مینیار، پیر (۱۶۱۲ـ۱۶۹۵): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


{{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}مینْیار، پیِر (۱۶۱۲ـ۱۶۹۵)(Mignard, Pierre)
{{جعبه زندگینامه|عنوان=پیر مینیار|نام=Pierre Mignard|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۶۱۲م|تاریخ مرگ=۱۶۹۵م|دوره زندگی=|ملیت=فرانسوی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=باروک|مکتب=|سمت=۱۶۹۰م سرپرست آکادمی فرانسه|جوایز و افتخارات=|آثار=مادام دو مونتسپان (تروا) و مارکیز سینیوله|خویشاوندان سرشناس=نیکلا مینیار (برادر)|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}
 
مینیار، پیر (۱۶۱۲ـ۱۶۹۵م)(Mignard, Pierre)


[[File:38625100.jpg|thumb|تابلوي کليو، الهه تاريخ، اثر پير مينيار]]
[[File:38625100.jpg|thumb|تابلوي کليو، الهه تاريخ، اثر پير مينيار]]


نقاش فرانسوی در شیوۀ باروک<ref>baroque</ref>. از شمار طراحی‌های تزیینی‌اش فقط نقاشی‌های گنبد وال دو گراس<ref>Val-de-Grâce </ref> باقی مانده‌اند؛ تک‌چهره‌سازی نیز می‌کرد. رقیب شارل لوبرون<ref>Charles Le Brun </ref> بود، و در ۱۶۹۰ در مقام سرپرست آکادمی فرانسه<ref>French Academy </ref>، جانشین او شد. مینیار پس از هنرآموزی نزد سیمون ووئه<ref>Simon Vouet </ref>، ۲۱ سال در ایتالیا هنرآفرینی کرد؛ شیوۀ کارش بر آثار نیکلا پوسن<ref>Nicolas Poussin </ref> مبتنی بود. در ۱۶۵۷ به پاریس بازگشت. تک‌چهره‌سازی‌هایش ظرافتی شیوه‌گرانه دارند؛ همچون تابلوهای ''مادام دو مونتسپان''<ref>''Madame de Montespan''</ref> (تروا<ref>Troyes </ref>) و ''مارکیز سینیوله''<ref>''Marquise de Seignelay''</ref> (نگارخانۀ ملی لندن<ref>National Gallery, London </ref>). برادرش نیکلا مینیار<ref>Nicolas Mignard</ref> (۱۶۰۶ـ ۱۶۶۸) نیز نقاش تک‌چهره و مضامین دینی بود و در دربارِ لوئی چهاردهم کار می‌کرد.
نقاش فرانسوی در شیوۀ [[باروک]]<ref>baroque</ref>. از شمار طراحی‌های تزیینی‌اش فقط نقاشی‌های گنبد وال دو گراس<ref>Val-de-Grâce </ref> باقی مانده‌اند؛ تک‌چهره‌سازی نیز می‌کرد. رقیب [[لوبرون، شارل (۱۶۱۹ـ۱۶۹۰)|شارل لوبرون]]<ref>Charles Le Brun </ref> بود، و در ۱۶۹۰م در مقام سرپرست آکادمی فرانسه<ref>French Academy </ref>، جانشین او شد. مینیار پس از هنرآموزی نزد [[وویه، سیمون (۱۵۹۰ـ۱۶۴۹)|سیمون ووئه]]<ref>Simon Vouet </ref>، ۲۱ سال در [[ایتالیا]] هنرآفرینی کرد؛ شیوۀ کارش بر آثار [[پوسن، نیکلا (۱۵۹۴ـ۱۶۶۵)|نیکلا پوسن]]<ref>Nicolas Poussin </ref> مبتنی بود. در ۱۶۵۷م به [[پاریس، شهر|پاریس]] بازگشت. تک‌چهره‌سازی‌هایش ظرافتی شیوه‌گرانه دارند؛ همچون تابلوهای ''مادام دو مونتسپان''<ref>''Madame de Montespan''</ref> (تروا<ref>Troyes </ref>) و ''مارکیز سینیوله''<ref>''Marquise de Seignelay''</ref> ([[نگارخانه ملی لندن|نگارخانۀ ملی لندن]]<ref>National Gallery, London </ref>). برادرش نیکلا مینیار<ref>Nicolas Mignard</ref> (۱۶۰۶ـ ۱۶۶۸م) نیز نقاش تک‌چهره و مضامین دینی بود و در دربارِ [[لویی چهاردهم|لوئی چهاردهم]] کار می‌کرد.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ ‏۳۱ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۱

پیر مینیار
Pierre Mignard
زادروز ۱۶۱۲م
درگذشت ۱۶۹۵م
ملیت فرانسوی
شغل و تخصص اصلی نقاش
سبک باروک
آثار مادام دو مونتسپان (تروا) و مارکیز سینیوله
گروه مقاله نگارگری و مجسمه سازی جهان
خویشاوندان سرشناس نیکلا مینیار (برادر)

مینیار، پیر (۱۶۱۲ـ۱۶۹۵م)(Mignard, Pierre)

تابلوي کليو، الهه تاريخ، اثر پير مينيار

نقاش فرانسوی در شیوۀ باروک[۱]. از شمار طراحی‌های تزیینی‌اش فقط نقاشی‌های گنبد وال دو گراس[۲] باقی مانده‌اند؛ تک‌چهره‌سازی نیز می‌کرد. رقیب شارل لوبرون[۳] بود، و در ۱۶۹۰م در مقام سرپرست آکادمی فرانسه[۴]، جانشین او شد. مینیار پس از هنرآموزی نزد سیمون ووئه[۵]، ۲۱ سال در ایتالیا هنرآفرینی کرد؛ شیوۀ کارش بر آثار نیکلا پوسن[۶] مبتنی بود. در ۱۶۵۷م به پاریس بازگشت. تک‌چهره‌سازی‌هایش ظرافتی شیوه‌گرانه دارند؛ همچون تابلوهای مادام دو مونتسپان[۷] (تروا[۸]) و مارکیز سینیوله[۹] (نگارخانۀ ملی لندن[۱۰]). برادرش نیکلا مینیار[۱۱] (۱۶۰۶ـ ۱۶۶۸م) نیز نقاش تک‌چهره و مضامین دینی بود و در دربارِ لوئی چهاردهم کار می‌کرد.

 


  1. baroque
  2. Val-de-Grâce
  3. Charles Le Brun
  4. French Academy
  5. Simon Vouet
  6. Nicolas Poussin
  7. Madame de Montespan
  8. Troyes
  9. Marquise de Seignelay
  10. National Gallery, London
  11. Nicolas Mignard