قدوسی ، علی (نهاوند ۱۳۰۶ـ تهران ۱۳۶۰ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>عالِم دینی و دادستان کل اسبق انقلاب اسلامی ایران. فرزند آخوند ملااحمد بود که پس از تحصیلات مقدماتی در ۱۳۲۱ش، برای ادامۀ تحصیل حوزوی به قم مهاجرت کرد و در درس خارج فقه آیت‌الله بروجردی و اصول امام خمینی (ره) حاضر شد و در ۱۳۴۲ش به درجۀ اجتهاد رسید. در نهضت ملی‌شدن صنعت | }}<p>عالِم دینی و دادستان کل اسبق انقلاب اسلامی ایران. فرزند آخوند ملااحمد بود که پس از تحصیلات مقدماتی در ۱۳۲۱ش، برای ادامۀ تحصیل حوزوی به [[قم، شهر|قم]] مهاجرت کرد و در درس خارج فقه آیت‌الله [[بروجردی، سید حسین (بروجرد ۱۲۵۴ـ قم ۱۳۴۰ش)|بروجردی]] و اصول [[امام خمینی|امام خمینی]] (ره) حاضر شد و در ۱۳۴۲ش به درجۀ [[اجتهاد]] رسید. در نهضت [[ملی شدن نفت ایران|ملی‌شدن صنعت نفت]]، همکاری نزدیکی با [[فداییان اسلام|فداییان اسلام]] داشت و در نهضت امام خمینی نیز تلاش سیاسی چشمگیری کرد و بارها تحت تعقیب قرار گرفت. در ۱۳۴۵ش به اتهام اقدام علیه امنیت ملی زندانی شد و پس از آزادی، به دعوت [[بهشتی، سید محمد (اصفهان ۱۳۰۷ـ تهران ۱۳۶۰ش)|محمد بهشتی]]، مدیر مدرسۀ دینی حقانی گردید و آن را تا ۱۳۵۷ش اداره کرد. وی از اعضای کمیتۀ استقبال امام خمینی بود و پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]] مسئولیت زندانیان مدرسۀ رفاه را به‌عهده گرفت. در ۱۳۵۸ش دادستان کل انقلاب شد و سرانجام در واقعۀ بمب‌گذاری در دادستانی انقلاب به شهادت رسید. </p> | ||
<br><!--34034000--> | <br><!--34034000--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۲
قُدّوسی، علی (نهاوند ۱۳۰۶ـ تهران ۱۳۶۰ش)
| علی قُدّوسی | |
|---|---|
| زادروز |
نهاوند 1306ش |
| درگذشت | تهران 1360ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | درجۀ اجتهاد |
| شغل و تخصص اصلی | عالِم دینی و دولتمرد |
| گروه مقاله | تاریخ ایران، حقوق |
عالِم دینی و دادستان کل اسبق انقلاب اسلامی ایران. فرزند آخوند ملااحمد بود که پس از تحصیلات مقدماتی در ۱۳۲۱ش، برای ادامۀ تحصیل حوزوی به قم مهاجرت کرد و در درس خارج فقه آیت‌الله بروجردی و اصول امام خمینی (ره) حاضر شد و در ۱۳۴۲ش به درجۀ اجتهاد رسید. در نهضت ملی‌شدن صنعت نفت، همکاری نزدیکی با فداییان اسلام داشت و در نهضت امام خمینی نیز تلاش سیاسی چشمگیری کرد و بارها تحت تعقیب قرار گرفت. در ۱۳۴۵ش به اتهام اقدام علیه امنیت ملی زندانی شد و پس از آزادی، به دعوت محمد بهشتی، مدیر مدرسۀ دینی حقانی گردید و آن را تا ۱۳۵۷ش اداره کرد. وی از اعضای کمیتۀ استقبال امام خمینی بود و پس از پیروزی انقلاب مسئولیت زندانیان مدرسۀ رفاه را به‌عهده گرفت. در ۱۳۵۸ش دادستان کل انقلاب شد و سرانجام در واقعۀ بمب‌گذاری در دادستانی انقلاب به شهادت رسید.