شعر آزاد (ادبیات غربی): تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۳

شعر آزاد (ادبیات غربی)(free verse)
شعر عروضی. در آغاز قرن ۲۰، بسیاری از شاعران به این نتیجه رسیدند که شعرای قرن ۱۹ از اوزان رایج نهایت استفاده را از شعر کرده‌اند و دست‌ آخر آن را کنار گذاشته‌اند، درست همان‌گونه که جان میلتون^[۱] در قرن ۱۷ قافیه را کنار گذاشت و اوزان غیرعروضی را ترجیح داد، و درنتیجه این امکان را یافت که اندیشه‌اش را روشن و بی‌پیرایه بیان کند. این مطلب در مورد تی اس الیوت^[۲]، ایماژیست‌^[۳]ها و بعضی از شاعران روس نیز صدق می‌کرد، مانند سرگِی ییسِنین^[۴] و ولادیمیر مایاکوفسکی^[۵] که بر خواندن شعر در محافل عمومی تأکید داشتند. شعر آزاد در امریکا با اشعار والت ویتمن^[۶] و در فرانسه با اشعار استفان مالارمه^[۷] آغاز شد. شاعرانی چون رابرت گریوز^[۸] و دبلیو اچ اودن^[۹] از شعر آزاد به‌سبب نداشتن پیچیدگی و خلاقیت واقعی انتقاد کرده‌اند، از سوی دیگر عروض‌شناسان سنتی نیز اوزان و بحور خود این منتقدان را سست پنداشته‌اند. آزادبودن شعر آزاد، عمدتاً نسبی است.

↑ John Milton
↑ T S Eliot
↑ Imagist
↑ Sergey Esenin
↑ Vladimir Mayakovsky
↑ Walt Whitman
↑ Stéphane Mallarmé
↑ Robert Graves
↑ W H Auden

[1] John Milton

[2] T S Eliot

[3] Imagist

[4] Sergey Esenin

[5] Vladimir Mayakovsky

[6] Walt Whitman

[7] Stéphane Mallarmé

[8] Robert Graves

[9] W H Auden

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

نسخهٔ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ (نمایش مبدأ) Mohammadi2 (بحث \| مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش		نسخهٔ کنونی تا ‏۸ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۳ (نمایش مبدأ) Mohammadi2 (بحث \| مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایشگر دیداری
خط ۱:		خط ۱:

	شعر آزاد (~~ادبيات غربي~~)(free verse)<br/> شعر عروضی. در آغاز قرن ۲۰، بسیاری از شاعران به این نتیجه رسیدند که شعرای قرن ۱۹ از اوزان رایج نهایت استفاده را از شعر کرده‌اند و دست‌ آخر آن را کنار گذاشته‌اند، درست همان‌گونه که جان میلتون<ref>John Milton</ref> در قرن ۱۷ قافیه را کنار گذاشت و اوزان غیرعروضی را ترجیح داد، و درنتیجه این امکان را یافت که اندیشه‌اش را روشن و بی‌پیرایه بیان کند. این مطلب در مورد تی اس الیوت<ref>T S Eliot</ref>، ایماژیست‌<ref>Imagist</ref>ها و بعضی از شاعران روس نیز صدق می‌کرد، مانند سرگِی ییسِنین<ref>Sergey Esenin</ref> و ولادیمیر مایاکوفسکی<ref>Vladimir Mayakovsky</ref> که بر خواندن شعر در محافل عمومی تأکید داشتند. شعر آزاد در امریکا با اشعار والت ویتمن<ref>Walt Whitman</ref> و در فرانسه با اشعار استفان مالارمه<ref>Stéphane Mallarmé</ref> آغاز شد. شاعرانی چون رابرت گریوز<ref>Robert Graves</ref> و دبلیو اچ اودن<ref>W H Auden</ref> از شعر آزاد به‌سبب نداشتن پیچیدگی و خلاقیت واقعی انتقاد کرده‌اند، از سوی دیگر عروض‌شناسان سنتی نیز اوزان و بحور خود این منتقدان را سست پنداشته‌اند. آزادبودن شعر آزاد، عمدتاً نسبی است.		شعر آزاد (ادبیات غربی)(free verse)<br/> شعر عروضی. در آغاز قرن ۲۰، بسیاری از شاعران به این نتیجه رسیدند که شعرای قرن ۱۹ از اوزان رایج نهایت استفاده را از شعر کرده‌اند و دست‌ آخر آن را کنار گذاشته‌اند، درست همان‌گونه که جان میلتون<ref>John Milton</ref> در قرن ۱۷ قافیه را کنار گذاشت و اوزان غیرعروضی را ترجیح داد، و درنتیجه این امکان را یافت که اندیشه‌اش را روشن و بی‌پیرایه بیان کند. این مطلب در مورد تی اس الیوت<ref>T S Eliot</ref>، ایماژیست‌<ref>Imagist</ref>ها و بعضی از شاعران روس نیز صدق می‌کرد، مانند سرگِی ییسِنین<ref>Sergey Esenin</ref> و ولادیمیر مایاکوفسکی<ref>Vladimir Mayakovsky</ref> که بر خواندن شعر در محافل عمومی تأکید داشتند. شعر آزاد در امریکا با اشعار والت ویتمن<ref>Walt Whitman</ref> و در فرانسه با اشعار استفان مالارمه<ref>Stéphane Mallarmé</ref> آغاز شد. شاعرانی چون رابرت گریوز<ref>Robert Graves</ref> و دبلیو اچ اودن<ref>W H Auden</ref> از شعر آزاد به‌سبب نداشتن پیچیدگی و خلاقیت واقعی انتقاد کرده‌اند، از سوی دیگر عروض‌شناسان سنتی نیز اوزان و بحور خود این منتقدان را سست پنداشته‌اند. آزادبودن شعر آزاد، عمدتاً نسبی است.