منیر طه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
منیر طه (تبریز 1309ش- ونکوور 10 اردیبهشت 1404ش)</p> <p style="text-align: justify;"> </p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">[[File:منیر طه.jpg|thumb|منیر طه، در کنار دکتر احسان یارشاطر]]شاعر و اولین زن ترانهسرای ایرانی. در خانوادهای که همه از اهالی ادبیات و موسیقی بودهاند به دنیا آمد. پدرش نوازندۀ تار و موسیقیشناس و مادرش هم با نواختن تار و [[ارگ]] آشنا بود. منیر از دو سالگی، به سبب جدایی پدر و مادرش، تحت مراقبت و تربیت عمهاش قرار گرفت. او پس از طى تحصیلات ابتدایى و دبیرستانى، به [[دانشگاه_تهران|دانشگاه_تهران]] رفت و در رشتۀ ادبیات به تحصیل پرداخت و موفق به اخذ دكتراى ادبیات فارسی از آن دانشگاه شد. سپس به قصد جراحی استخوان پا در [[پاریس، شهر|پاریس]]، ابتدا عازم [[ایتالیا]] شد و در دانشگاه رم، موفق به دریافت دیپلم دکتری زبان و ادبیات ایتالیایی گردید. از دوازده سالگی در خانۀ عمهاش تحت آموزش [[علی تجویدی]] قرار گرفت. نخستین ترانهاش را در 14سالگی بر روی اولین آهنگ تجویدی نوشت و این ترانه توسط گروه موسیقی تجویدی و با همراهی آواز [[حسین_قوامی_(تهران_۱۲۸۸ـ_همان_جا_۱۳۶۸ش)|حسین قوامی (فاختهای)]] در رادیو اجرا شد. سپس ترانههای دیگری برای آهنگهای تجویدی نوشت كه [[بهرام سیر]]، [[رشیدی، امین الله (کاشان ۱۳۰۴-۱۴۰۳ش)|امینالله رشیدی]] و رومی خواندند. او در دورۀ تحصیلات دانشگاهی، ترانههای متفاوتی برای آهنگهای تجویدی نوشت كه در برنامههای «گلها» توسط خوانندگان برجستهای چون [[بنان،_غلامحسین_(انگرود_۱۲۹۰ـ_تهران_۱۳۶۴ش)|بنان]] و مرضیه اجرا شدهاند. طه پس از انقلاب اسلامی به [[کانادا]] مهاجرت کرد و در آنجا برای آهنگسازان لسآنجلسی هم ترانه نوشت.<p dir="RTL" style="text-align: justify;">فعالیتهای اجرایی و آموزشی: تأسیس بخش زبان و ادبیات ایتالیایی [[دانشگاه تهران]] و تدریس این رشته؛ سرپرستی دپارتمان زبانهای خارجی دانشگاه تهران؛ مدیریت دپارتمان زبانهای خارجی دانشگاه تهران؛ تدریس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه بریتیش کلمبیا، ونکوور و...</p | منیر طه (تبریز 1309ش- ونکوور 10 اردیبهشت 1404ش)</p> <p style="text-align: justify;"> </p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">[[File:منیر طه.jpg|thumb|منیر طه، در کنار دکتر [[یارشاطر، احسان (همدان ۱۲۹۹ش)|احسان یارشاطر]]]]شاعر و اولین زن ترانهسرای ایرانی. در خانوادهای که همه از اهالی ادبیات و موسیقی بودهاند به دنیا آمد. پدرش نوازندۀ تار و موسیقیشناس و مادرش هم با نواختن تار و [[ارگ]] آشنا بود. منیر از دو سالگی، به سبب جدایی پدر و مادرش، تحت مراقبت و تربیت عمهاش قرار گرفت. او پس از طى تحصیلات ابتدایى و دبیرستانى، به [[دانشگاه_تهران|دانشگاه_تهران]] رفت و در رشتۀ ادبیات به تحصیل پرداخت و موفق به اخذ دكتراى ادبیات فارسی از آن دانشگاه شد. سپس به قصد جراحی استخوان پا در [[پاریس، شهر|پاریس]]، ابتدا عازم [[ایتالیا]] شد و در دانشگاه رم، موفق به دریافت دیپلم دکتری زبان و ادبیات ایتالیایی گردید. از دوازده سالگی در خانۀ عمهاش تحت آموزش [[علی تجویدی]] قرار گرفت. نخستین ترانهاش را در 14سالگی بر روی اولین آهنگ تجویدی نوشت و این ترانه توسط گروه موسیقی تجویدی و با همراهی آواز [[حسین_قوامی_(تهران_۱۲۸۸ـ_همان_جا_۱۳۶۸ش)|حسین قوامی (فاختهای)]] در رادیو اجرا شد. سپس ترانههای دیگری برای آهنگهای تجویدی نوشت كه [[بهرام سیر]]، [[رشیدی، امین الله (کاشان ۱۳۰۴-۱۴۰۳ش)|امینالله رشیدی]] و رومی خواندند. او در دورۀ تحصیلات دانشگاهی، ترانههای متفاوتی برای آهنگهای تجویدی نوشت كه در برنامههای «گلها» توسط خوانندگان برجستهای چون [[بنان،_غلامحسین_(انگرود_۱۲۹۰ـ_تهران_۱۳۶۴ش)|بنان]] و مرضیه اجرا شدهاند. طه پس از انقلاب اسلامی به [[کانادا]] مهاجرت کرد و در آنجا برای آهنگسازان لسآنجلسی هم ترانه نوشت.<p dir="RTL" style="text-align: justify;">فعالیتهای اجرایی و آموزشی: تأسیس بخش زبان و ادبیات ایتالیایی [[دانشگاه تهران]] و تدریس این رشته؛ سرپرستی دپارتمان زبانهای خارجی دانشگاه تهران؛ مدیریت دپارتمان زبانهای خارجی دانشگاه تهران؛ تدریس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه بریتیش کلمبیا، ونکوور و...</p>معروفترین ترانۀ او ''عاشقی شیدا'' با صدای بنان و آهنگ علی تجویدیست. منیر طه در انواع شعر طبعآزمایی کرده و بیشتر به غزلسرایی پرداخته است. <p dir="RTL" style="text-align: justify;"> </p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">'''کتابهای شعر'''</p> | ||
* ''سرگذشت'' (1332- تهران) | * ''سرگذشت'' (1332- تهران) | ||