آزادی بیان: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
آزادی بیان (freedom of speech) | آزادی بیان (freedom of speech) | ||
آزادی در سخن‌گفتن و نوشتن بدون ترس از محدودیت‌های دولتی. آزادی بیان پیوند تنگاتنگی با آزادی مطبوعات دارد. در ایالات متحده امریکا هر دو این آزادی‌ها در نخستین متمم قانون اساسی آن کشور گنجانده شده است. بیشتر کشورهای دیگر غربی نیز، یا در قانون اساسی خود و یا | آزادی در سخن‌گفتن و نوشتن بدون ترس از محدودیت‌های دولتی. آزادی بیان پیوند تنگاتنگی با آزادی مطبوعات دارد. در [[امریکا، ایالات متحده|ایالات متحده امریکا]] هر دو این آزادی‌ها در نخستین متمم [[قانون اساسی]] آن کشور گنجانده شده است. بیشتر کشورهای دیگر غربی نیز، یا در قانون اساسی خود و یا به موجب قوانین عادی، آزادی بیان را تضمین کرده‌اند. اما همۀ کشورها مصادیقی از آزادی بیان را که تهدید‌کنندۀ نظم مدنی یا زشت یا افتراآمیز بشناسند، محدود می‌کنند. از عوامل مهم تعیین‌کنندۀ میزان آزادی بیان در هر جامعه‌ای این است که تا چه حد بیان مردم تهدیدکننده یا افتراآمیز قلمداد می‌شود و چگونه محدودیت‌هایی برای آن ایجاد می‌شود. آزادی بیان، حتی در کشورهایی هم که به راستی آن را مجاز نمی‌دانند، جزء لاینفک قانون اساسی آن‌ها درآمده است. در قرن بیستم، با انتشار [[حقوق بشر، اعلامیه جهانی|اعلامیۀ جهانی حقوق بشر]] (۱۹۴۸م) توسط [[سازمان ملل متحد|سازمان ملل]]، آزادی بیان در سطح بین‌المللی به رسمیت شناخته شد. | ||
| | ||
[[Category:جامعه شناسی]] [[Category:قوانین و طبقات اجتماعی، القاب و عناوین]] [[Category:حقوق]] [[Category:اصطلاحات، قوانین، جرم و جزا]] [[Category:مدیریت و سازمانهای بین المللی]] [[Category:قراردادها، توافق ها و قوانین]] | [[Category:جامعه شناسی]] [[Category:قوانین و طبقات اجتماعی، القاب و عناوین]] [[Category:حقوق]] [[Category:اصطلاحات، قوانین، جرم و جزا]] [[Category:مدیریت و سازمانهای بین المللی]] [[Category:قراردادها، توافق ها و قوانین]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۱۰
آزادی بیان (freedom of speech)
آزادی در سخن‌گفتن و نوشتن بدون ترس از محدودیت‌های دولتی. آزادی بیان پیوند تنگاتنگی با آزادی مطبوعات دارد. در ایالات متحده امریکا هر دو این آزادی‌ها در نخستین متمم قانون اساسی آن کشور گنجانده شده است. بیشتر کشورهای دیگر غربی نیز، یا در قانون اساسی خود و یا به موجب قوانین عادی، آزادی بیان را تضمین کرده‌اند. اما همۀ کشورها مصادیقی از آزادی بیان را که تهدید‌کنندۀ نظم مدنی یا زشت یا افتراآمیز بشناسند، محدود می‌کنند. از عوامل مهم تعیین‌کنندۀ میزان آزادی بیان در هر جامعه‌ای این است که تا چه حد بیان مردم تهدیدکننده یا افتراآمیز قلمداد می‌شود و چگونه محدودیت‌هایی برای آن ایجاد می‌شود. آزادی بیان، حتی در کشورهایی هم که به راستی آن را مجاز نمی‌دانند، جزء لاینفک قانون اساسی آن‌ها درآمده است. در قرن بیستم، با انتشار اعلامیۀ جهانی حقوق بشر (۱۹۴۸م) توسط سازمان ملل، آزادی بیان در سطح بین‌المللی به رسمیت شناخته شد.