اسپنسر جونز، هارولد (۱۸۹۰ـ۱۹۶۰): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}}اخترشناس انگلیسی. اختلافْ‌منظر<ref>parallax</ref> خورشیدی را با استفاده از رصد سیارک<ref>asteroid | }}اخترشناس انگلیسی. اختلافْ‌منظر<ref>parallax</ref> خورشیدی را با استفاده از رصد سیارک<ref>asteroid | ||
</ref> اِروس<ref>Eros | </ref> اِروس<ref>Eros | ||
</ref> تعیین کرد. همچنین، سرعت چرخش زمین و حرکت‌های [[خورشید]]، ماه، و سیاره‌ها را بررسی کرد. در ۱۹۴۳ لقب سِر دریافت کرد. در [[لندن (انگلستان)|لندن]] زاده شد و در [[دانشگاه کیمبریج|کیمبریج]] درس خواند. از ۱۹۱۳ تا ۱۹۲۳، در رصدخانۀ سلطنتی<ref>Royal Observatory </ref> گرینویچ کار می‌کرد. از ۱۹۲۳ تا ۱۹۳۳، اخترشناسِ سلطنتی در [[امید نیک، دماغه|دماغۀ امید نیک]]<ref>Cape of Good Hope </ref> افریقای جنوبی بود. در اواخر دوران خدمتش، از ۱۹۳۳ تا ۱۹۵۵، دهمین اخترشناس سلطنتی بریتانیا شد. هنگامی‌که در دماغۀ امید نیک بود، فهرستی منتشر ساخت که دربردارندۀ سرعت‌های شعاعی<ref>radial velocities </ref> ستاره‌های جنوبی بود. او مدارهای شماری از ستاره‌های دوتایی طیفی<ref>spectroscopic binary </ref> را محاسبه کرد و ثابت ابیراهی<ref>constant of aberration</ref> را از راه طیف‌بینی به‌دست آورد. در ۱۹۲۵، مجموعۀ مفصلی از طیف‌های نواختری<ref> nova </ref> را تعیین و توصیف کرد که در [[صورت فلکی]]<ref>Constellation</ref> سه پایۀ نقّاش<ref> Pictor </ref> پدیدار شده بود. او ثابت کرد که اُفت‌وخیزهای طول‌های رصدشدۀ خورشید، ماه، و سیاره‌ها از ویژگی حرکت آن‌ها نیست، بلکه ناشی از اُفت و خیزهایی است که در سرعت زاویه‌ای<ref>angular velocity </ref> چرخش زمین رُخ می‌دهد. همچنین، خاصیت مغناطیسی و پخ‌شدگی<ref>oblateness</ref> زمین را، که | </ref> تعیین کرد. همچنین، سرعت چرخش زمین و حرکت‌های [[خورشید]]، ماه، و سیاره‌ها را بررسی کرد. در ۱۹۴۳ لقب سِر دریافت کرد. در [[لندن (انگلستان)|لندن]] زاده شد و در [[دانشگاه کیمبریج|کیمبریج]] درس خواند. از ۱۹۱۳ تا ۱۹۲۳، در رصدخانۀ سلطنتی<ref>Royal Observatory </ref> گرینویچ کار می‌کرد. از ۱۹۲۳ تا ۱۹۳۳، اخترشناسِ سلطنتی در [[امید نیک، دماغه|دماغۀ امید نیک]]<ref>Cape of Good Hope </ref> افریقای جنوبی بود. در اواخر دوران خدمتش، از ۱۹۳۳ تا ۱۹۵۵، دهمین اخترشناس سلطنتی بریتانیا شد. هنگامی‌که در دماغۀ امید نیک بود، فهرستی منتشر ساخت که دربردارندۀ سرعت‌های شعاعی<ref>radial velocities </ref> ستاره‌های جنوبی بود. او مدارهای شماری از ستاره‌های دوتایی طیفی<ref>spectroscopic binary </ref> را محاسبه کرد و ثابت ابیراهی<ref>constant of aberration</ref> را از راه طیف‌بینی به‌دست آورد. در ۱۹۲۵، مجموعۀ مفصلی از طیف‌های نواختری<ref> nova </ref> را تعیین و توصیف کرد که در [[صورت فلکی]]<ref>Constellation</ref> سه پایۀ نقّاش<ref> Pictor </ref> پدیدار شده بود. او ثابت کرد که اُفت‌وخیزهای طول‌های رصدشدۀ خورشید، ماه، و سیاره‌ها از ویژگی حرکت آن‌ها نیست، بلکه ناشی از اُفت و خیزهایی است که در سرعت زاویه‌ای<ref>angular velocity </ref> چرخش زمین رُخ می‌دهد. همچنین، خاصیت مغناطیسی و پخ‌شدگی<ref>oblateness</ref> زمین را، که به موجب آن قطر استوایی<ref> equatorial diameter</ref> بیشتر از قطر قطبی است، بررسی، و جرم ماه را برآورد کرد. | ||
| | ||
نسخهٔ ۲۰ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۷
اِسْپِنْسِر جونز، هارولد (۱۸۹۰ـ۱۹۶۰)(Spencer Jones, Harold)
| هارولد اسپنسر جونز Harold Spencer Jones | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۹۰م |
| درگذشت | ۱۹۶۰م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کیمبریج |
| شغل و تخصص اصلی | اخترشناس |
| گروه مقاله | اخترشناسی |
اخترشناس انگلیسی. اختلافْ‌منظر[۱] خورشیدی را با استفاده از رصد سیارک[۲] اِروس[۳] تعیین کرد. همچنین، سرعت چرخش زمین و حرکت‌های خورشید، ماه، و سیاره‌ها را بررسی کرد. در ۱۹۴۳ لقب سِر دریافت کرد. در لندن زاده شد و در کیمبریج درس خواند. از ۱۹۱۳ تا ۱۹۲۳، در رصدخانۀ سلطنتی[۴] گرینویچ کار می‌کرد. از ۱۹۲۳ تا ۱۹۳۳، اخترشناسِ سلطنتی در دماغۀ امید نیک[۵] افریقای جنوبی بود. در اواخر دوران خدمتش، از ۱۹۳۳ تا ۱۹۵۵، دهمین اخترشناس سلطنتی بریتانیا شد. هنگامی‌که در دماغۀ امید نیک بود، فهرستی منتشر ساخت که دربردارندۀ سرعت‌های شعاعی[۶] ستاره‌های جنوبی بود. او مدارهای شماری از ستاره‌های دوتایی طیفی[۷] را محاسبه کرد و ثابت ابیراهی[۸] را از راه طیف‌بینی به‌دست آورد. در ۱۹۲۵، مجموعۀ مفصلی از طیف‌های نواختری[۹] را تعیین و توصیف کرد که در صورت فلکی[۱۰] سه پایۀ نقّاش[۱۱] پدیدار شده بود. او ثابت کرد که اُفت‌وخیزهای طول‌های رصدشدۀ خورشید، ماه، و سیاره‌ها از ویژگی حرکت آن‌ها نیست، بلکه ناشی از اُفت و خیزهایی است که در سرعت زاویه‌ای[۱۲] چرخش زمین رُخ می‌دهد. همچنین، خاصیت مغناطیسی و پخ‌شدگی[۱۳] زمین را، که به موجب آن قطر استوایی[۱۴] بیشتر از قطر قطبی است، بررسی، و جرم ماه را برآورد کرد.