آل احمد، جلال (تهران ۱۳۰۲ـ اسالم ۱۳۴۸ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
|سمت =استاد دانشکده ادبیات (۱۳۲۶ش) | |سمت =استاد دانشکده ادبیات (۱۳۲۶ش) | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار = | |آثار =غربزدگی (۱۳۴۱ش)؛ در خدمت و خیانت روشنفکران (۱۳۵۶ش)؛ دید و بازدید (۱۳۲۴ش)؛ پنج داستان (۱۳۵۰ش)؛ سنگی بر گوری (۱۳۶۰ش) | ||
|خویشاوندان سرشناس =سیمین دانشور (همسر) | |خویشاوندان سرشناس =سیمین دانشور (همسر) | ||
|گروه مقاله =ادبیات فارسی | |گروه مقاله =ادبیات فارسی | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[File:10170800.jpg|thumb|جلال آل احمد]][[File:10170800-1.jpg|thumb|جلال آل احمد]]نویسندۀ صاحب‌سبک، روزنامه‌نگار و منتقد اجتماعی. در خانواده‌ای روحانی به‌‌دنیا آمد. پس از پایان تحصیل در دانشکدۀ ادبیات (۱۳۲۶ش) به تدریس پرداخت. از ۱۳۲۳ش به حزب تودۀ ایران پیوست و در انتشار برخی نشریات سیاسی، مانند ''مردم''، ''شاهد'' و ''نبرد زندگی'' همکاری کرد، اما پس از انشعاب از آن حزب، همراه با [[ملکی، خلیل (تبریز ۱۲۸۰ـ ۱۳۴۸ش)|خلیل ملکی]] و به دنبال سرخوردگی از جنبش سیاسی، آثاری با مضمون بازگشت به سنت‌های بومی ـ مذهبی نوشت که تأییدها و انکارهای فراوانی را درپی داشت. | }}[[File:10170800.jpg|thumb|جلال آل احمد]][[File:10170800-1.jpg|thumb|جلال آل احمد]]نویسندۀ صاحب‌سبک، روزنامه‌نگار و منتقد اجتماعی. در خانواده‌ای روحانی به‌‌دنیا آمد. پس از پایان تحصیل در دانشکدۀ ادبیات (۱۳۲۶ش) به تدریس پرداخت. از ۱۳۲۳ش به [[حزب توده ایران|حزب تودۀ ایران]] پیوست و در انتشار برخی نشریات سیاسی، مانند ''مردم''، ''شاهد'' و ''نبرد زندگی'' همکاری کرد، اما پس از انشعاب از آن حزب، همراه با [[ملکی، خلیل (تبریز ۱۲۸۰ـ ۱۳۴۸ش)|خلیل ملکی]] و به دنبال سرخوردگی از جنبش سیاسی، آثاری با مضمون بازگشت به سنت‌های بومی ـ مذهبی نوشت که تأییدها و انکارهای فراوانی را درپی داشت. | ||
آل احمد در داستان‌‌هایش، که غالباً خودزندگی‌نامه هم هست، با جسارت و صراحتی آشکار و انتقادی، به حدیث نفسِ آدمیِ بیگانه از جمع می‌پردازد که درگیر جدالی درونی میان باور و تردید است. نثر او، که در ادبیات قدیم فارسی، محاورات عامیانه و تعمق در نثر نویسندگانی چون [[کامو، آلبر (۱۹۱۳ـ۱۹۶۰)|کامو]] و [[سلین، لویی ـ فردینان (۱۸۹۴ـ۱۹۶۱)|سلین]] ریشه دارد، از او نویسنده‌ای صاحب‌سبک ساخته است. پیش‌گامی‌ِ او برای مشارکت در جریان‌های اجتماعی، مانند نقشی که در بنیادگذاریِ [[کانون نویسندگان ایران]] به‌عهده گرفت، او را به‌‌عنوان سخنگوی روشنفکران متعهد دهۀ ۱۳۴۰ش مطرح کرد. همسر وی، [[دانشور، سیمین (شیراز ۱۳۰۰ـ۱۳۹۰ش)|سیمین دانشور]]، از مهم‌ترین نویسندگان زن در تاریخ ادبیات معاصر است. | آل احمد در داستان‌‌هایش، که غالباً خودزندگی‌نامه هم هست، با جسارت و صراحتی آشکار و انتقادی، به حدیث نفسِ آدمیِ بیگانه از جمع می‌پردازد که درگیر جدالی درونی میان باور و تردید است. نثر او، که در ادبیات قدیم فارسی، محاورات عامیانه و تعمق در نثر نویسندگانی چون [[کامو، آلبر (۱۹۱۳ـ۱۹۶۰)|کامو]] و [[سلین، لویی ـ فردینان (۱۸۹۴ـ۱۹۶۱)|سلین]] ریشه دارد، از او نویسنده‌ای صاحب‌سبک ساخته است. پیش‌گامی‌ِ او برای مشارکت در جریان‌های اجتماعی، مانند نقشی که در بنیادگذاریِ [[کانون نویسندگان ایران]] به‌عهده گرفت، او را به‌‌عنوان سخنگوی روشنفکران متعهد دهۀ ۱۳۴۰ش مطرح کرد. همسر وی، [[دانشور، سیمین (شیراز ۱۳۰۰ـ۱۳۹۰ش)|سیمین دانشور]]، از مهم‌ترین نویسندگان زن در تاریخ ادبیات معاصر است. | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
* ''کارنامۀ سه‌ساله'' (۱۳۴۱ش) | * ''کارنامۀ سه‌ساله'' (۱۳۴۱ش) | ||
* ''ارزیابی شتاب‌زده'' (۱۳۴۲ش) | * ''ارزیابی شتاب‌زده'' (۱۳۴۲ش) | ||
* ''درّ یتیم خلیج، جزیرۀ خارک'' (۱۳۳۹ش) | * ''درّ یتیم خلیج، جزیرۀ خارک'' (۱۳۳۹ش) <br /> | ||
---- | ---- | ||
[[Category:ادبیات فارسی]] | [[Category:ادبیات فارسی]] | ||
نسخهٔ ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۱
جلال آل احمد (تهران ۱۳۰۲ـ اَسالِم ۱۳۴۸ش) Al-e Ahmad, Jalal
| جلال آل احمد | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۰۲ش |
| درگذشت | اسالم ۱۳۴۸ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| شغل و تخصص های دیگر | روزنامه‌نگار و منتقد اجتماعی |
| آثار | غربزدگی (۱۳۴۱ش)؛ در خدمت و خیانت روشنفکران (۱۳۵۶ش)؛ دید و بازدید (۱۳۲۴ش)؛ پنج داستان (۱۳۵۰ش)؛ سنگی بر گوری (۱۳۶۰ش) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
| خویشاوندان سرشناس | سیمین دانشور (همسر) |
نویسندۀ صاحب‌سبک، روزنامه‌نگار و منتقد اجتماعی. در خانواده‌ای روحانی به‌‌دنیا آمد. پس از پایان تحصیل در دانشکدۀ ادبیات (۱۳۲۶ش) به تدریس پرداخت. از ۱۳۲۳ش به حزب تودۀ ایران پیوست و در انتشار برخی نشریات سیاسی، مانند مردم، شاهد و نبرد زندگی همکاری کرد، اما پس از انشعاب از آن حزب، همراه با خلیل ملکی و به دنبال سرخوردگی از جنبش سیاسی، آثاری با مضمون بازگشت به سنت‌های بومی ـ مذهبی نوشت که تأییدها و انکارهای فراوانی را درپی داشت.
آل احمد در داستان‌‌هایش، که غالباً خودزندگی‌نامه هم هست، با جسارت و صراحتی آشکار و انتقادی، به حدیث نفسِ آدمیِ بیگانه از جمع می‌پردازد که درگیر جدالی درونی میان باور و تردید است. نثر او، که در ادبیات قدیم فارسی، محاورات عامیانه و تعمق در نثر نویسندگانی چون کامو و سلین ریشه دارد، از او نویسنده‌ای صاحب‌سبک ساخته است. پیش‌گامی‌ِ او برای مشارکت در جریان‌های اجتماعی، مانند نقشی که در بنیادگذاریِ کانون نویسندگان ایران به‌عهده گرفت، او را به‌‌عنوان سخنگوی روشنفکران متعهد دهۀ ۱۳۴۰ش مطرح کرد. همسر وی، سیمین دانشور، از مهم‌ترین نویسندگان زن در تاریخ ادبیات معاصر است.
از او چند مجموعۀ مقاله و تک‌نگاریِ قوم‌نگارانه نیز منتشر شده است. آثاری نیز از کامو، داستایفسکی، آندره ژید و دیگران به فارسی ترجمه کرده است. آل احمد که خود با جنجال‌آفرینی پیرامون مرگ تختی و صمد بهرنگی به ایجاد شایعات زیادی دامن زده بود، نحوۀ مرگ و تدفینش خود شایعات زیادی را باعث شد. از وی حدود 30 کتاب (عمدتاً در زمان حیاتش) در چهار حوزۀ داستان (کوتاه و بلند)، ترجمه، مجموعه‌مقالات، و سفرنامه‌ها منتشر شده که غالبا تاکنون به کرات تجدید چاپ شده‌اند.
برخی از آثار
- غربزدگی (۱۳۴۱ش)
- در خدمت و خیانت روشنفکران (۱۳۵۶ش)
- دید و بازدید (۱۳۲۴ش)
- از رنجی که می‌بریم (۱۳۲۶ش)
- سه‌تار (۱۳۲۷ش)
- زنِ زیادی (۱۳۳۱ش)
- پنج داستان (۱۳۵۰ش)
- نون والقلم (۱۳۴۰ش)
- مدیر مدرسه (۱۳۳۷ش)
- نفرین زمین (۱۳۴۶ش)
- سنگی بر گوری (۱۳۶۰ش)
- خسی در میقات (۱۳۴۵ش)
- کارنامۀ سه‌ساله (۱۳۴۱ش)
- ارزیابی شتاب‌زده (۱۳۴۲ش)
- درّ یتیم خلیج، جزیرۀ خارک (۱۳۳۹ش)