کاظمی ، باقر (تهران ۱۲۷۱ـ۱۳۵۵ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|نام اصلی= | |نام اصلی= | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب=مُهَذَّبُ‌الدّوله | ||
|زادروز=تهران 1271ش | |زادروز=تهران 1271ش | ||
|تاریخ مرگ=1355ش | |تاریخ مرگ=1355ش | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>ملقب به | }}<p>(ملقب به مُهَذَّبُ‌الدّوله) دولتمرد، سفیر و وزیر دورۀ [[پهلوی، سلسله (۱۳۰۴ـ۱۳۵۷ش)|پهلوی]]. فرزند سیدمحمد معتصم‌الدوله بود و از مدرسۀ سیاسی دیپلم گرفت و وارد وزارت امور خارجه شد و مدتی، رئیس دفتر وزیر و زمانی مدیرکل این وزارتخانه بود. در ۱۳۰۸ش معاون و سپس کفیل و وزیر وزارت راه شد. پس از دو سال، با سِمت وزیرمختار ایران در بغداد عازم عراق شد. در ۱۳۱۲ش وزیر امور خارجه گردید و در ۱۳۱۵ش در مقام سفیر ایران به ترکیه رفت و سپس سفیر ایران در افغانستان شد. بعد از شهریور ۱۳۲۰ش وزیر بهداری و وزیر کشور و وزیر دارایی و وزیر فرهنگ شد. سپس به سِمَت وزیرمختاری ایران در اسکاندیناوی منصوب شد و سپس در دورۀ اول مجلس سنا به سناتوری رسید. وی در ۱۳۳۰ش در کابینۀ [[مصدق، محمد (۱۲۶۱ـ۱۳۴۵ش)|مصدق]]، نایب نخست‌وزیر و وزیر دارایی و سپس وزیر امور خارجه شد. در ۱۳۳۱ش به سِمت سفیر ایران در فرانسه روانه اروپا شد. پس از [[کودتای 28 مرداد 1332|کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش]]، از خدمت دولتی استعفا کرد و به ایران بازگشت، اما بلافاصله بازداشت و همراه چهارتن از یارانش به جنوب ایران تبعید شد.</p> | ||
<br><!--35077400--> | <br><!--35077400--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:دورۀ پهلوی]] | [[رده:دورۀ پهلوی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۴
کاظمی، باقر (تهران ۱۲۷۱ـ۱۳۵۵ش)
| باقر کاظمی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1271ش |
| درگذشت | 1355ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دیپلم از مدرسۀ سیاسی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| لقب | مُهَذَّبُ‌الدّوله |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
(ملقب به مُهَذَّبُ‌الدّوله) دولتمرد، سفیر و وزیر دورۀ پهلوی. فرزند سیدمحمد معتصم‌الدوله بود و از مدرسۀ سیاسی دیپلم گرفت و وارد وزارت امور خارجه شد و مدتی، رئیس دفتر وزیر و زمانی مدیرکل این وزارتخانه بود. در ۱۳۰۸ش معاون و سپس کفیل و وزیر وزارت راه شد. پس از دو سال، با سِمت وزیرمختار ایران در بغداد عازم عراق شد. در ۱۳۱۲ش وزیر امور خارجه گردید و در ۱۳۱۵ش در مقام سفیر ایران به ترکیه رفت و سپس سفیر ایران در افغانستان شد. بعد از شهریور ۱۳۲۰ش وزیر بهداری و وزیر کشور و وزیر دارایی و وزیر فرهنگ شد. سپس به سِمَت وزیرمختاری ایران در اسکاندیناوی منصوب شد و سپس در دورۀ اول مجلس سنا به سناتوری رسید. وی در ۱۳۳۰ش در کابینۀ مصدق، نایب نخست‌وزیر و وزیر دارایی و سپس وزیر امور خارجه شد. در ۱۳۳۱ش به سِمت سفیر ایران در فرانسه روانه اروپا شد. پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش، از خدمت دولتی استعفا کرد و به ایران بازگشت، اما بلافاصله بازداشت و همراه چهارتن از یارانش به جنوب ایران تبعید شد.