آوار: تفاوت میان نسخه‌ها

آوار (Avar)<br>

قوم بزرگ قفقازی، ساکن ناحیۀ آوارستان در جمهوری خودمختار [[داغستان]] از جماهیر فدراسیون [[روسیه]]<ref>Russia</ref>. آوارها خود را مَعرولَلْ، به‌معنای کوه‌نشین، می‌نامند. جمعیت آوارها، بالغ بر ۴۸۲هزار نفر است. آوارها قومی چادرنشین، بیابانگرد و سوارکار بودند که در قرون ۴ و ۵م بر دشت‌های [[آسیای مرکزی]]<ref>Central Asia</ref> مسلط شدند. این قوم با فشار و تهاجم قبایل نیرومندتر به‌سمت غرب رانده شدند و با ادغام مردمان سرزمین‌های فتح‌شده، در سپاه خود، قدرتشان را افزایش دادند. اوج اقتدار آوارها اواخر قرن ۶م بود، که روسیه و [[بالکان]]<ref>Balkans</ref> کنونی را درنوردیدند و تاراج کردند. در ۶۲۶م شهر [[قسطنطنیه]]<ref>Constantinople</ref> را در محاصره گرفتند، امّا قادر به تسخیر آن‌جا نشدند. مشهورترین پادشاه آوارها، بایان‌خان ( ـ۶۰۲م) است. شارلمانی دولت آوارها را ساقط کرد و باقی‌ماندۀ آنان با اجازۀ او از [[مجارستان]]<ref>Hungary</ref> به جایی در [[اتریش]] مهاجرت کردند. آوارهای [[قفقاز، منطقه|قفقاز]]<ref>Caucasus</ref> در قرون ۸ـ۹ق مسلمان شدند. نام این مردم در کتاب‌های دورۀ تیموری به‌صورت «اوهر» آمده است. عَمَ‌خان آوار معاصر [[عباس صفوی اول|شاه‌عباس صفوی]]، نخستین قوانین دولتی آوارهای قفقاز را تنظیم کرد. [[شیخ شامل (داغستان ۱۲۱۲ـ مدینه ۱۲۸۷ق)|شیخ شامل]]، رهبر نبردهای ضد روسی قفقاز در قرن ۱۳ق/۱۹م، از قوم آوار بود. آوارستان در دورۀ [[اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی|شوروی]] تغییرات فراوان به خود دید.

<br><!--10262500-->

[[رده:مردم شناسی]]

[[رده:اقوام، نژادها و طوایف]]