علی اکبر صارمی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
معمار ایرانی. تحصیلات ابتدایی و دبیرستانش را در [[زنجان، شهر|زنجان]] به اتمام رساند، سپس وارد [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران]] شد. صارمی دارای مدرک کارشناسی ارشد معماری از این دانشکده (1347) و مدرک دکترای معماری از دانشگاه پنسیلوانیای [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] (1355) است. رساله‌ی دکتری صارمی با راهنمایی استادش، [[لویی کان]] نگاشته شد. او سال‌ها بعد (در سال 1376) بخشی از رساله‌ی دکترای خود را با نام ''ارزش‌های پایداری در معماری ایران'' به چاپ رساند. عضویت در کانون مهندسان معمار [[دانشگاه تهران]]؛ عضویت در سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران؛ عضویت در انجمن صنفی مهندسان مشاور معمار و شهرساز؛ عضویت در جامعه‌ی مهندسان معمار ایران؛ ریاست هیات مدیره‌ی مهندسین مشاور تجیر که با همکاری جواد بنکدار، محمدتقی رادمرد، صادق ریاحی و صمد بلوچ تأسیس شد (از سال 1359)؛ تدریس در [[دانشگاه آزاد اسلامی]] تهران مرکز (1369- 1395)؛ عضویت در هیات امناء انجمن مفاخر معماری ایران؛ تدریس در دانشگاه فارابی (1355- 1359) و تدریس در دانشگاه تهران تا آخرین روزهای زندگی‌اش (1373- 1376) از جمله‌ی فعالیت‌های او محسوب می‌شوند. | |||
عمده‌ی معروفیت صارمی در معماری معاصر به خاطر پروژه‌های معدود، اما شاخصش در فضاهای شهری است که جنجال‌های بسیاری نیز آفریده. با بررسی دو اثر کلان او (یعنی پروژه‌ی تالار شهر [[کرمانشاه، شهر|کرمانشاه]]- سال ۱۳۷۷ و میدان شهدای مشهد- سال ۱۳۸۳) چالش‌ها آغاز شد. اوج این نقد‌ها و چالش‌ها در مجموعه نشست‌هایی با عنوان «معرفی و نقد معماری امروز» به اهتمام جامعه‌ی مهندسان معمار ایران در ۳۱ اردیبهشت ۱۳۸۳ طرح شد. | |||
از جمله پروژه‌های شاخص صارمی (طراحی و اجرا) بر اساس زمان انجامشان به این موارد می‌توان اشاره کرد: ویلای شخصی صارمی (نوشهر- ۱۳۵۲)؛ خانه‌ی افشار (زعفرانیه‌ی تهران- 1353 تا 1355)؛ آمفی تئاتر انستیتو پاستور (تهران- 1367)؛ ساختمان تجاری و اداری برج بلور (تبریز- ۱۳۸۰)؛ ساختمان سفارت جمهوری اسلامی ایران در الجزایر (۱۳۸۱)؛ ساختمان سفارت جمهوری اسلامی ایران در آلبانی (۱۳۸۱- ۱۳۸۳)؛ مجموعه‌ی تجاری و فرهنگی و شورای شهر مشهد (1383) و مجموعه‌ی نمایشگاهی و اداری کیش (1384). همچنین می‌توان به طراحی‌های وی نظیر مجموعه‌ی فرهنگی در چهارراه تخت جمشید تهران- بی‌ینال ونیز ۱۹۸۲؛ مجموعه مسکونی جلفای اصفهان، برنده‌ی اول mimar - ژنو ۱۹۹۱؛ پروژه‌ی باغ صفه‌ی اصفهان- زمستان ۱۳۶۶ و خانه‌ی میرمشهدی، خانه‌ی عباس‌آباد، خانه‌ی ابراهیمی و ساختمان هنرستان هنرهای تجسمی کرج نیز اشاره کرد. | از صارمی چند عنوان کتاب تألیفی هم در زمینه‌ی معماری منتشر شده: ''معماری و موسیقی: مجموعه‌ی مقالات'' (نشر فضا، ۱۳۷۰)؛ ''کتاب گیلان: مجموعه‌ی مقالات'' (انتشارات روشنگران، ۱۳۷۵)؛ ''تاریخ معماری و شهرسازی: مجموعه‌ی مقالات'' (انتشارات میراث فرهنگی، ۱۳۷۵)؛ ''ارزش‌های پایدار در معماری ایران'' (انتشارات میراث فرهنگی، 1376)؛ ''طرح‌هایی از ایران'' (انتشارات فرهنگسرا، ۱۳۷۷) و ''تار و پود و هنوز: سرگذشت من و معماری ما'' (تهران: نشر هنر معماری قرن، 1389). | ||
از جمله پروژه‌های شاخص صارمی (طراحی و اجرا) بر اساس زمان انجامشان به این موارد می‌توان اشاره کرد: ویلای شخصی صارمی (نوشهر- ۱۳۵۲)؛ خانه‌ی افشار (زعفرانیه‌ی تهران- 1353 تا 1355)؛ آمفی تئاتر انستیتو پاستور (تهران- 1367)؛ ساختمان تجاری و اداری برج بلور (تبریز- ۱۳۸۰)؛ ساختمان سفارت جمهوری اسلامی ایران در [[الجزایر]] (۱۳۸۱)؛ ساختمان سفارت جمهوری اسلامی ایران در [[آلبانی]] (۱۳۸۱- ۱۳۸۳)؛ مجموعه‌ی تجاری و فرهنگی و شورای شهر مشهد (1383) و مجموعه‌ی نمایشگاهی و اداری کیش (1384). همچنین می‌توان به طراحی‌های وی نظیر مجموعه‌ی فرهنگی در چهارراه تخت جمشید تهران- بی‌ینال ونیز ۱۹۸۲؛ مجموعه مسکونی جلفای اصفهان، برنده‌ی اول mimar - ژنو ۱۹۹۱؛ پروژه‌ی باغ صفه‌ی اصفهان- زمستان ۱۳۶۶ و خانه‌ی میرمشهدی، خانه‌ی عباس‌آباد، خانه‌ی ابراهیمی و ساختمان هنرستان هنرهای تجسمی کرج نیز اشاره کرد. | |||
هائده حائری (بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون) همسر صارمی بوده است. | هائده حائری (بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون) همسر صارمی بوده است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۵۰
| علی‌اکبر صارمی | |
|---|---|
| زادروز |
زنجان 1322ش |
| درگذشت | تهران 2 بهمن 1395ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترای معماری (1355)- دانشگاه پنسیلوانیای امریکا |
| شغل و تخصص اصلی | معمار |
| آثار | تالار شهر کرمانشاه (۱۳۷۷)؛ ساختمان سفارت جمهوری اسلامی ایران در الجزایر (۱۳۸۱)؛ ساختمان سفارت جمهوری اسلامی ایران در آلبانی (۱۳۸۱- ۱۳۸۳)؛ میدان شهدای مشهد ( ۱۳۸۳) |
| گروه مقاله | معماری |
| خویشاوندان سرشناس | هائده حائری (همسر) |
| جوایز و افتخارات | |
علی‌اکبر صارمی (زنجان 1322- تهران 2 بهمن 1395ش)
معمار ایرانی. تحصیلات ابتدایی و دبیرستانش را در زنجان به اتمام رساند، سپس وارد دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد. صارمی دارای مدرک کارشناسی ارشد معماری از این دانشکده (1347) و مدرک دکترای معماری از دانشگاه پنسیلوانیای امریکا (1355) است. رساله‌ی دکتری صارمی با راهنمایی استادش، لویی کان نگاشته شد. او سال‌ها بعد (در سال 1376) بخشی از رساله‌ی دکترای خود را با نام ارزش‌های پایداری در معماری ایران به چاپ رساند. عضویت در کانون مهندسان معمار دانشگاه تهران؛ عضویت در سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران؛ عضویت در انجمن صنفی مهندسان مشاور معمار و شهرساز؛ عضویت در جامعه‌ی مهندسان معمار ایران؛ ریاست هیات مدیره‌ی مهندسین مشاور تجیر که با همکاری جواد بنکدار، محمدتقی رادمرد، صادق ریاحی و صمد بلوچ تأسیس شد (از سال 1359)؛ تدریس در دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز (1369- 1395)؛ عضویت در هیات امناء انجمن مفاخر معماری ایران؛ تدریس در دانشگاه فارابی (1355- 1359) و تدریس در دانشگاه تهران تا آخرین روزهای زندگی‌اش (1373- 1376) از جمله‌ی فعالیت‌های او محسوب می‌شوند.
عمده‌ی معروفیت صارمی در معماری معاصر به خاطر پروژه‌های معدود، اما شاخصش در فضاهای شهری است که جنجال‌های بسیاری نیز آفریده. با بررسی دو اثر کلان او (یعنی پروژه‌ی تالار شهر کرمانشاه- سال ۱۳۷۷ و میدان شهدای مشهد- سال ۱۳۸۳) چالش‌ها آغاز شد. اوج این نقد‌ها و چالش‌ها در مجموعه نشست‌هایی با عنوان «معرفی و نقد معماری امروز» به اهتمام جامعه‌ی مهندسان معمار ایران در ۳۱ اردیبهشت ۱۳۸۳ طرح شد.
از صارمی چند عنوان کتاب تألیفی هم در زمینه‌ی معماری منتشر شده: معماری و موسیقی: مجموعه‌ی مقالات (نشر فضا، ۱۳۷۰)؛ کتاب گیلان: مجموعه‌ی مقالات (انتشارات روشنگران، ۱۳۷۵)؛ تاریخ معماری و شهرسازی: مجموعه‌ی مقالات (انتشارات میراث فرهنگی، ۱۳۷۵)؛ ارزش‌های پایدار در معماری ایران (انتشارات میراث فرهنگی، 1376)؛ طرح‌هایی از ایران (انتشارات فرهنگسرا، ۱۳۷۷) و تار و پود و هنوز: سرگذشت من و معماری ما (تهران: نشر هنر معماری قرن، 1389).
از جمله پروژه‌های شاخص صارمی (طراحی و اجرا) بر اساس زمان انجامشان به این موارد می‌توان اشاره کرد: ویلای شخصی صارمی (نوشهر- ۱۳۵۲)؛ خانه‌ی افشار (زعفرانیه‌ی تهران- 1353 تا 1355)؛ آمفی تئاتر انستیتو پاستور (تهران- 1367)؛ ساختمان تجاری و اداری برج بلور (تبریز- ۱۳۸۰)؛ ساختمان سفارت جمهوری اسلامی ایران در الجزایر (۱۳۸۱)؛ ساختمان سفارت جمهوری اسلامی ایران در آلبانی (۱۳۸۱- ۱۳۸۳)؛ مجموعه‌ی تجاری و فرهنگی و شورای شهر مشهد (1383) و مجموعه‌ی نمایشگاهی و اداری کیش (1384). همچنین می‌توان به طراحی‌های وی نظیر مجموعه‌ی فرهنگی در چهارراه تخت جمشید تهران- بی‌ینال ونیز ۱۹۸۲؛ مجموعه مسکونی جلفای اصفهان، برنده‌ی اول mimar - ژنو ۱۹۹۱؛ پروژه‌ی باغ صفه‌ی اصفهان- زمستان ۱۳۶۶ و خانه‌ی میرمشهدی، خانه‌ی عباس‌آباد، خانه‌ی ابراهیمی و ساختمان هنرستان هنرهای تجسمی کرج نیز اشاره کرد.
هائده حائری (بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون) همسر صارمی بوده است.
منابع: