هارنن کورت، نیکلاوس (۱۹۲۹): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


{{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}هارْنُن‌کورت، نیکُلاوس (۱۹۲۹)(Harnoncourt, Nikolaus)
{{جعبه زندگینامه|عنوان=نیکلاوس هارنُن‌کورت|نام=Nikolaus Harnoncourt|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۹۲۹م|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=اتریشی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=وین|شغل و تخصص اصلی=رهبر ارکستر، نوازنده ویولن‌سل‌، موسیقی‌شناس|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=از ۱۹۵۲ تا ۱۹۶۹ نوازندۀ ارکستر سمفونی وین|جوایز و افتخارات=|آثار=۱۹۸۹ اپرای کوزی فان توتّه را برای اپرای هلند|خویشاوندان سرشناس=آلیس هارنُن‌کورت (همسر)|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=در ۱۹۵۳ کُنسِنتوس موزیکوس وین، یک گروه هم‌نوازی برای اجرای موسیقی قدیم با سازهای آن دوران (سازهای دوره‌ای) را بنیاد گذاشت|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}


[[File:41015200.jpg|thumb|هارْنُن‌کورت، نيکُلاوس]]
هارنُن‌کورت، نیکلاوس (۱۹۲۹)(Harnoncourt, Nikolaus)
 
[[پرونده:Harnoncourt, Nikolaus.jpg|بندانگشتی|نیکلاوس هارنن کورت]]
رهبر ارکستر، یولن‌سل‌نواز، و موسیقی‌شناس اتریشی. از چهره‌های مهم و اصلی جنبش اصالت‌گرایی در اجرا، که در ۱۹۵۳ کُنسِنتوس موزیکوس وین<ref>Vienna Consentus Musicus</ref>، یک گروه هم‌نوازی برای اجرای موسیقی قدیم با سازهای آن دوران (سازهای دوره‌ای) را بنیاد گذاشت. برجسته‌ترین کار رهبری او، ضبط اپراهای مونته‌وردی<ref>Monteverdi </ref> و کُرال‌ها و آثار ارکستری باخ است. از ۱۹۶۹ رهبری کُنسِنتوس موزیکوس برعهدۀ همسرش، آلیس هارنُن‌کورت<ref>Alice Harnoncourt </ref> ویولن‌نواز (۱۹۳۰ـ )، بوده است. هارنن‌کورت در وین تحصیل کرد و از ۱۹۵۲ تا ۱۹۶۹ نوازندۀ ارکستر سمفونی وین بود. کُنسِنتوس موزیکوس در ۱۹۶۲ کنسرتوهای براندنبورگ<ref>Brandenburg </ref> باخ را ضبط کرد، در ۱۹۶۶ ''مسیح''<ref>''Messiah''</ref> اثر هَندل<ref>Handel </ref> را در لندن به‌اجرا درآورد، و''کاستور و پولوکس''<ref>''Castor et Pollux''</ref> اثر ژان ـ فیلیپ رامو<ref>Jean-Philippe Rameau </ref> و اپراهای مونته‌وردی را ضبط کرد. ویراست‌های هارنن‌کورت از آثار مونته‌وردی، انتخاب‌هایی ارزشمند در برابر اجراهای آزاد و سرراست ریموند لپارد<ref>Raymond Leppard </ref> از این آثارند، و اجراهای او از سوییت‌های تک‌نوازی ویولن‌سل باخ در تضاد با رهیافت ذهنی پابلو کاسالس<ref>Pablo Casals </ref> و مستیسلاف روستروپوویچ<ref>Mstislav Rostropovich </ref> قرار دارند. در ۱۹۸۹ اپرای ''کوزی فان توتّه''<ref>''Cosi fan tutte''</ref> را برای اپرای هلند، و در ۱۹۹۴ سری سمفونی‌های بتهوون را همراه با فیلارمونیای لندن (نخستین کار او با یک ارکستر سمفونی انگلیسی) رهبری کرد.
[[پرونده:Harnoncourt, Nikolaus1.jpg|بندانگشتی|نیکلاوس هارنن کورت]]
رهبر ارکستر، [[ویولنسل|ویولن‌سل‌]]<nowiki/>نواز، و موسیقی‌شناس اتریشی. از چهره‌های مهم و اصلی جنبش اصالت‌گرایی در اجرا، که در ۱۹۵۳ کُنسِنتوس موزیکوس وین<ref>Vienna Consentus Musicus</ref>، یک گروه هم‌نوازی برای اجرای موسیقی قدیم با سازهای آن دوران (سازهای دوره‌ای) را بنیاد گذاشت. برجسته‌ترین کار رهبری او، ضبط اپراهای [[مونته وردی ، کلاودیو جووانی (۱۵۶۷ـ۱۶۴۳)|مونته‌وردی]]<ref>Monteverdi </ref> و کُرال‌ها و آثار ارکستری [[باخ، یوهان سباستیان (۱۶۸۵ـ۱۷۵۰)|باخ]] است. از ۱۹۶۹ رهبری کُنسِنتوس موزیکوس برعهدۀ همسرش، آلیس هارنُن‌کورت<ref>Alice Harnoncourt </ref> [[ویولن|ویولن‌]]<nowiki/>نواز (۱۹۳۰ـ )، بوده است. هارنن‌کورت در [[وین]] تحصیل کرد و از ۱۹۵۲ تا ۱۹۶۹ نوازندۀ ارکستر سمفونی وین بود. کُنسِنتوس موزیکوس در ۱۹۶۲ کنسرتوهای [[براندنبورگ، شهر|براندنبورگ]]<ref>Brandenburg </ref> باخ را ضبط کرد، در ۱۹۶۶ ''مسیح''<ref>''Messiah''</ref> اثر [[هندل، گیورگ فریدریش (۱۶۸۵ـ۱۷۵۹)|هَندل]]<ref>Handel </ref> را در [[لندن (انگلستان)|لندن]] به‌اجرا درآورد، و''کاستور و پولوکس''<ref>''Castor et Pollux''</ref> اثر [[رامو، ژان فیلیپ (۱۶۸۳ـ۱۷۶۴)|ژان ـ فیلیپ رامو]]<ref>Jean-Philippe Rameau </ref> و اپراهای مونته‌وردی را ضبط کرد. ویراست‌های هارنن‌کورت از آثار مونته‌وردی، انتخاب‌هایی ارزشمند در برابر اجراهای آزاد و سرراست [[لپارد، ریموند جان (۱۹۲۷)|ریموند لپارد]]<ref>Raymond Leppard </ref> از این آثارند، و اجراهای او از سوییت‌های تک‌نوازی ویولن‌سل باخ در تضاد با رهیافت ذهنی پابلو کاسالس<ref>Pablo Casals </ref> و [[راستروپوویچ ، مستیسلاف (۱۹۲۷)|مستیسلاف راستروپوویچ]]<ref>Mstislav Rostropovich </ref> قرار دارند. در ۱۹۸۹ اپرای ''کوزی فان توتّه''<ref>''Cosi fan tutte''</ref> را برای اپرای هلند، و در ۱۹۹۴ سری سمفونی‌های [[بتهوون، لودویگ وان (۱۷۷۰ـ۱۸۲۷)|بتهوون]] را همراه با فیلارمونیای لندن (نخستین کار او با یک ارکستر سمفونی انگلیسی) رهبری کرد.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۱۳

نیکلاوس هارنُن‌کورت
Nikolaus Harnoncourt
زادروز ۱۹۲۹م
ملیت اتریشی
تحصیلات و محل تحصیل وین
شغل و تخصص اصلی رهبر ارکستر، نوازنده ویولن‌سل‌، موسیقی‌شناس
آثار ۱۹۸۹ اپرای کوزی فان توتّه را برای اپرای هلند
گروه مقاله موسیقی
خویشاوندان سرشناس آلیس هارنُن‌کورت (همسر)

هارنُن‌کورت، نیکلاوس (۱۹۲۹)(Harnoncourt, Nikolaus)

نیکلاوس هارنن کورت
نیکلاوس هارنن کورت

رهبر ارکستر، ویولن‌سل‌نواز، و موسیقی‌شناس اتریشی. از چهره‌های مهم و اصلی جنبش اصالت‌گرایی در اجرا، که در ۱۹۵۳ کُنسِنتوس موزیکوس وین[۱]، یک گروه هم‌نوازی برای اجرای موسیقی قدیم با سازهای آن دوران (سازهای دوره‌ای) را بنیاد گذاشت. برجسته‌ترین کار رهبری او، ضبط اپراهای مونته‌وردی[۲] و کُرال‌ها و آثار ارکستری باخ است. از ۱۹۶۹ رهبری کُنسِنتوس موزیکوس برعهدۀ همسرش، آلیس هارنُن‌کورت[۳] ویولن‌نواز (۱۹۳۰ـ )، بوده است. هارنن‌کورت در وین تحصیل کرد و از ۱۹۵۲ تا ۱۹۶۹ نوازندۀ ارکستر سمفونی وین بود. کُنسِنتوس موزیکوس در ۱۹۶۲ کنسرتوهای براندنبورگ[۴] باخ را ضبط کرد، در ۱۹۶۶ مسیح[۵] اثر هَندل[۶] را در لندن به‌اجرا درآورد، وکاستور و پولوکس[۷] اثر ژان ـ فیلیپ رامو[۸] و اپراهای مونته‌وردی را ضبط کرد. ویراست‌های هارنن‌کورت از آثار مونته‌وردی، انتخاب‌هایی ارزشمند در برابر اجراهای آزاد و سرراست ریموند لپارد[۹] از این آثارند، و اجراهای او از سوییت‌های تک‌نوازی ویولن‌سل باخ در تضاد با رهیافت ذهنی پابلو کاسالس[۱۰] و مستیسلاف راستروپوویچ[۱۱] قرار دارند. در ۱۹۸۹ اپرای کوزی فان توتّه[۱۲] را برای اپرای هلند، و در ۱۹۹۴ سری سمفونی‌های بتهوون را همراه با فیلارمونیای لندن (نخستین کار او با یک ارکستر سمفونی انگلیسی) رهبری کرد.

 


  1. Vienna Consentus Musicus
  2. Monteverdi
  3. Alice Harnoncourt
  4. Brandenburg
  5. Messiah
  6. Handel
  7. Castor et Pollux
  8. Jean-Philippe Rameau
  9. Raymond Leppard
  10. Pablo Casals
  11. Mstislav Rostropovich
  12. Cosi fan tutte