کروبینی، لوییجی (۱۷۶۰ـ۱۸۴۲): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


{{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}کِروبینی، لوئیجی (۱۷۶۰ـ۱۸۴۲)(Cherubini, Luigi)
{{جعبه زندگینامه|عنوان=لوئیجی کِروبینی|نام=Luigi Cherubini|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=فلورانس۱۷۶۰م|تاریخ مرگ=۱۸۴۲م|دوره زندگی=|ملیت=ایتالیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=در ونیز، جوزِپّه سارتی|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=در ۱۸۲۲ مدیر کنسرواتوار پاریس|جوایز و افتخارات=|آثار=فابیوی پنجم (1780)، آرمیدای رهاشده(۱۷۸۲)، آدریانو در سوریه(۱۷۸۲)، دِمِتریو، ایفی‌گِنیا در آئولید(۱۷۸۸)، پیگمالیون(۱۸۱۳)|خویشاوندان سرشناس=سِسیل تورت (همسر)|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}
 
[[پرونده:Cherubini, Luigi.jpg|بندانگشتی|لوییجی کروبینی]]
[[File:35198000.jpg|thumb|کِروبيني، لوئيجي]]
کِروبینی، لوئیجی (۱۷۶۰ـ۱۸۴۲)(Cherubini, Luigi)


آهنگ‌ساز ایتالیایی. در ۱۷۸۰ نخستین اپرای او، ''فابیوی پنجم''<ref>Quinto Fabio
آهنگ‌ساز ایتالیایی. در ۱۷۸۰ نخستین اپرای او، ''فابیوی پنجم''<ref>Quinto Fabio


</ref>، در آلساندریا<ref>Alessandria</ref>به‌اجرا درآمد. در ۱۷۸۴ پس از پایان خدمتش در مقام آهنگ‌ساز دربار جورج سوم، پادشاه انگلستان، در پاریس مستقر شد و در آن‌جا آثار نمایشی متعددی بر روی صحنه برد که از‌جمله آن‌هاست: ''مده''<ref> ''Médée''</ref> (۱۷۹۷)، ''وقایع دو روز''<ref> ''Les Deux Journées/The Water Carrier''</ref> (۱۸۰۰)، و بالۀ ''آناکِرئون''<ref> ''Anacréon''</ref> (۱۸۰۳). از ۱۸۰۹ به بعد خود را بیشتر وقف موسیقی کلیسایی<ref> church music</ref> کرد. کِروبینی در فلورانس به‌دنیا آمد. پدرش از نوازندگان تِئاترو دِلا پِرگولا<ref> Teatro della Pergola</ref>، آن شهر بود. نخست از پدرش و سپس از استادان مختلف، به‌ویژه آلِسّاندرو<ref> Alessandro</ref> و بارتولومِئو فِلیچی<ref> Bartolomeo Felici </ref> تعلیم گرفت. در ۱۶سالگی یک اوراتوریو، چند مس، و قطعه‌های دیگر نوشته بود. در حدود ۱۷۷۸ با کمک‌هزینه‌ای از جانب گراند دوک<ref>Grand Duke</ref> برای تحصیل نزد جوزِپّه سارتی<ref> Giuseppe Sarti</ref> به ونیز رفت. اپرای دوم او، ''لودوییسکا''<ref> ''Lodoïska''</ref> (۱۷۹۱)، در لهستان بر روی صحنه رفت و موفقیت عظیمی به‌دست آورد. در لندن ''شاهزاده‌خانم دروغین''<ref> ''La finta principessa''</ref> (۱۷۸۵) و ''جولیو سابینو''<ref> ''Giulio Sabino''</ref> (۱۷۸۶) را اجرا کرد. در پاریس نخستین اپرای فرانسوی خود، ''دِموفون''<ref> ''Démophon''</ref> (۱۷۸۸)، را با لیبرِتّو<ref> libretto </ref>یی از مارمونتِل<ref>Marmontel </ref> اجرا کرد. خیلی زود به رهبری ارکستر و ساختن اپرا پرداخت، که توفیق چندانی نیافت. در ۱۷۹۵ با سِسیل تورِت<ref>Cécile Tourette</ref> ازدواج کرد. در ۱۸۰۶ اپرای فانیسکا<ref> ''Faniska ''</ref> را در وین، شهری که این اپرا مخصوص آن سفارش داده شده بود، را به‌روی صحنه برد و با بتهوون آشنا شد، که کار او را بسیار تحسین می‌کرد و ''فیدلیو''<ref>''Fidelio''</ref>، یگانه اپرایش، را تحت تأثیر آن ساخت. پس از بازگشت به فرانسه بازنشسته شد و آثار کلیسایی و نیز اپراهای بیشتری نوشت. در ۱۸۱۵ یک اوورتور و یک سمفونی برای انجمن فیلارمونیک<ref> Philharmonic Society</ref> لندن ساخت. در ۱۸۱۶ او و لوسور<ref> Lesueur</ref> با مقرری زیادی به نمازخانه سلطنتی پیوستند و در ۱۸۲۲ کروبینی مدیر کنسرواتوار پاریس شد، که در آن'''‌'''جا اغلب با برلیوز<ref> Berlioz</ref> جوان و صاحب نبوغ درگیری پیدا می'''‌'''کرد. در ۱۸۳۳ آخرین اثر خود برای صحنۀ نمایش، ''علی''‌''بابا، یا چهل''‌''دزد''<ref> ''Ali Baba, ou Les Quarante Voleurs''</ref> را اجرا کرد. از آن پس خود را وقف موسیقی کلیسایی کرد و رکویِم<ref> Requiem </ref> در رِ مینور (۱۸۳۶) او از زیباترین آثارش بود. در سال'''‌'''های آخر عمر از اضطراب و افسردگی رنج می'''‌'''برد و روابط مناسبی با مقامات نداشت. در مقام آهنگ'''‌'''ساز به'''‌'''همراه گلوک<ref>Gluck </ref>، از نمایندگان سرسخت سبک کلاسیک والاتری در اُپرای فرانسوی برشمرده می'''‌'''شد؛ تأثیر او در کار تعلیم به'''‌'''سبب محدودیتی که با قانون'''‌'''های تنگ'''‌'''نظرانۀ نسل پیشین بر شاگردانش اعمال می'''‌'''کرد، بسیار زیان'''‌'''بار بود. بتهوون او را فوق'''‌'''العاده ستایش می'''‌'''کرد، اما کِروبینی نه بتهوون را می'''‌'''فهمید و نه از او خوشش می'''‌'''آمد. کروبینی فقط از مندلسون، یگانه هم'''‌'''دورۀ جوان خود آشکارا ستایش می'''‌'''کرد. ازجمله آثار اوست: نمایشی اپراهای ''آرمیدای رهاشده''<ref>''Armida abbandonata''</ref>(۱۷۸۲)، ''آدریانو در سوریه''<ref> ''Adriano in Siria''</ref>(۱۷۸۲)، ''دِمِتریو''<ref> ''Demetrio''</ref>، ''ایفی''‌''گِنیا در آئولید''<ref> ''Ifigenia in Aulide''</ref>(۱۷۸۸)، ''پیگمالیون''<ref> ''Pimmalione''</ref>(۱۸۱۳)، باله ـ پانتومیم ''آشیل در اسکوروس''<ref> ''Achille á Scyros''</ref>.
</ref>، در [[آلساندریا، شهر|آلساندریا]]<ref>Alessandria</ref>به‌اجرا درآمد. در ۱۷۸۴ پس از پایان خدمتش در مقام آهنگ‌ساز دربار [[جورج سوم]]، پادشاه انگلستان، در [[پاریس، شهر|پاریس]] مستقر شد و در آن‌جا آثار نمایشی متعددی بر روی صحنه برد که از‌جمله آن‌هاست: ''مده''<ref> ''Médée''</ref> (۱۷۹۷)، ''وقایع دو روز''<ref> ''Les Deux Journées/The Water Carrier''</ref> (۱۸۰۰)، و بالۀ ''آناکِرئون''<ref> ''Anacréon''</ref> (۱۸۰۳). از ۱۸۰۹ به بعد خود را بیشتر وقف موسیقی کلیسایی<ref> church music</ref> کرد. کِروبینی در [[فلورانس]] به‌دنیا آمد. پدرش از نوازندگان تِئاترو دِلا پِرگولا<ref> Teatro della Pergola</ref>، آن شهر بود. نخست از پدرش و سپس از استادان مختلف، به‌ویژه آلِسّاندرو<ref> Alessandro</ref> و بارتولومِئو فِلیچی<ref> Bartolomeo Felici </ref> تعلیم گرفت. در ۱۶سالگی یک [[اوراتوریو]]، چند مس، و قطعه‌های دیگر نوشته بود. در حدود ۱۷۷۸ با کمک‌هزینه‌ای از جانب گراند دوک<ref>Grand Duke</ref> برای تحصیل نزد جوزِپّه سارتی<ref> Giuseppe Sarti</ref> به [[ونیز]] رفت. اپرای دوم او، ''لودوییسکا''<ref> ''Lodoïska''</ref> (۱۷۹۱)، در [[لهستان]] بر روی صحنه رفت و موفقیت عظیمی به‌دست آورد. در [[لندن (انگلستان)|لندن]] ''شاهزاده‌خانم دروغین''<ref> ''La finta principessa''</ref> (۱۷۸۵) و ''جولیو سابینو''<ref> ''Giulio Sabino''</ref> (۱۷۸۶) را اجرا کرد. در [[پاریس، شهر|پاریس]] نخستین اپرای فرانسوی خود، ''دِموفون''<ref> ''Démophon''</ref> (۱۷۸۸)، را با لیبرِتّو<ref> libretto </ref>یی از [[مارمونتل، ژان فرانسوا (۱۷۲۳ـ۱۷۹۹)|مارمونتِل]]<ref>Marmontel </ref> اجرا کرد. خیلی زود به رهبری ارکستر و ساختن اپرا پرداخت، که توفیق چندانی نیافت. در ۱۷۹۵ با سِسیل تورِت<ref>Cécile Tourette</ref> ازدواج کرد. در ۱۸۰۶ اپرای فانیسکا<ref> ''Faniska ''</ref> را در [[وین]]، شهری که این اپرا مخصوص آن سفارش داده شده بود، را به‌روی صحنه برد و با [[بتهوون، لودویگ وان (۱۷۷۰ـ۱۸۲۷)|بتهوون]] آشنا شد، که کار او را بسیار تحسین می‌کرد و ''فیدلیو''<ref>''Fidelio''</ref>، یگانه اپرایش، را تحت تأثیر آن ساخت. پس از بازگشت به فرانسه بازنشسته شد و آثار کلیسایی و نیز اپراهای بیشتری نوشت. در ۱۸۱۵ یک اوورتور و یک سمفونی برای انجمن فیلارمونیک<ref> Philharmonic Society</ref> لندن ساخت. در ۱۸۱۶ او و لوسور<ref> Lesueur</ref> با مقرری زیادی به نمازخانه سلطنتی پیوستند و در ۱۸۲۲ کروبینی مدیر کنسرواتوار پاریس شد، که در آن'''‌'''جا اغلب با [[برلیوز، هکتور (۱۸۰۳ـ۱۸۶۹)|برلیوز]]<ref> Berlioz</ref> جوان و صاحب نبوغ درگیری پیدا می'''‌'''کرد. در ۱۸۳۳ آخرین اثر خود برای صحنۀ نمایش، ''علی''‌''بابا، یا چهل''‌''دزد''<ref> ''Ali Baba, ou Les Quarante Voleurs''</ref> را اجرا کرد. از آن پس خود را وقف موسیقی کلیسایی کرد و رکویِم<ref> Requiem </ref> در رِ مینور (۱۸۳۶) او از زیباترین آثارش بود. در سال'''‌'''های آخر عمر از اضطراب و افسردگی رنج می'''‌'''برد و روابط مناسبی با مقامات نداشت. در مقام آهنگ'''‌'''ساز به'''‌'''همراه گلوک<ref>Gluck </ref>، از نمایندگان سرسخت سبک کلاسیک والاتری در اُپرای فرانسوی برشمرده می'''‌'''شد؛ تأثیر او در کار تعلیم به'''‌'''سبب محدودیتی که با قانون'''‌'''های تنگ'''‌'''نظرانۀ نسل پیشین بر شاگردانش اعمال می'''‌'''کرد، بسیار زیان'''‌'''بار بود. بتهوون او را فوق'''‌'''العاده ستایش می'''‌'''کرد، اما کِروبینی نه بتهوون را می'''‌'''فهمید و نه از او خوشش می'''‌'''آمد. کروبینی فقط از مندلسون، یگانه هم'''‌'''دورۀ جوان خود آشکارا ستایش می'''‌'''کرد. ازجمله آثار اوست: نمایشی اپراهای ''آرمیدای رهاشده''<ref>''Armida abbandonata''</ref>(۱۷۸۲)، ''آدریانو در سوریه''<ref> ''Adriano in Siria''</ref>(۱۷۸۲)، ''دِمِتریو''<ref> ''Demetrio''</ref>، ''ایفی''‌''گِنیا در آئولید''<ref> ''Ifigenia in Aulide''</ref>(۱۷۸۸)، ''پیگمالیون''<ref> ''Pimmalione''</ref>(۱۸۱۳)، باله ـ پانتومیم ''آشیل در اسکوروس''<ref> ''Achille á Scyros''</ref>.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۱

لوئیجی کِروبینی
Luigi Cherubini
زادروز فلورانس۱۷۶۰م
درگذشت ۱۸۴۲م
ملیت ایتالیایی
تحصیلات و محل تحصیل در ونیز، جوزِپّه سارتی
شغل و تخصص اصلی آهنگ‌ساز
آثار فابیوی پنجم (1780)، آرمیدای رهاشده(۱۷۸۲)، آدریانو در سوریه(۱۷۸۲)، دِمِتریو، ایفی‌گِنیا در آئولید(۱۷۸۸)، پیگمالیون(۱۸۱۳)
گروه مقاله موسیقی
خویشاوندان سرشناس سِسیل تورت (همسر)
لوییجی کروبینی

کِروبینی، لوئیجی (۱۷۶۰ـ۱۸۴۲)(Cherubini, Luigi)

آهنگ‌ساز ایتالیایی. در ۱۷۸۰ نخستین اپرای او، فابیوی پنجم[۱]، در آلساندریا[۲]به‌اجرا درآمد. در ۱۷۸۴ پس از پایان خدمتش در مقام آهنگ‌ساز دربار جورج سوم، پادشاه انگلستان، در پاریس مستقر شد و در آن‌جا آثار نمایشی متعددی بر روی صحنه برد که از‌جمله آن‌هاست: مده[۳] (۱۷۹۷)، وقایع دو روز[۴] (۱۸۰۰)، و بالۀ آناکِرئون[۵] (۱۸۰۳). از ۱۸۰۹ به بعد خود را بیشتر وقف موسیقی کلیسایی[۶] کرد. کِروبینی در فلورانس به‌دنیا آمد. پدرش از نوازندگان تِئاترو دِلا پِرگولا[۷]، آن شهر بود. نخست از پدرش و سپس از استادان مختلف، به‌ویژه آلِسّاندرو[۸] و بارتولومِئو فِلیچی[۹] تعلیم گرفت. در ۱۶سالگی یک اوراتوریو، چند مس، و قطعه‌های دیگر نوشته بود. در حدود ۱۷۷۸ با کمک‌هزینه‌ای از جانب گراند دوک[۱۰] برای تحصیل نزد جوزِپّه سارتی[۱۱] به ونیز رفت. اپرای دوم او، لودوییسکا[۱۲] (۱۷۹۱)، در لهستان بر روی صحنه رفت و موفقیت عظیمی به‌دست آورد. در لندن شاهزاده‌خانم دروغین[۱۳] (۱۷۸۵) و جولیو سابینو[۱۴] (۱۷۸۶) را اجرا کرد. در پاریس نخستین اپرای فرانسوی خود، دِموفون[۱۵] (۱۷۸۸)، را با لیبرِتّو[۱۶]یی از مارمونتِل[۱۷] اجرا کرد. خیلی زود به رهبری ارکستر و ساختن اپرا پرداخت، که توفیق چندانی نیافت. در ۱۷۹۵ با سِسیل تورِت[۱۸] ازدواج کرد. در ۱۸۰۶ اپرای فانیسکا[۱۹] را در وین، شهری که این اپرا مخصوص آن سفارش داده شده بود، را به‌روی صحنه برد و با بتهوون آشنا شد، که کار او را بسیار تحسین می‌کرد و فیدلیو[۲۰]، یگانه اپرایش، را تحت تأثیر آن ساخت. پس از بازگشت به فرانسه بازنشسته شد و آثار کلیسایی و نیز اپراهای بیشتری نوشت. در ۱۸۱۵ یک اوورتور و یک سمفونی برای انجمن فیلارمونیک[۲۱] لندن ساخت. در ۱۸۱۶ او و لوسور[۲۲] با مقرری زیادی به نمازخانه سلطنتی پیوستند و در ۱۸۲۲ کروبینی مدیر کنسرواتوار پاریس شد، که در آن‌جا اغلب با برلیوز[۲۳] جوان و صاحب نبوغ درگیری پیدا می‌کرد. در ۱۸۳۳ آخرین اثر خود برای صحنۀ نمایش، علی‌بابا، یا چهل‌دزد[۲۴] را اجرا کرد. از آن پس خود را وقف موسیقی کلیسایی کرد و رکویِم[۲۵] در رِ مینور (۱۸۳۶) او از زیباترین آثارش بود. در سال‌های آخر عمر از اضطراب و افسردگی رنج می‌برد و روابط مناسبی با مقامات نداشت. در مقام آهنگ‌ساز به‌همراه گلوک[۲۶]، از نمایندگان سرسخت سبک کلاسیک والاتری در اُپرای فرانسوی برشمرده می‌شد؛ تأثیر او در کار تعلیم به‌سبب محدودیتی که با قانون‌های تنگ‌نظرانۀ نسل پیشین بر شاگردانش اعمال می‌کرد، بسیار زیان‌بار بود. بتهوون او را فوق‌العاده ستایش می‌کرد، اما کِروبینی نه بتهوون را می‌فهمید و نه از او خوشش می‌آمد. کروبینی فقط از مندلسون، یگانه هم‌دورۀ جوان خود آشکارا ستایش می‌کرد. ازجمله آثار اوست: نمایشی اپراهای آرمیدای رهاشده[۲۷](۱۷۸۲)، آدریانو در سوریه[۲۸](۱۷۸۲)، دِمِتریو[۲۹]، ایفی‌گِنیا در آئولید[۳۰](۱۷۸۸)، پیگمالیون[۳۱](۱۸۱۳)، باله ـ پانتومیم آشیل در اسکوروس[۳۲].

 

  1. ↑ Quinto Fabio
  2. ↑ Alessandria
  3. ↑ Médée
  4. ↑ Les Deux Journées/The Water Carrier
  5. ↑ Anacréon
  6. ↑ church music
  7. ↑ Teatro della Pergola
  8. ↑ Alessandro
  9. ↑ Bartolomeo Felici
  10. ↑ Grand Duke
  11. ↑ Giuseppe Sarti
  12. ↑ Lodoïska
  13. ↑ La finta principessa
  14. ↑ Giulio Sabino
  15. ↑ Démophon
  16. ↑ libretto
  17. ↑ Marmontel
  18. ↑ Cécile Tourette
  19. ↑ Faniska
  20. ↑ Fidelio
  21. ↑ Philharmonic Society
  22. ↑ Lesueur
  23. ↑ Berlioz
  24. ↑ Ali Baba, ou Les Quarante Voleurs
  25. ↑ Requiem
  26. ↑ Gluck
  27. ↑ Armida abbandonata
  28. ↑ Adriano in Siria
  29. ↑ Demetrio
  30. ↑ Ifigenia in Aulide
  31. ↑ Pimmalione
  32. ↑ Achille á Scyros
برگرفته از «https://wikijoo.ir/index.php?title=کروبینی،_لوییجی_(۱۷۶۰ـ۱۸۴۲)&oldid=2010184560»