علیزاده، حسین (تهران ۱۳۳۰ش ): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
|ملیت=ایرانی | |ملیت=ایرانی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل=دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران | |تحصیلات و محل تحصیل=هنرستان موسیقی ملی، دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران | ||
| شغل و تخصص اصلی = | | شغل و تخصص اصلی =نوازنده تار و سه‌تار | ||
|شغل و تخصص های دیگر=آهنگ‌ساز | |شغل و تخصص های دیگر=آهنگ‌ساز | ||
|سبک = | |سبک = | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
[[پرونده:علیزاده، حسین.jpg|بندانگشتی|حسین علیزاده]] | [[پرونده:علیزاده، حسین.jpg|بندانگشتی|حسین علیزاده]] | ||
<p>نوازندۀ تار و | <p>نوازندۀ تار و [[سه تار|سه‌تار]]، و آهنگ‌ساز ایرانی. در [[هنرستان موسیقی ملی]] نزد [[ظریف، هوشنگ (تهران ۱۳۱۷ش )|هوشنگ ظریف]]، [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علی‌اکبر شهنازی]] و [[صالحی، حبیب الله (شاهرود ۱۲۹۴ـ تهران ۱۳۵۸ش)|حبیب‌الله صالحی]] به فراگیری تار پرداخت و پس از گرفتن دیپلم به [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران]]، راه یافت و در محضر [[برومند، نورعلی (تهران ۱۲۸۴ـ۱۳۵۵ش)|نورعلی برومند]]، [[صفوت، داریوش (تهران ۱۳۰۷ ـ۱۳۹۲ش)|داریوش صفوت]] و ... فراگیری موسیقی ایرانی را ادامه داد؛ هم‌زمان در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی ایرانی نیز به تجربه‌های خود در این رشته افزود. علیزاده از فصل هنری ۱۳۵۱ـ۱۳۵۲ش در جشن هنر شیراز برنامه‌هایی اجرا کرد و در ۱۳۵۵ همراه با پرویز مشکاتیان، گروه عارف را تشکیل داد. از ۱۳۷۴ به مدت یک‌سال ریاست هنرستان موسیقی پسران را در دست داشت و پس از آن برای تدریس در بخش موسیقی شرقی دانشگاه کال آرتس راهی [[کالیفرنیا]] شد. در ۱۳۷۶ به ایران بازگشت و فعالیت‌های خود را در داخل کشور پی‌‌گرفت. او با آثارش سعی کرد در موسیقی سنتی فضایی نو ایجاد کند که با تغییراتی در زمان‌بندی نت‌ها شنیده می‌شود. تکنیک قوی، دست چپ سریع، مضراب‌های ابداعی و گوناگون، ریزهایی با نوانس مختلف و پنجه‌کاری متنوع تشخص نوازندگی او را موجب شده است. در ۱۳۸۲ سازی به نام سلانه را طراحی کرد که سیامک افشاری آن را ساخت و علیزاده در چندین اجرا این ساز را نواخت. از آثار اوست: آلبوم‌های ''بداهه‌نوازی در راست پنج‌گاه''، ''آوای مهر''، ''راز و نیاز''، ''پایکوبی''، ''ترکمن''، ''شورانگیز''، ''راز نو''، ''صبحگاهی''، و نیز آلبومِ ''به تماشای آب‌های سپید''؛ که بخشی از کنسرت مشترک علیزاده و ژیوان گاسپاریان است، و نامزد دریافت جایزه از جشنوارۀ گرمی شد، اجرای ردیف [[میرزا عبدالله]] به روایت نورعلی برومند، موسیقی فیلم‌های ''دلشد‌گان''، ''گبه''، ''زمانی برای مستی اسب‌ها''، ''لاک‌پشت‌ها پرواز می‌کنند''، ''آواز گنجشک‌ها''، نیز موسیقی نمایش ''میهمان‌سرای دو دنیا'' به کارگردانی سهراب سلیمی، کتاب‌های دستور ''تار و سه‌تار''؛ دورۀ ابتدایی و متوسطه، ''ده قطعه برای تار'' در ۴ جلد، ''دورۀ سوم آموزش تار و سه‌تار هنرستان موسیقی''، قطعه‌های ''نی‌نوا'' برای نی و ارکستر زهی، ''عصیان'' برای چنگ، ارکستر زهی و سازهای کوبه‌ای، و نیز ساخت آثاری برای ارکسترهای سنتی و غیرسنتی.</p> | ||
<br><!--31105100--> | <br><!--31105100--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۰۶
علیزاده، حسین (تهران ۱۳۳۰ش )
| حسین علیزاده | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1330ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | هنرستان موسیقی ملی، دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده تار و سه‌تار |
| شغل و تخصص های دیگر | آهنگ‌ساز |
| آثار | آلبوم‌های بداهه‌نوازی در راست پنج‌گاه؛ آوای مهر؛ راز و نیاز؛ پایکوبی؛ ترکمن؛ شورانگیز؛ راز نو؛ صبحگاهی و نیز آلبومِ به تماشای آب‌های سپید |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | نامزد دریافت جایزه از جشنوارۀ گرمی |
نوازندۀ تار و سه‌تار، و آهنگ‌ساز ایرانی. در هنرستان موسیقی ملی نزد هوشنگ ظریف، علی‌اکبر شهنازی و حبیب‌الله صالحی به فراگیری تار پرداخت و پس از گرفتن دیپلم به دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، راه یافت و در محضر نورعلی برومند، داریوش صفوت و ... فراگیری موسیقی ایرانی را ادامه داد؛ هم‌زمان در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی ایرانی نیز به تجربه‌های خود در این رشته افزود. علیزاده از فصل هنری ۱۳۵۱ـ۱۳۵۲ش در جشن هنر شیراز برنامه‌هایی اجرا کرد و در ۱۳۵۵ همراه با پرویز مشکاتیان، گروه عارف را تشکیل داد. از ۱۳۷۴ به مدت یک‌سال ریاست هنرستان موسیقی پسران را در دست داشت و پس از آن برای تدریس در بخش موسیقی شرقی دانشگاه کال آرتس راهی کالیفرنیا شد. در ۱۳۷۶ به ایران بازگشت و فعالیت‌های خود را در داخل کشور پی‌‌گرفت. او با آثارش سعی کرد در موسیقی سنتی فضایی نو ایجاد کند که با تغییراتی در زمان‌بندی نت‌ها شنیده می‌شود. تکنیک قوی، دست چپ سریع، مضراب‌های ابداعی و گوناگون، ریزهایی با نوانس مختلف و پنجه‌کاری متنوع تشخص نوازندگی او را موجب شده است. در ۱۳۸۲ سازی به نام سلانه را طراحی کرد که سیامک افشاری آن را ساخت و علیزاده در چندین اجرا این ساز را نواخت. از آثار اوست: آلبوم‌های بداهه‌نوازی در راست پنج‌گاه، آوای مهر، راز و نیاز، پایکوبی، ترکمن، شورانگیز، راز نو، صبحگاهی، و نیز آلبومِ به تماشای آب‌های سپید؛ که بخشی از کنسرت مشترک علیزاده و ژیوان گاسپاریان است، و نامزد دریافت جایزه از جشنوارۀ گرمی شد، اجرای ردیف میرزا عبدالله به روایت نورعلی برومند، موسیقی فیلم‌های دلشد‌گان، گبه، زمانی برای مستی اسب‌ها، لاک‌پشت‌ها پرواز می‌کنند، آواز گنجشک‌ها، نیز موسیقی نمایش میهمان‌سرای دو دنیا به کارگردانی سهراب سلیمی، کتاب‌های دستور تار و سه‌تار؛ دورۀ ابتدایی و متوسطه، ده قطعه برای تار در ۴ جلد، دورۀ سوم آموزش تار و سه‌تار هنرستان موسیقی، قطعه‌های نی‌نوا برای نی و ارکستر زهی، عصیان برای چنگ، ارکستر زهی و سازهای کوبه‌ای، و نیز ساخت آثاری برای ارکسترهای سنتی و غیرسنتی.