زبیده خانم: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
زُبِیْدِه‌خانم ( ـ ح ۱۳۰۵ق)<br> | زُبِیْدِه‌خانم ( ـ ح ۱۳۰۵ق)<br> | ||
<p>(یا: جهان‌خانم؛ ملقب به جان باجی و معروف به فرشته) عارف و شاعر نیکوکار ایرانی و دختر فتحعلی‌شاه قاجار. زُبیده خانم با همسرش، علی‌خان نصرت‌الملک قراگوزلو، به همدان کوچید و در آن‌جا به سلک مریدان حاج میرزا علی‌نقی همدانی پیوست و راه عرفان در پیش گرفت. زنی نیکوکار و دستگیر تنگدستان و متولی کارهای عام‌المنفعه بود. احداث زائرسرای تاج‌آباد و پل روان‌رود، وقف دَه لاله‌جین به عزاداری‌های مذهبی، تعمیر بقعه و صحن امامزاده یحیی در همدان از اقدامات اوست. وی دائم‌الذکر و اهل ریاضت بود و در سفرها به دور از تجمل و تشریفات ظاهر می‌شد. زبیده‌خانم شعر می‌سرود و در سروده‌هایش «جهان» | <p>(یا: جهان‌خانم؛ ملقب به جان باجی و معروف به فرشته) عارف و شاعر نیکوکار ایرانی و دختر [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌شاه قاجار]]. زُبیده خانم با همسرش، علی‌خان نصرت‌الملک قراگوزلو، به همدان کوچید و در آن‌جا به سلک مریدان حاج میرزا علی‌نقی همدانی پیوست و راه عرفان در پیش گرفت. زنی نیکوکار و دستگیر تنگدستان و متولی کارهای عام‌المنفعه بود. احداث زائرسرای تاج‌آباد و پل روان‌رود، وقف دَه لاله‌جین به عزاداری‌های مذهبی، تعمیر بقعه و صحن امامزاده یحیی در همدان از اقدامات اوست. وی دائم‌الذکر و اهل ریاضت بود و در سفرها به دور از تجمل و تشریفات ظاهر می‌شد. زبیده‌خانم شعر می‌سرود و در سروده‌هایش «جهان» تَخَلُّص می‌کرد و دیوانی از [[قصیده]]، [[غزل (ادبیات)|غزل]] و [[مرثیه]] از او به‌جا مانده است که ابیاتی از آن در ''[[تاریخ عضدی]]'' نقل شده است.</p> | ||
<br><!--23023300--> | <br><!--23023300--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۴۴
زُبِیْدِه‌خانم ( ـ ح ۱۳۰۵ق)
(یا: جهان‌خانم؛ ملقب به جان باجی و معروف به فرشته) عارف و شاعر نیکوکار ایرانی و دختر فتحعلی‌شاه قاجار. زُبیده خانم با همسرش، علی‌خان نصرت‌الملک قراگوزلو، به همدان کوچید و در آن‌جا به سلک مریدان حاج میرزا علی‌نقی همدانی پیوست و راه عرفان در پیش گرفت. زنی نیکوکار و دستگیر تنگدستان و متولی کارهای عام‌المنفعه بود. احداث زائرسرای تاج‌آباد و پل روان‌رود، وقف دَه لاله‌جین به عزاداری‌های مذهبی، تعمیر بقعه و صحن امامزاده یحیی در همدان از اقدامات اوست. وی دائم‌الذکر و اهل ریاضت بود و در سفرها به دور از تجمل و تشریفات ظاهر می‌شد. زبیده‌خانم شعر می‌سرود و در سروده‌هایش «جهان» تَخَلُّص می‌کرد و دیوانی از قصیده، غزل و مرثیه از او به‌جا مانده است که ابیاتی از آن در تاریخ عضدی نقل شده است.