مرقد درویش محمود (سمنان): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «بنایی آرامگاهی مربوط به دورۀ ایلخانی، سدۀ 8ق. این بقعه در ۱۱ کیلومتری شمال غربی سمنان و بر سر راه فیروزکوه - سمنان، در روستای مؤمن‌آباد واقع است. مدفون بقعه یکی از عارفان قرن هشتم و جانشین شیخ علاءالدوله سمنانی است. آ...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:2042166776.jpg|جایگزین=نمایی از ایوان بقعه|بندانگشتی|نمایی از ایوان بقعه]] | |||
بنایی آرامگاهی مربوط به دورۀ [[ایلخانان|ایلخانی]]، سدۀ 8ق. این بقعه در ۱۱ کیلومتری شمال غربی [[سمنان، شهر|سمنان]] و بر سر راه فیروزکوه - سمنان، در روستای مؤمن‌آباد واقع است. مدفون بقعه یکی از عارفان قرن هشتم و جانشین شیخ [[علاءالدوله سمنانی]] است. آرامگاه درویش محمود فاقد هرگونه کتیبه و سنگ‌نوشته است که دال بر انتساب اولیۀ بنا باشد؛ ولی می‌توان آن را با توجه به سبک و شیوۀ معماری، در زمرۀ آثار تاریخی قرن هشتم به شمار آورد؛ چرا که بیش‌تر مشخصات معماری دوران ایلخانی در این مقبره دیده می‌شود. صحن آرامگاه، مخروبه و خاکی است و به عنوان گورستان روستا نیز از آن استفاده می‌شود. | بنایی آرامگاهی مربوط به دورۀ [[ایلخانان|ایلخانی]]، سدۀ 8ق. این بقعه در ۱۱ کیلومتری شمال غربی [[سمنان، شهر|سمنان]] و بر سر راه فیروزکوه - سمنان، در روستای مؤمن‌آباد واقع است. مدفون بقعه یکی از عارفان قرن هشتم و جانشین شیخ [[علاءالدوله سمنانی]] است. آرامگاه درویش محمود فاقد هرگونه کتیبه و سنگ‌نوشته است که دال بر انتساب اولیۀ بنا باشد؛ ولی می‌توان آن را با توجه به سبک و شیوۀ معماری، در زمرۀ آثار تاریخی قرن هشتم به شمار آورد؛ چرا که بیش‌تر مشخصات معماری دوران ایلخانی در این مقبره دیده می‌شود. صحن آرامگاه، مخروبه و خاکی است و به عنوان گورستان روستا نیز از آن استفاده می‌شود. | ||
نسخهٔ ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۳
بنایی آرامگاهی مربوط به دورۀ ایلخانی، سدۀ 8ق. این بقعه در ۱۱ کیلومتری شمال غربی سمنان و بر سر راه فیروزکوه - سمنان، در روستای مؤمن‌آباد واقع است. مدفون بقعه یکی از عارفان قرن هشتم و جانشین شیخ علاءالدوله سمنانی است. آرامگاه درویش محمود فاقد هرگونه کتیبه و سنگ‌نوشته است که دال بر انتساب اولیۀ بنا باشد؛ ولی می‌توان آن را با توجه به سبک و شیوۀ معماری، در زمرۀ آثار تاریخی قرن هشتم به شمار آورد؛ چرا که بیش‌تر مشخصات معماری دوران ایلخانی در این مقبره دیده می‌شود. صحن آرامگاه، مخروبه و خاکی است و به عنوان گورستان روستا نیز از آن استفاده می‌شود.
این بنا که هم‌اکنون مخروبه‌ای چهارضلعی و شامل ایوان، گنبد، مزار و صحن می‌شود، در سال ۱۳۱۸ش جزو بناهای تاریخی ایران به ثبت رسیده است.