاریخ قاجاریه، نخبةالمصیبات احمدی، و ذیل ریاض‌الجنه. کتابی نیز در مصائب اهل بیت نبوت دارد. مرگ او را پس از 1313ق تخمین زده‌اند.