احمدنگر: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|تولیدات و صنایع مهم=پنبه- مس- ابزار برنجی | |تولیدات و صنایع مهم=پنبه- مس- ابزار برنجی | ||
|بناهای مهم= | |بناهای مهم= | ||
}}شهری در ایالت [[مهارشترا]]<ref>Maharashtra</ref>، در غرب مرکزی [[هند]]، به فاصلۀ ۱۰۰کیلومتری شمال شرق شهر [[پونه، شهر|پونه]] و ۱۹۵کیلومتری شرق [[ | }}شهری در ایالت [[مهارشترا]]<ref>Maharashtra</ref>، در غرب مرکزی [[هند]]، به فاصلۀ ۱۰۰کیلومتری شمال شرق شهر [[پونه، شهر|پونه]] و ۱۹۵کیلومتری شرق [[بمبئی، شهر|بمبئی]]، کنار کرانۀ چپ رود سینا<ref>River Sina</ref>. ۳۴۸,۳۹۶ نفر جمعیت دارد (۲۰۰۱). مرکز پنبه و تولیدکنندۀ مس و ابزار برنجی است. احمد نظام‌شاه، فرزند نظام‌الملک حسن، مؤسس نظام شاهیان دکن (۸۹۵ـ۱۰۴۶ق/۱۴۹۰ـ۱۶۳۶)، این شهر را در ۸۹۶ق/۱۴۹۰م بنا کرد. او خود به اسلام گروید و خاندانش تا ۱۰۴۶ق/۱۶۳۶ بر این منطقه حکومت کردند. پس از او این شهر پایتخت سلسلۀ شیعی نظام شاهیان دکن شد. تاریخچۀ اسلامی شهر نشان‌دهندۀ نفوذ شدید [[ایران]] در دربار آن است. قوای اکبرشاه مغول، پادشاه معروف هند، در ۱۰۰۹ق/۱۶۰۰ شهر احمدنگر و بعضی از قسمت‌های دیگر قلمرو نظام شاهیان دکن را تصرف کردند. پس از مرگ [[اورنگ زیب|اورنگ‌زیب]] (۱۰۶۸ـ۱۱۱۸ق/۱۶۵۸ـ۱۷۰۷)، این شهر به تصرف [[مراته|مراته‌ها]] درآمد. در ۱۲۱۸ق/۱۸۰۳، مراته‌ها پس از سال‌ها جنگ و ستیز خونین، سرانجام مغلوب انگلیسی‌ها شدند و دولت رائوسیندیا، حاکم شهر احمدنگر، شهر را به فاتحان تسلیم کرد. بااین‌حال جنگ‌وگریز مراته‌ها با انگلیسی‌ها تا ۱۲۳۲ق/۱۸۱۷ ادامه یافت و پس از پیروزی نهایی انگلیسی‌ها بر مراته‌ها، شهر احمدنگر به [[کمپانی هند شرقی هلند|کمپانی هند شرقی]] واگذار شد. قلعۀ این شهر در سال‌های مبارزۀ آزادی‌خواهان هند علیه استعمار انگلیس به‌صورت زندان درآمده بود. مهاتما گاندی مدتی در این قلعه زندانی بود. | ||
<br /> | <br /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۲
احمدنَگَر (Ahmadnagar)
| احمدنگر | |
|---|---|
| نام فارسی | احمدنگر |
| نام لاتین | Ahmadnagar |
| کشور | هند |
| موقعیت | غرب مرکزی هند، ۱۹۵کیلومتری شرق بمبیی |
| جمعیت | ۳۴۸,۳۹۶ نفر (۲۰۰۱) |
| تولیدات و صنایع مهم | پنبه- مس- ابزار برنجی |
شهری در ایالت مهارشترا[۱]، در غرب مرکزی هند، به فاصلۀ ۱۰۰کیلومتری شمال شرق شهر پونه و ۱۹۵کیلومتری شرق بمبئی، کنار کرانۀ چپ رود سینا[۲]. ۳۴۸,۳۹۶ نفر جمعیت دارد (۲۰۰۱). مرکز پنبه و تولیدکنندۀ مس و ابزار برنجی است. احمد نظام‌شاه، فرزند نظام‌الملک حسن، مؤسس نظام شاهیان دکن (۸۹۵ـ۱۰۴۶ق/۱۴۹۰ـ۱۶۳۶)، این شهر را در ۸۹۶ق/۱۴۹۰م بنا کرد. او خود به اسلام گروید و خاندانش تا ۱۰۴۶ق/۱۶۳۶ بر این منطقه حکومت کردند. پس از او این شهر پایتخت سلسلۀ شیعی نظام شاهیان دکن شد. تاریخچۀ اسلامی شهر نشان‌دهندۀ نفوذ شدید ایران در دربار آن است. قوای اکبرشاه مغول، پادشاه معروف هند، در ۱۰۰۹ق/۱۶۰۰ شهر احمدنگر و بعضی از قسمت‌های دیگر قلمرو نظام شاهیان دکن را تصرف کردند. پس از مرگ اورنگ‌زیب (۱۰۶۸ـ۱۱۱۸ق/۱۶۵۸ـ۱۷۰۷)، این شهر به تصرف مراته‌ها درآمد. در ۱۲۱۸ق/۱۸۰۳، مراته‌ها پس از سال‌ها جنگ و ستیز خونین، سرانجام مغلوب انگلیسی‌ها شدند و دولت رائوسیندیا، حاکم شهر احمدنگر، شهر را به فاتحان تسلیم کرد. بااین‌حال جنگ‌وگریز مراته‌ها با انگلیسی‌ها تا ۱۲۳۲ق/۱۸۱۷ ادامه یافت و پس از پیروزی نهایی انگلیسی‌ها بر مراته‌ها، شهر احمدنگر به کمپانی هند شرقی واگذار شد. قلعۀ این شهر در سال‌های مبارزۀ آزادی‌خواهان هند علیه استعمار انگلیس به‌صورت زندان درآمده بود. مهاتما گاندی مدتی در این قلعه زندانی بود.