ژیلا ایپکچی

ژیلا ایپکچی

ژیلا ایپکچی (تهران 6 بهمن 1333ش- )

تدوینگر فیلم. در سال‌های پیش از انقلاب اسلامی رشتۀ تدوين را در مدرسۀ عالی تلويزيون و سينما آموزش دید، سپس به فرانسه رفت و در دانشگاه پاریس در رشتۀ کارگردانی لیسانس و در رشتۀ شناخت كاربرد موسيقی فيلم فوق لیسانس گرفت. فعالیت سینمایی را از سال 1367 با ساخت آنونس و همچنین تدوین فیلم سینمایی نار و نی (ساختۀ سعید ابراهیمی‌فر) شروع کرد و برای این فیلم جایزۀ بهترین تدوین هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر را از آن خود کرد. ایپکچی پس از این فیلم، آثار شاخص و مهم دیگری چون پردۀ آخر (نامزد دریافت جایزۀ بهترین تدوین از نهمین دوره جشنواره فیلم فجر)، مستند احمد شاملو، بزرگ‌شاعر آزادی (مسلم منصوری- 1378)، مستند بانوی گل سرخ (مجتبی میرطهماسب- 1387)، مجموعۀ تلویزیونی ستایش (سعید سلطانی- 1388) و چند اثر فرزاد مؤتمن (چون سایه روشن و خداحافظی طولانی) را تدوین کرده است. همچنین وی برای تدوین فیلم در کمال خونسردی (ساختۀ سیامک شایقی) نامزد دریافت جایزه از جشنواره فیلم فجر بوده است.

تدوین فیلم سینمایی

• نار و نی (سعید ابراهیمی‌فر- ۱۳۶۷)؛
• رنو تهران ـ ۲۹ (سیامک شایقی- 1369)؛
• پرده آخر (واروژ کریم‌مسیحی- 1369)؛
• مخترع ۲۰۰۱ (امیر توسل- 1370)؛
• دایان باخ (فرهاد پوراعظم- 1371)؛
• درد مشترک (یاسمین ملک‌نصر- 1373)؛
• در کمال خونسردی (سیامک شایقی- 1373)؛
• لبنان عشق من (حسن کاربخش- 1374)؛
• قاصدک (قاسم جعفری- 1375)؛
• طوطیا  (ایرج قادری- 1377)؛
• سیاوش (سامان مقدم- 1377)؛
• راز شب بارانی (سیامک اطلسی- 1379)؛
• نورا (محمود شولی‌زاده- 1380)؛
• خواب سفید (حمید جبلی- 1380)؛
• خواب زمستانی (سیامک شایقی- 1386)؛
• تک‌درخت‌ها (سعید ابراهیمی‌فر- 1386)؛
• سایه روشن (فرزاد موتمن- 1392)؛
• خداحافظی طولانی (فرزاد موتمن- 1393)؛
• آخرین بار کی سحر را دیدی؟ (فرزاد موتمن- 1394)؛
• سازهای ناکوک (علی حضرتی- 1399)