بخارچه: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بُخارچه <br> | |||
<p>نوعی موسیقی مردمی شهری در بخارا. این موسیقی در مجالس زنانه اجرا می‌شده و مجریان آن ''سازنده''ها، موسیقی‌دانان زن و عمدتاً از اقلیت یهودی بخارا، بوده‌اند. برخی از سازنده‌های مشهور اواخر قرن ۱۹ و نیمۀ اول قرن ۲۰ عبارت بودند از عنبر اشک، اسه، گوبور و ناش پتی. تحفه‌خان و عالیه‌خان از آخرین بازماندگان این تیره از موسیقی‌دان‌هایند. موسیقی بخارچه به‌صورت سوئیت‌های معمولاً طولانی اجرا می‌شده است یعنی مجموعه قطعاتی که به‌ترتیب و با نظم خاصی اجرا می‌شوند. امروز، تعداد کمی از این سوئیت‌ها به‌جا مانده است. یکی از آن‌ها با نام ''بخارچۀ زنگ'' هنوز در جشن‌های عروسی اجرا می‌شود و جزء جدایی‌ناپذیر این مراسم است. وجه‌تسمیۀ این سوئیت النگوهایی با نام زنگ است که سازنده هنگام اجرا به دست‌های خود می‌بندد و نقش ساز خودصدا را دارد. سوئیت ''بخارچۀ زنگ'' امروزی از پنج قطعۀ زیر تشکیل شده است که پی‌درپی اجرا می شود: ای نازنین، هارنجی وای ترنجیه، بای بای بایه، شیرین شیرینه و یک قطعۀ سازی مؤخّره. سرعت سوئیت در حین اجرا به‌تدریج افزایش می‌یابد، به‌طوری که در قسمت پنجم به‌اوج خود می‌رسد. مهم‌ترین ساز در این موسیقی، دایره است و سازنده‌ها، علاوه بر این‌که خواننده‌اند، در نواختن دایره نیز چیره‌دست‌اند. موسیقی بخارچه در‌اصل با موسیقی کلاسیک تاجیکی ـ ازبکی، یعنی شش مقام، و نیز با موسیقی‌های مردمی شهرهایی که در درّۀ زرافشان قرار دارند، هم‌ریشه است.</p> | <p>نوعی موسیقی مردمی شهری در [[بخارا]]. این موسیقی در مجالس زنانه اجرا می‌شده و مجریان آن ''سازنده''ها، موسیقی‌دانان زن و عمدتاً از اقلیت یهودی بخارا، بوده‌اند. برخی از سازنده‌های مشهور اواخر قرن ۱۹ و نیمۀ اول قرن ۲۰ عبارت بودند از عنبر اشک، اسه، گوبور و ناش پتی. تحفه‌خان و عالیه‌خان از آخرین بازماندگان این تیره از موسیقی‌دان‌هایند. موسیقی بخارچه به‌صورت سوئیت‌های معمولاً طولانی اجرا می‌شده است یعنی مجموعه قطعاتی که به‌ترتیب و با نظم خاصی اجرا می‌شوند. امروز، تعداد کمی از این سوئیت‌ها به‌جا مانده است. یکی از آن‌ها با نام ''بخارچۀ زنگ'' هنوز در جشن‌های عروسی اجرا می‌شود و جزء جدایی‌ناپذیر این مراسم است. وجه‌تسمیۀ این سوئیت النگوهایی با نام زنگ است که سازنده هنگام اجرا به دست‌های خود می‌بندد و نقش ساز خودصدا را دارد. سوئیت ''بخارچۀ زنگ'' امروزی از پنج قطعۀ زیر تشکیل شده است که پی‌درپی اجرا می شود: ای نازنین، هارنجی وای ترنجیه، بای بای بایه، شیرین شیرینه و یک قطعۀ سازی مؤخّره. سرعت سوئیت در حین اجرا به‌تدریج افزایش می‌یابد، به‌طوری که در قسمت پنجم به‌اوج خود می‌رسد. مهم‌ترین ساز در این موسیقی، دایره است و سازنده‌ها، علاوه بر این‌که خواننده‌اند، در نواختن دایره نیز چیره‌دست‌اند. موسیقی بخارچه در‌اصل با موسیقی کلاسیک تاجیکی ـ ازبکی، یعنی شش مقام، و نیز با موسیقی‌های مردمی شهرهایی که در درّۀ زرافشان قرار دارند، هم‌ریشه است.</p> | ||
<br><!--12137300--> | <br><!--12137300--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:موسیقی ملل و اقوام]] | [[رده:موسیقی ملل و اقوام]] | ||
نسخهٔ ۱۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۳
بُخارچه
نوعی موسیقی مردمی شهری در بخارا. این موسیقی در مجالس زنانه اجرا می‌شده و مجریان آن سازنده‌ها، موسیقی‌دانان زن و عمدتاً از اقلیت یهودی بخارا، بوده‌اند. برخی از سازنده‌های مشهور اواخر قرن ۱۹ و نیمۀ اول قرن ۲۰ عبارت بودند از عنبر اشک، اسه، گوبور و ناش پتی. تحفه‌خان و عالیه‌خان از آخرین بازماندگان این تیره از موسیقی‌دان‌هایند. موسیقی بخارچه به‌صورت سوئیت‌های معمولاً طولانی اجرا می‌شده است یعنی مجموعه قطعاتی که به‌ترتیب و با نظم خاصی اجرا می‌شوند. امروز، تعداد کمی از این سوئیت‌ها به‌جا مانده است. یکی از آن‌ها با نام بخارچۀ زنگ هنوز در جشن‌های عروسی اجرا می‌شود و جزء جدایی‌ناپذیر این مراسم است. وجه‌تسمیۀ این سوئیت النگوهایی با نام زنگ است که سازنده هنگام اجرا به دست‌های خود می‌بندد و نقش ساز خودصدا را دارد. سوئیت بخارچۀ زنگ امروزی از پنج قطعۀ زیر تشکیل شده است که پی‌درپی اجرا می شود: ای نازنین، هارنجی وای ترنجیه، بای بای بایه، شیرین شیرینه و یک قطعۀ سازی مؤخّره. سرعت سوئیت در حین اجرا به‌تدریج افزایش می‌یابد، به‌طوری که در قسمت پنجم به‌اوج خود می‌رسد. مهم‌ترین ساز در این موسیقی، دایره است و سازنده‌ها، علاوه بر این‌که خواننده‌اند، در نواختن دایره نیز چیره‌دست‌اند. موسیقی بخارچه در‌اصل با موسیقی کلاسیک تاجیکی ـ ازبکی، یعنی شش مقام، و نیز با موسیقی‌های مردمی شهرهایی که در درّۀ زرافشان قرار دارند، هم‌ریشه است.