احمدی، احمدرضا (کرمان ۱۳۱۹ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
[[پرونده:11138400- 2.jpg|جایگزین=عباس کیارستمی و احمدرضا احمدی|بندانگشتی|عباس کیارستمی و احمدرضا احمدی]] | [[پرونده:11138400- 2.jpg|جایگزین=عباس کیارستمی و احمدرضا احمدی|بندانگشتی|عباس کیارستمی و احمدرضا احمدی]] | ||
[[پرونده:11138400- 3.jpg|جایگزین=حسام‌الدین سراج و شهرام ناظری در افتتاحیۀ نمایشگاه نقاشی احمدرضا احمدی|بندانگشتی|حسام‌الدین سراج و شهرام ناظری در افتتاحیۀ نمایشگاه نقاشی احمدرضا احمدی]] | [[پرونده:11138400- 3.jpg|جایگزین=حسام‌الدین سراج و شهرام ناظری در افتتاحیۀ نمایشگاه نقاشی احمدرضا احمدی|بندانگشتی|حسام‌الدین سراج و شهرام ناظری در افتتاحیۀ نمایشگاه نقاشی احمدرضا احمدی]] | ||
<p>شاعر ایرانی و نویسندۀ کودکان و | <p>شاعر ایرانی و نویسندۀ کودکان و نوجوانان. وی را بنیانگذار شعر موج نوی ایران و یگانه‌شاعر نامدار این جریان می‌دانند. دورۀ دبیرستان را در مدرسۀ دارالفنونِ تهران به پایان برد و در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به‌کار پرداخت. همراه با برخی از نویسندگان و شاعران مانند [[بیضایی ، بهرام (تهران ۱۳۱۷ش)|بهرام بیضایی]]، [[ابراهیمی، نادر (گرگان ۱۳۱۵ش ـ۱۳۸۷)|نادر ابراهیمی]] و [[محمدعلی سپانلو]] گروه ادبی طرفه را با هدف دفاع از هنر نوگرا و رواج موج نو در ادبیات و هنر تأسیس کرد. </p><p>سروده‌های او به شیوۀ منثور است و با تداعی آزاد ذهن نوشته شده است. از دفترهایش به ''طرح'' (تهران، ۱۳۴۱)، ''وقت خوب مصائب'' (تهران، ۱۳۴۷)، ''هزار پله به دریا مانده'' (تهران، ۱۳۶۴)، ''قافیه در باد گم می‌شود'' (تهران، ۱۳۶۹)، ''همۀ آن سال‌ها'' (تهران، ۱۳۷۱)،'' ویرانه‌های دل را به باد می‌سپارم'' (تهران، ۱۳۷۳) می‌توان اشاره کرد. همچنین در سال 1351 در فیلم [[پستچی (فیلم)|''پستچی'']] به کارگردانی [[داریوش مهرجویی]] بازی کرد. از وی آثاری شاعرانه به نثر برای کودکان و نوجوانان نیز در دست است و یادنگارهایی نیز دربارۀ برخی شاعران و نویسندگان معاصر نوشته است. وی که طی سه دهۀ آغازین فعالیت ادبی‌اش به عنوان شاعری گزیده‌کار شناخته می‌شد (با مجموع حدود 12 دفتر شعر) به ناگهان طی دودهۀ اخیر به سمت تولید انبوه شعر روی آورد. آن‌چنان که آثار منتشرشدۀ او در دهه‌های 1380 و 1390 (تاکنون) بالغ بر 40 عنوان می‌شود. </p><p>آثاری که احمدرضا احمدی برای کودکان نوشته گاه توسط هنرمندان شاخص یا معروفی چون [[کیارستمی ، عباس (تهران ۱۳۱۹)|عباس کیارستمی]]، [[اصولی، فرح (زنجان ۱۳۳۲ش)|فرح اصولی]] و [[نسرین خسروی]] تصویرگری شده‌اند. وی گویندۀ گفتار متن فیلم‌های ''بانوی اردیبهشت'' ([[رخشان بنی اعتماد (تهران ۱۳۳۳ش)|رخشان بنی‌اعتماد]]) و ''نار و نی'' (سعید ابراهیمی‌فر) بوده؛ تاکنون آلبوم‌های متعددی از شعرخوانی او (از آثار خودش، [[سپهری، سهراب (کاشان ۱۳۰۷ـ تهران ۱۳۵۹ش)|سهراب سپهری]]، [[نیما یوشیج]]، [[حافظ، شمس الدین محمد ( ـ شیراز ۷۹۲/۷۹۱ق)|حافظ]] و [[امین پور، قیصر (دزفول ۱۳۳۸ـ تهران ۱۳۸۶ش)|قیصر امین‌پور]]) با آهنگسازی افرادی چون [[لاچینی، فریبرز (تهران ۱۳۲۸ش)|فریبرز لاچینی]]، [[کارن همایونفر]] و [[هوشنگ کامکار]] منتشر شده و همچنین علاوه بر ساخت چند فیلم مستند دربارۀ زندگی او تألیفات و مقالات پرشماری نیز دربارۀ شعر و زندگی هنری‌اش منتشر شده است. </p><p>احمدی در سال 1385ش برندۀ جایزۀ شعر [[جلالی، بیژن (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۷۸ش)|بیژن جلالی]] و سه سال بعد نامزد جایزۀ ادبیات کودک هانس کریستین اندرسن شد. احمدرضا احمدی، صرف نظر از منتقدان و موافقان شعرهایش، اغلب، نمونه و نمایندۀ گرایشی روشنفکرانه در شعر معاصر ایران شمرده می‌شود. احمدی که در سال‌های اخیر بارها به دلیل بیماری قلبی در بیمارستان سپری شده بود، براثر عوارض این بیماری درگذشت.</p><p></p> | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۴۳
احمدرضا احمدی (کرمان 30 اردیبهشت ۱۳۱۹ش- تهران 20 تیر 1402ش)
| احمدرضا احمدی | |
|---|---|
| زادروز |
کرمان 30 اردیبهشت ۱۳۱۹ش |
| درگذشت | تهران 20 تیر 1402ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| سبک | شعر منثور |
| آثار | طرح (تهران، ۱۳۴۱)، وقت خوب مصائب (تهران، ۱۳۴۷)، هزار پله به دریا مانده (تهران، ۱۳۶۴)، قافیه در باد گم می‌شود (تهران، ۱۳۶۹)، همۀ آن سال‌ها (تهران، ۱۳۷۱)، ویرانه‌های دل را به باد می‌سپارم (تهران، ۱۳۷۳) |
| گروه مقاله | ادبیات ایران |
شاعر ایرانی و نویسندۀ کودکان و نوجوانان. وی را بنیانگذار شعر موج نوی ایران و یگانه‌شاعر نامدار این جریان می‌دانند. دورۀ دبیرستان را در مدرسۀ دارالفنونِ تهران به پایان برد و در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به‌کار پرداخت. همراه با برخی از نویسندگان و شاعران مانند بهرام بیضایی، نادر ابراهیمی و محمدعلی سپانلو گروه ادبی طرفه را با هدف دفاع از هنر نوگرا و رواج موج نو در ادبیات و هنر تأسیس کرد.
سروده‌های او به شیوۀ منثور است و با تداعی آزاد ذهن نوشته شده است. از دفترهایش به طرح (تهران، ۱۳۴۱)، وقت خوب مصائب (تهران، ۱۳۴۷)، هزار پله به دریا مانده (تهران، ۱۳۶۴)، قافیه در باد گم می‌شود (تهران، ۱۳۶۹)، همۀ آن سال‌ها (تهران، ۱۳۷۱)، ویرانه‌های دل را به باد می‌سپارم (تهران، ۱۳۷۳) می‌توان اشاره کرد. همچنین در سال 1351 در فیلم پستچی به کارگردانی داریوش مهرجویی بازی کرد. از وی آثاری شاعرانه به نثر برای کودکان و نوجوانان نیز در دست است و یادنگارهایی نیز دربارۀ برخی شاعران و نویسندگان معاصر نوشته است. وی که طی سه دهۀ آغازین فعالیت ادبی‌اش به عنوان شاعری گزیده‌کار شناخته می‌شد (با مجموع حدود 12 دفتر شعر) به ناگهان طی دودهۀ اخیر به سمت تولید انبوه شعر روی آورد. آن‌چنان که آثار منتشرشدۀ او در دهه‌های 1380 و 1390 (تاکنون) بالغ بر 40 عنوان می‌شود.
آثاری که احمدرضا احمدی برای کودکان نوشته گاه توسط هنرمندان شاخص یا معروفی چون عباس کیارستمی، فرح اصولی و نسرین خسروی تصویرگری شده‌اند. وی گویندۀ گفتار متن فیلم‌های بانوی اردیبهشت (رخشان بنی‌اعتماد) و نار و نی (سعید ابراهیمی‌فر) بوده؛ تاکنون آلبوم‌های متعددی از شعرخوانی او (از آثار خودش، سهراب سپهری، نیما یوشیج، حافظ و قیصر امین‌پور) با آهنگسازی افرادی چون فریبرز لاچینی، کارن همایونفر و هوشنگ کامکار منتشر شده و همچنین علاوه بر ساخت چند فیلم مستند دربارۀ زندگی او تألیفات و مقالات پرشماری نیز دربارۀ شعر و زندگی هنری‌اش منتشر شده است.
احمدی در سال 1385ش برندۀ جایزۀ شعر بیژن جلالی و سه سال بعد نامزد جایزۀ ادبیات کودک هانس کریستین اندرسن شد. احمدرضا احمدی، صرف نظر از منتقدان و موافقان شعرهایش، اغلب، نمونه و نمایندۀ گرایشی روشنفکرانه در شعر معاصر ایران شمرده می‌شود. احمدی که در سال‌های اخیر بارها به دلیل بیماری قلبی در بیمارستان سپری شده بود، براثر عوارض این بیماری درگذشت.