غزلهایی برای اورفئوس (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:2042166157.jpg|جایگزین=از چاپ‌های کتاب|بندانگشتی|از چاپ‌های کتاب]]

(به آلمانی: ''Die Sonnette on Orpheus'') مجموعۀ پنجاه و پنج غزل از [[راینر ماریا ریلکه]]. این اشعار و شعرهای دفتر ''مراثی دوینی''<ref>''Duisener Elegien''</ref> ''که هردو نخستین بار'' در سال ۱۹۲۳م منتشر شدند، اوج کار ریلکه و شاهکار او هستند. در سال 1921، ریلکه پس از اقامت در نقاط مختلف سوییس، به دعوت ورنر راینهارت<ref>Werner Reinhart</ref>، صنعتکار و بازرگان سوییسی، در عمارت قرن سیزدهمی موزو<ref>Muzot</ref> اقامت گزید. غزل‌ها در فوریۀ ۱۹۲۲، طی سه هفته در قصر موزو سروده شد، یعنی در زمانی که ریلکه پنج مرثیۀ آخر ''مراثی دوینی'' را هم در اثنای خلق غزل‌ها سرود. مجموعۀ غزل‌ها به گفتۀ شاعر «بنای گور ورا اوکاما کنوپ<ref>Véra Ouckama - Knoop</ref>» است؛ دختر هلندی جوانی که تک‌دختر دو تن از دوستان او بود و رقصنده‌ای بسیار با استعداد که اندکی پیش‌تر، در ۱۸ سالگی مرده بود.

ریلکه دربارۀ ارتباط این دو دفتر چنین گوشزد می‌کند که «الگیاها و غزل‌ها متقابلاً بر هم تکیه دارند و همواره زیبایی بی‌نهایتی در این نکته می‌بینم که توانسته‌ام از نفخ‌های واحد در این دو بادبان بدمم: بادبان کوچک زنگارفام غزل‌ها و بادبان غول‌آسای سفیدرنگ الگياها.» نخستین نومایگی غزل‌ها، که چون طوفان بر ریلکه مسلط شدند، محصور کردن نیرویی شاعرانه در موجزترین قالب است، بی‌آن‌که هرگز موجب سرکوب آن نیرو شود؛ نیرویی که به گونه‌ای اسرارآمیز از دورترین تجربه برجهیده بود و می‌شد گمان کرد که سرکش‌تر از این باشد. در زمینۀ قریحه، این مجموعه در قیاس با الگیاها پیشرفتی در تفکر نشان می‌دهد. ریلکه، تحت حمایت [[اورفیوس|اورفئوس]]، خدای آشکارکننده جهان زیرین و زبرین و دیدنی و نادیدنی، غزل‌هایش را در دو دسته تقسیم می‌کند. موضوعات و مضمون‌های متوالی و گاهی مکرر این غزل‌های استعاری عبارت است از: اورفئوس، وِرای جوان، دنیای باستان و دنیای مدرن، گل‌ها، میوه‌ها، باغ‌ها، خاطرات کودکی، مرگ، دگردیسی و رقص.