گنج شایگان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


گنج شایگان <br>
گنج شایگان <br>
<p>نوشتۀ میرزا طاهر دیباچه‌نگار اصفهانی، تذکره‌ای به فارسی، در شرح احوال شاعرانی که در ستایش میرزا آقاخان نوری شعر سروده‌اند. این اثر در یک دیباچه، دو درج و یک سلک، در ۱۲۷۲ق نوشته شده است. درج نخستین، در ذکر آثار و اطوار و شرح احوال شاهزادگان قاجار و درج دوم در احوال شاعرانی است که میرزا آقاخان را درک کرده و قصایدی در مدح او سروده‌‌اند؛ سلک نیز در ترجمۀ احوال و شمه‌ای از اقوال مؤلف است. مؤلف در این کتاب در عبارت‌پردازی افراط کرده و از اشعار عربی بسیار بهره برده است. ''گنج شایگان'' در تهران چاپ سنگی شده است (۱۲۷۲ق) و از چاپ‌های ممتاز عصر قاجاری است.</p>
<p>نوشتۀ [[میرزا طاهر شعری اصفهانی|میرزا طاهر دیباچه‌نگار اصفهانی]]، [[تذکره|تذکره‌]]<nowiki/>ای به فارسی، در شرح احوال شاعرانی که در ستایش [[میرزا آقاخان نوری]] شعر سروده‌اند. این اثر در یک دیباچه، دو درج و یک سلک، در ۱۲۷۲ق نوشته شده است. درج نخستین، در ذکر آثار و اطوار و شرح احوال شاهزادگان [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] و درج دوم در احوال شاعرانی است که میرزا آقاخان را درک کرده و قصایدی در مدح او سروده‌‌اند؛ سلک نیز در ترجمۀ احوال و شمه‌ای از اقوال مؤلف است. مؤلف در این کتاب در عبارت‌پردازی افراط کرده و از اشعار عربی بسیار بهره برده است. ''گنج شایگان'' در تهران [[چاپ سنگی]] شده است (۱۲۷۲ق) و از چاپ‌های ممتاز عصر قاجاری است.</p>
<br><!--36138600-->
<br><!--36138600-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم - آثار]]
[[رده:ادبیات قدیم - آثار]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۸

گنج شایگان

نوشتۀ میرزا طاهر دیباچه‌نگار اصفهانی، تذکره‌ای به فارسی، در شرح احوال شاعرانی که در ستایش میرزا آقاخان نوری شعر سروده‌اند. این اثر در یک دیباچه، دو درج و یک سلک، در ۱۲۷۲ق نوشته شده است. درج نخستین، در ذکر آثار و اطوار و شرح احوال شاهزادگان قاجار و درج دوم در احوال شاعرانی است که میرزا آقاخان را درک کرده و قصایدی در مدح او سروده‌‌اند؛ سلک نیز در ترجمۀ احوال و شمه‌ای از اقوال مؤلف است. مؤلف در این کتاب در عبارت‌پردازی افراط کرده و از اشعار عربی بسیار بهره برده است. گنج شایگان در تهران چاپ سنگی شده است (۱۲۷۲ق) و از چاپ‌های ممتاز عصر قاجاری است.