کاراتچی، خانواده: تفاوت میان نسخه‌ها

کارّاتْچی، خانوادۀ (Carracci)<br/> [[File:35027700-1.jpg|thumb|تابلوي ايمان آوردن قديس ژروم، اثر اوگوستينو کاراتچي]][[File:35027700-2.jpg|thumb|تابلوي ايمان آوردن قديس ژروم، اثر اوگوستينو کاراتچي]][[File:35027700.jpg|thumb|تابلوي ايمان آوردن قديس ژروم، اثر اوگوستينو کاراتچي]]سه نقاش ایتالیایی به نام‌های، لودوویکو کارّاتچی<ref>Lodovico Carracci  

</ref> (۱۵۵۵ـ۱۶۱۹)، و پسر عموهایش، برادران اوگوستینو کارّاتچی<ref>Agostino Carracci

</ref> (۱۵۵۷ـ۱۶۰۲) و آنیباله کاراتچی<ref> Annibale Carracci </ref> (۱۵۶۰ـ۱۶۰۹). آنان در اواخر قرن ۱۶، مدرسه‌ای معتبر برای آموزش نقاشی در بولونیا تأسیس کردند، که بر مطالعۀ دقیق در احوال و آثار استادان رنسانس<ref>Renaissance </ref>، و طراحی از مُدل زنده تأکید داشت. هر سه نقاش در تکامل شیوۀ باروک آغازین<ref>early baroque </ref> سهمی بسزا داشتند.

'''لودوویکو کاراتچی''' بنیادگذار مدرسۀ نقاشی بود، لیکن چون نمی‌توانست به‌تنهایی از عهدۀ کلیۀ مسئولیت‌‌ها برآید، اوگوستینو و آنیباله را برای رسیدگی به امور مدرسۀ بولونیا ترغیب کرد، و مدرسۀ نقاشی آنان در ۱۵۸۵ افتتاح شد. لیکن از ۱۶۰۰، لودوویکو به‌تنهایی ادارۀ آن را برعهده گرفت. از آن‌جا که گرایش‌های علمی و دانشگاهی داشت، دربارۀ استادان رنسانس تحقیق گسترده‌ای کرد؛ به‌ویژه دربارۀ آنتونیو کورّدجو<ref>Antonio Correggio </ref>، و تیسین<ref>Titian </ref>. تابلوی ''سوزانا و ریش‌سفیدان''<ref>Susannah and the Elders </ref> (نگارخانۀ ملی لندن<ref>National Gallery, London </ref>) از آثار برجستۀ اوست.

'''اوگوستینو''' در آکادمی بولونیا امور آموزشی را زیرنظر گرفت، و آن را براساس احتراز از ویژگی‌های شیوه‌گری<ref>Mannerism</ref> (مانریسم) طراحی کرد. در تزیینات کاخ فارنسه<ref> Farnese Palace </ref> در رُم، با برادرش آنیباله همکاری داشت (۱۵۹۵ـ۱۵۹۷)؛ و در ۱۶۰۰ به پارما<ref>Parma </ref> عزیمت کرد. تابلوی ''ایمان‌آوردن قدیس ژروم''<ref>''Communion of St Jerome'' </ref> (بولونیا) شاهکار اوست.

'''آنیباله''' در این گروه سه‌نفری، نوآورترین نقاش بود. آثار کورّدجو و تیسین را بررسی کرد. به‌ویژه در طراحی مهارت داشت (مهارتی که میان هرسه کاراتچی مشترک بود). تمایل آنیباله به صحنه‌های سادۀ زندگی روزمرّه در آثاری همچون ''لوبیاخور''<ref>''Bean Eater'' </ref> (ح ۱۵۸۴؛ گالریا کولونا<ref>Galleria Colonna </ref>، رم) و ''دکان قصابی''<ref>''Butcher Shop'' </ref> (ح ۱۵۸۳؛ کلیسای مسیح، آکسفورد<ref>Christ Church, Oxford </ref>)، مشهود است. کار برجسته‌اش تزیین کاخ فارِنسه بود، که سفارش آن را از سوی کاردینال اودوئاردو فارِنسه<ref>Cardinal Odoardo Farnese</ref> دریافت کرد (۱۶۱۲ـ۱۶۴۶). این سلسله نقاشی‌ها با درون‌مایه‌ای دربارۀ عشق‌های خدایان، و عناصر پرتحرک، و رویکرد پرنشاط به مضامین اسطوره‌ای، از نخستین آثار باروک آغازین شمرده می‌شوند. اوگوستینو در اجرای این کار با برادرش همکاری کرد، ولی بعدها روابطشان به کدورت انجامید.