ابراهیمی دینانی، غلام حسین (اصفهان ۱۳۱۳ش): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = | |عنوان =غلام‌حسین ابراهیمی دینانی | ||
|نام = | |نام = | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت =استاد و عضو | |سمت =استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، استاد دانشگاه تربیت مدرس | ||
|جوایز و افتخارات =منتخب به عنوان چهره ماندگار از سوی ستاد | |جوایز و افتخارات =منتخب به عنوان چهره ماندگار از سوی ستاد چهره‌های ماندگار | ||
|آثار =قواعد کلی در فلسفۀ اسلامی ( | |آثار =قواعد کلی در فلسفۀ اسلامی (۱۳۵۷ش)؛ شعاع اندیشه و شهود در فلسفۀ سهروردی (۱۳۶۴ش)؛ منطق و معرفت در نظر غزالی (۱۳۷۰ش)؛ ماجرای فکر فلسفی (در ۳ جلد، ۱۳۷۶ش)؛ دفتر عقل و آیت عشق (در ۳ جلد، ۱۳۸۰ش)؛ وجود رابط و مستقل در فلسفۀ اسلامی (۱۳۶۲ش)؛ اسماء و صفات حق (۱۳۷۵ش)؛ نیایش فیلسوف (۱۳۷۷ش)؛ معاد از دیدگاه حکیم مدرس زنوزی (۱۳۶۸ش)؛ مُختارات مِن فصوص‌الفلسفه الاسلامیه (با همکاری)؛ درخشش ابن رشد در حکمت مشّاء (۱۳۸۴ش)؛ نصیرالدین طوسی، فیلسوف گفت‌وگو (۱۳۸۷ش)؛ فیلسوفان یهودی و یک مسئلۀ بزرگ (۱۳۸۸ش) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله = | |گروه مقاله =فلسفه، منطق و کلام | ||
|دوره = | |دوره = | ||
|فعالیت های مهم = | |فعالیت های مهم = | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:11012400-1.jpg|بندانگشتی| | [[پرونده:11012400-1.jpg|بندانگشتی|غلام‌حسین ابراهیمی دینانی]] | ||
ابراهیمی دینانی، غلام‌حسین (اصفهان ۱۳۱۳ش)<br> | ابراهیمی دینانی، غلام‌حسین (اصفهان ۱۳۱۳ش - )<br> | ||
فیلسوف و پژوهشگر ایرانی. پس از تحصیل دروس مقدماتی در حوزۀ علمیۀ [[اصفهان، شهر|اصفهان]]، فلسفه و فقه و اصول را در [[قم، شهر|قم]] نزد اساتید حوزه ازجمله [[علامه طباطبایی]] و [[رفیعی قزوینی، ابوالحسن (قزوین ۱۲۶۸ـ تهران ۱۳۵۳ش)|آیت‌الله سید ابوالحسن رفیعی قزوینی]] و [[دامادی، سید محمد (اصفهان ۱۳۲۰ش ـ تهران ۱۳۸۶)|سید محمد دامادی]] فراگرفت. در ۱۳۵۵ش دانشنامۀ دکتری خویش را از [[دانشگاه تهران]] در رشتۀ فلسفه گرفت و به عضویت در هیئت علمی دانشگاه درآمد و به درجۀ استادی رسید. وی در دانشگاه‌های تهران و [[دانشگاه تربیت مدرس|تربیت مدرس]] به تدریس و تعلیم اشتغال دارد. دکتر دینانی اندیشمندی است که در آثار متعدد خود با نگاه و نگرشی بدیع و بیانی روشن و رسا به شرح و وصف تفکر فلسفی و عرفانی در حوزه فرهنگ اسلامی و ایرانی می‌پردازد و ضمن تأیید اصالت عقل بر اهمیت اندیشه اشراقی و به ویژه حکمت سهروردی تأکید می‌ورزد. وی از سوی ستاد چهره‌های ماندگار به عنوان چهرۀ ماندگار انتخاب شده است. از آثارش: ''قواعد کلی در فلسفۀ اسلامی'' ( | فیلسوف و پژوهشگر ایرانی. پس از تحصیل دروس مقدماتی در حوزۀ علمیۀ [[اصفهان، شهر|اصفهان]]، فلسفه و فقه و اصول را در [[قم، شهر|قم]] نزد اساتید حوزه ازجمله [[علامه طباطبایی]] و [[رفیعی قزوینی، ابوالحسن (قزوین ۱۲۶۸ـ تهران ۱۳۵۳ش)|آیت‌الله سید ابوالحسن رفیعی قزوینی]] و [[دامادی، سید محمد (اصفهان ۱۳۲۰ش ـ تهران ۱۳۸۶)|سید محمد دامادی]] فراگرفت. در ۱۳۵۵ش دانشنامۀ دکتری خویش را از [[دانشگاه تهران]] در رشتۀ فلسفه گرفت و به عضویت در هیئت علمی دانشگاه درآمد و به درجۀ استادی رسید. وی در دانشگاه‌های [[دانشگاه تهران|تهران]] و [[دانشگاه تربیت مدرس|تربیت مدرس]] به تدریس و تعلیم اشتغال دارد. دکتر دینانی اندیشمندی است که در آثار متعدد خود با نگاه و نگرشی بدیع و بیانی روشن و رسا به شرح و وصف تفکر فلسفی و عرفانی در حوزه فرهنگ اسلامی و ایرانی می‌پردازد و ضمن تأیید اصالت عقل بر اهمیت اندیشه اشراقی و به ویژه حکمت سهروردی تأکید می‌ورزد. وی از سوی ستاد چهره‌های ماندگار به عنوان چهرۀ ماندگار انتخاب شده است. از آثارش: ''قواعد کلی در فلسفۀ اسلامی'' (۱۳۵۷ش)؛ ''شعاع اندیشه و شهود'' در فلسفۀ سهروردی (۱۳۶۴ش)؛ ''منطق و معرفت'' در نظر غزالی (۱۳۷۰ش)؛ ''ماجرای فکر فلسفی'' (در ۳ جلد، ۱۳۷۶ش)؛ ''دفتر عقل و آیت عشق'' (در ۳ جلد، ۱۳۸۰ش)؛ ''وجود رابط و مستقل در فلسفۀ اسلامی'' (۱۳۶۲ش)؛ ''اسماء و صفات حق'' (۱۳۷۵ش)؛ نیایش فیلسوف (۱۳۷۷ش)؛ ''معاد از دیدگاه حکیم مدرس زنوزی'' (۱۳۶۸ش)؛ ''مُختارات مِن فصوص‌الفلسفه الاسلامیه'' (با همکاری)؛ ''درخشش ابن رشد در حکمت مشّاء'' (۱۳۸۴ش)؛ ''نصیرالدین طوسی، فیلسوف گفت‌وگو'' (۱۳۸۷ش)؛ ''فیلسوفان یهودی و یک مسئلۀ بزرگ'' (۱۳۸۸ش).<br><!--11012400--> | ||
[[رده:فلسفه ، منطق و کلام]] | [[رده:فلسفه ، منطق و کلام]] | ||
[[رده:اسلام، ایران و شرق]] | [[رده:اسلام، ایران و شرق]] | ||
نسخهٔ ۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۶
| غلام‌حسین ابراهیمی دینانی | |
|---|---|
| زادروز |
اصفهان ۱۳۱۳ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکتری فلسفه دانشگاه تهران (۱۳۵۵ش) |
| شغل و تخصص اصلی | فیلسوف |
| آثار | قواعد کلی در فلسفۀ اسلامی (۱۳۵۷ش)؛ شعاع اندیشه و شهود در فلسفۀ سهروردی (۱۳۶۴ش)؛ منطق و معرفت در نظر غزالی (۱۳۷۰ش)؛ ماجرای فکر فلسفی (در ۳ جلد، ۱۳۷۶ش)؛ دفتر عقل و آیت عشق (در ۳ جلد، ۱۳۸۰ش)؛ وجود رابط و مستقل در فلسفۀ اسلامی (۱۳۶۲ش)؛ اسماء و صفات حق (۱۳۷۵ش)؛ نیایش فیلسوف (۱۳۷۷ش)؛ معاد از دیدگاه حکیم مدرس زنوزی (۱۳۶۸ش)؛ مُختارات مِن فصوص‌الفلسفه الاسلامیه (با همکاری)؛ درخشش ابن رشد در حکمت مشّاء (۱۳۸۴ش)؛ نصیرالدین طوسی، فیلسوف گفت‌وگو (۱۳۸۷ش)؛ فیلسوفان یهودی و یک مسئلۀ بزرگ (۱۳۸۸ش) |
| گروه مقاله | فلسفه، منطق و کلام |
| جوایز و افتخارات | منتخب به عنوان چهره ماندگار از سوی ستاد چهره‌های ماندگار |
ابراهیمی دینانی، غلام‌حسین (اصفهان ۱۳۱۳ش - )
فیلسوف و پژوهشگر ایرانی. پس از تحصیل دروس مقدماتی در حوزۀ علمیۀ اصفهان، فلسفه و فقه و اصول را در قم نزد اساتید حوزه ازجمله علامه طباطبایی و آیت‌الله سید ابوالحسن رفیعی قزوینی و سید محمد دامادی فراگرفت. در ۱۳۵۵ش دانشنامۀ دکتری خویش را از دانشگاه تهران در رشتۀ فلسفه گرفت و به عضویت در هیئت علمی دانشگاه درآمد و به درجۀ استادی رسید. وی در دانشگاه‌های تهران و تربیت مدرس به تدریس و تعلیم اشتغال دارد. دکتر دینانی اندیشمندی است که در آثار متعدد خود با نگاه و نگرشی بدیع و بیانی روشن و رسا به شرح و وصف تفکر فلسفی و عرفانی در حوزه فرهنگ اسلامی و ایرانی می‌پردازد و ضمن تأیید اصالت عقل بر اهمیت اندیشه اشراقی و به ویژه حکمت سهروردی تأکید می‌ورزد. وی از سوی ستاد چهره‌های ماندگار به عنوان چهرۀ ماندگار انتخاب شده است. از آثارش: قواعد کلی در فلسفۀ اسلامی (۱۳۵۷ش)؛ شعاع اندیشه و شهود در فلسفۀ سهروردی (۱۳۶۴ش)؛ منطق و معرفت در نظر غزالی (۱۳۷۰ش)؛ ماجرای فکر فلسفی (در ۳ جلد، ۱۳۷۶ش)؛ دفتر عقل و آیت عشق (در ۳ جلد، ۱۳۸۰ش)؛ وجود رابط و مستقل در فلسفۀ اسلامی (۱۳۶۲ش)؛ اسماء و صفات حق (۱۳۷۵ش)؛ نیایش فیلسوف (۱۳۷۷ش)؛ معاد از دیدگاه حکیم مدرس زنوزی (۱۳۶۸ش)؛ مُختارات مِن فصوص‌الفلسفه الاسلامیه (با همکاری)؛ درخشش ابن رشد در حکمت مشّاء (۱۳۸۴ش)؛ نصیرالدین طوسی، فیلسوف گفت‌وگو (۱۳۸۷ش)؛ فیلسوفان یهودی و یک مسئلۀ بزرگ (۱۳۸۸ش).