منفردزاده ، اسفندیار (۱۳۱۹ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اسفندیار منفردزاده (۱۳۱۹ش- )<br> | اسفندیار منفردزاده (۱۳۱۹ش- )<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۸: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:اسفندیار منفردزاده.jpg|بندانگشتی|اسفندیار منفردزاده]] | |||
آهنگ‌ساز ایرانی و سازندۀ موسیقی متن فیلم. به‌سبب دوستی دیرینه‌اش با [[کیمیایی ، مسعود (تهران ۱۳۲۰ش)|کیمیایی]]، نخستین موسیقی متن خود را برای فیلم ''بیگانه بیا'' (۱۳۴۷) ساخت، که چندان اثر شاخصی نبود. اما موسیقی فیلم ''[[قیصر (سینما)|قیصر]]'' (۱۳۴۸)، نام او را بر سر زبان‌ها انداخت و هزاران صفحۀ ۴۵ دور از موسیقی این فیلم تکثیر شد و به‌فروش رفت .از امتیاز آثارش تأثیر نمایش بود که برای همراهی با لحظه‌های فیلم، به ردیف‌های موسیقی ایرانی بخشید. موسیقی ''رقاصۀ شهر'' (۱۳۴۹) را در‌پی موفقیت ''قیصر'' و در همان سبک ساخت. در ''[[رضا موتوری (فیلم)|رضا موتوری]]'' (۱۳۴۹)، از ترانه‌‌ای با صدایِ [[مهراد، فرهاد (تهران ۱۳۲۲ـ پاریس ۱۳۸۱ ش)|فرهاد مهراد]] در عنوان‌بندی فیلم استفاده کرد؛ این شیوه تا پیش از آن در سینمای ایران معمول نبود. در فیلم‌های ''[[خداحافظ رفیق|خداحافظ رفیق]]'' (۱۳۵۰) و ''[[تنگنا]]'' (۱۳۵۲) همین بدعت را تکرار کرد، و سپس آهنگ‌سازان بسیاری از او پیروی کردند. ملودی گوش‌نواز ''[[طوقی (فیلم 1349)|طوقی]]'' (۱۳۴۹) نیز، که با [[سنتور]] نواخته می‌شود، از آثار شنیدنی اوست. دیگر آثارش عبارت‌اند از ''[[داش آکل (فیلم 1350)|داش‌آکل]] ''(۱۳۵۰)، با اجرای ارکستری متشکل از چهل نوازنده، ''تپلی ''(۱۳۵۱)، ''نفرین'' (۱۳۵۲)، و ''غزل'' (۱۳۵۵)؛ او کارگردان و آهنگ‌ساز دو فیلم کوتاه ''هرگز'' (۱۳۵۲) و ''بهارک'' (۱۳۵۵) نیز است. منفردزاده از ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۳ به آهنگ‌سازی در رادیو ایران پرداخت. پیش از آن مدت کوتاهی در تئاترهای لاله‌زار [[عود (موسیقی)|عود]] می‌نواخت. | آهنگ‌ساز ایرانی و سازندۀ موسیقی متن فیلم. به‌سبب دوستی دیرینه‌اش با [[کیمیایی ، مسعود (تهران ۱۳۲۰ش)|کیمیایی]]، نخستین موسیقی متن خود را برای فیلم ''بیگانه بیا'' (۱۳۴۷) ساخت، که چندان اثر شاخصی نبود. اما موسیقی فیلم ''[[قیصر (سینما)|قیصر]]'' (۱۳۴۸)، نام او را بر سر زبان‌ها انداخت و هزاران صفحۀ ۴۵ دور از موسیقی این فیلم تکثیر شد و به‌فروش رفت .از امتیاز آثارش تأثیر نمایش بود که برای همراهی با لحظه‌های فیلم، به ردیف‌های موسیقی ایرانی بخشید. موسیقی ''رقاصۀ شهر'' (۱۳۴۹) را در‌پی موفقیت ''قیصر'' و در همان سبک ساخت. در ''[[رضا موتوری (فیلم)|رضا موتوری]]'' (۱۳۴۹)، از ترانه‌‌ای با صدایِ [[مهراد، فرهاد (تهران ۱۳۲۲ـ پاریس ۱۳۸۱ ش)|فرهاد مهراد]] در عنوان‌بندی فیلم استفاده کرد؛ این شیوه تا پیش از آن در سینمای ایران معمول نبود. در فیلم‌های ''[[خداحافظ رفیق|خداحافظ رفیق]]'' (۱۳۵۰) و ''[[تنگنا]]'' (۱۳۵۲) همین بدعت را تکرار کرد، و سپس آهنگ‌سازان بسیاری از او پیروی کردند. ملودی گوش‌نواز ''[[طوقی (فیلم 1349)|طوقی]]'' (۱۳۴۹) نیز، که با [[سنتور]] نواخته می‌شود، از آثار شنیدنی اوست. دیگر آثارش عبارت‌اند از ''[[داش آکل (فیلم 1350)|داش‌آکل]] ''(۱۳۵۰)، با اجرای ارکستری متشکل از چهل نوازنده، ''تپلی ''(۱۳۵۱)، ''نفرین'' (۱۳۵۲)، و ''غزل'' (۱۳۵۵)؛ او کارگردان و آهنگ‌ساز دو فیلم کوتاه ''هرگز'' (۱۳۵۲) و ''بهارک'' (۱۳۵۵) نیز است. منفردزاده از ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۳ به آهنگ‌سازی در رادیو ایران پرداخت. پیش از آن مدت کوتاهی در تئاترهای لاله‌زار [[عود (موسیقی)|عود]] می‌نواخت. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۴
اسفندیار منفردزاده (۱۳۱۹ش- )
| اسفندیار منفردزاده | |
|---|---|
| زادروز |
۱۳۱۹ش |
| محل زندگی | سوئد |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ ساز |
| آثار | موسیقی فیلم های قیصر (۱۳۴۸) و رضا موتوری (۱۳۴۹) |
| گروه مقاله | سینما، موسیقی |
آهنگ‌ساز ایرانی و سازندۀ موسیقی متن فیلم. به‌سبب دوستی دیرینه‌اش با کیمیایی، نخستین موسیقی متن خود را برای فیلم بیگانه بیا (۱۳۴۷) ساخت، که چندان اثر شاخصی نبود. اما موسیقی فیلم قیصر (۱۳۴۸)، نام او را بر سر زبان‌ها انداخت و هزاران صفحۀ ۴۵ دور از موسیقی این فیلم تکثیر شد و به‌فروش رفت .از امتیاز آثارش تأثیر نمایش بود که برای همراهی با لحظه‌های فیلم، به ردیف‌های موسیقی ایرانی بخشید. موسیقی رقاصۀ شهر (۱۳۴۹) را در‌پی موفقیت قیصر و در همان سبک ساخت. در رضا موتوری (۱۳۴۹)، از ترانه‌‌ای با صدایِ فرهاد مهراد در عنوان‌بندی فیلم استفاده کرد؛ این شیوه تا پیش از آن در سینمای ایران معمول نبود. در فیلم‌های خداحافظ رفیق (۱۳۵۰) و تنگنا (۱۳۵۲) همین بدعت را تکرار کرد، و سپس آهنگ‌سازان بسیاری از او پیروی کردند. ملودی گوش‌نواز طوقی (۱۳۴۹) نیز، که با سنتور نواخته می‌شود، از آثار شنیدنی اوست. دیگر آثارش عبارت‌اند از داش‌آکل (۱۳۵۰)، با اجرای ارکستری متشکل از چهل نوازنده، تپلی (۱۳۵۱)، نفرین (۱۳۵۲)، و غزل (۱۳۵۵)؛ او کارگردان و آهنگ‌ساز دو فیلم کوتاه هرگز (۱۳۵۲) و بهارک (۱۳۵۵) نیز است. منفردزاده از ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۳ به آهنگ‌سازی در رادیو ایران پرداخت. پیش از آن مدت کوتاهی در تئاترهای لاله‌زار عود می‌نواخت.
منفردزاده جز موسیقی فیلم، تعداد قابل توجهی نیز آهنگ برای خوانندگان پاپ پیش از انقلاب یا خارج‌نشین ساخته است. وی در سال‌های پس از انقلاب اسلامی از ایران مهاجرت کرده و هم‌اکنون در سوئد زندگی می‌کند.