دومنیکینو: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:DomenichinounicornPalFarnese.jpg|بندانگشتی|دوشيزه و تک‌شاخ، اثر دومِنيکينو]] | [[پرونده:DomenichinounicornPalFarnese.jpg|بندانگشتی|دوشيزه و تک‌شاخ، اثر دومِنيکينو]] | ||
دومِنیکینو (۱۵۸۱ـ۱۶۴۱)(Domenichino)<br/> | دومِنیکینو (۱۵۸۱ـ۱۶۴۱)(Domenichino)<br/> | ||
(نام اصلی: دومنیکو زامپیئری<ref>Domenico Zampieri | (نام اصلی: دومنیکو زامپیئری<ref>Domenico Zampieri | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۱۶
| دومنیکینو Domenichino | |
|---|---|
| زادروز |
۱۵۸۱م |
| درگذشت | ۱۶۴۱م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| شغل و تخصص های دیگر | معمار |
| سبک | کلاسیسیسم |
| آثار | آخرین عشاء ربانی قدیس جروم (۱۶۱۴)؛ صحنه هایی از زندگی قدیسه سیسیلیا در کلیسای سان لوییجی د فرانچزی، رم (۱۶۱۱ـ۱۶۱۴) و تصاویر صومعه گروتافراتا |
| گروه مقاله | معماری |
دومِنیکینو (۱۵۸۱ـ۱۶۴۱)(Domenichino)
(نام اصلی: دومنیکو زامپیئری[۱]). نقاش و معمار ایتالیایی در شیوۀ باروک[۲]. در بولونیا، ناپل و رم هنرآفرینی کرد. نخست دستیار خانوادۀ نقاشان کاراتچی[۳] بود، و سپس شیوۀ باروک آغازین را در اجرای دیوارنگاره[۴]های جایگاه هم‌سرایان کلیسای سان آندرِ‌آ دلّا واله[۵]، رم (۱۶۲۴ـ۱۶۲۸) پی گرفت. از پیش‌گامان منظره‌پردازی دوران باروک شناخته شده است. منظره‌پردازی‌های دومنیکینو در تکوین این گونۀ هنری نقشی بسزا داشت، و در تحول نقاشی کلود لورن[۶] تأثیر مستقیم گذاشت. جان کانستبل[۷]، نقاشی او را با نام منظره با بنایی قلعه‌مانند[۸] (مجموعۀ خصوصی) بسیار ممتاز می‌دانست. دومنیکینو در ۱۶۰۲ به رم رفت، و در تزیین نگارخانۀ فارنزه[۹] با آنیباله کاراتچی[۱۰] همکاری کرد، و دیوارنگارههای مرگ آدونیس[۱۱]، و دوشیزه و تک‌شاخ[۱۲]، در بالای درگاه ورودی، را به‌اجرا درآورد. همچنین دیوارنگاره‌هایی برای کاردینال سیپیون بورگزه[۱۳] (۱۵۷۶ـ۱۶۳۳) و کاردینال پیترو آلدوبراندینی[۱۴] (۱۵۷۱ـ۱۶۲۱) نقاشی کرد. دومنیکینو شاگرد برگزیدۀ آنیباله کاراتچی بود، که شیوۀ کارش را مبتنی بر شیوۀ استاد، و هنر رافائل[۱۵] بنیاد نهاد و در دهۀ ۱۶۱۰ نقاش سرآمد رم شد و سفارش‌های بسیاری دریافت کرد. در میان ممتازترین دیوارنگاره‌هایش که به‌سبب کلاسی‌سیسمِ[۱۶] فاخر و پرتوانشان توجه‌برانگیزند؛ تصویر صحنه‌هایی از زندگی قدیسه سیسیلیا[۱۷] در کلیسای سان لوئیجی دِ فرانچزی[۱۸]، رم (۱۶۱۱ـ۱۶۱۴)، و تصاویر صومعۀ گروتّافرّاتا[۱۹] درخور ذکرند. از آثار رنگ‌روغنی او نیز در دوران زندگی‌اش بسیار تمجید شد. نیکُلا پوسَن[۲۰] اظهار کرد که تابلوی او با نام آخرین عشاء ربانی قدیس جروم[۲۱](۱۶۱۴) پس از تابلوی تجلّی مسیح[۲۲] اثر رافائل، بهترین نقاشی دینی رم است. دومنیکینو پس از هنرآفرینی در رم و بولونیا، در ۱۶۳۰ به ناپل رفت تا نمازخانۀ دل تزورو[۲۳] در کلیسای جامع را تزیین کند؛ اما گروه‌های هنری بدخواه و کینه‌توز ناپل با تبانی او را آزار دادند و از شهر بیرون راندند. با این حال دومنیکینو پس از چندی به ناپل بازگشت و همان‌جا درگذشت (احتمال می‌رود او را مسموم کرده باشند).
- ↑ Domenico Zampieri
- ↑ baroque
- ↑ Carracci
- ↑ fresco
- ↑ S Andrea della Valle
- ↑ Claude Lorrain
- ↑ John Constable
- ↑ Landscape with a Fortified Building
- ↑ Farnese Gallery
- ↑ Annibale Carracci
- ↑ The Death of Adonis
- ↑ Maiden with the Unicorn
- ↑ Scipione Borghese
- ↑ Pietro Aldobrandini
- ↑ Raphael
- ↑ classicism
- ↑ St Cecilia
- ↑ San Luigi de’ Francesi
- ↑ Grottaferrate
- ↑ Nicolas Poussin
- ↑ Last Communion of St Jerome
- ↑ Transfiguration
- ↑ Cappella del Tesoro