نوذر
نوذَر
در شاهنامۀ فردوسی، پسر منوچهر. هنگامی که سام پسر خود زال را از نزد سیمُرغ به زابُلِستان برد، منوچهر نوذر را برای گفتن تهنیت نزد سام فرستاد. منوچهر به‌‌هنگام مرگ، نوذر را خواست و او را در حضور موبدان به دادگری و دین‌داری سفارش کرد و تاج و تخت به او سپرد. منوچهر فرزند را از ظهور موسی در زمان او آگاه کرد و سفارش کرد که با موسی دشمنی نکند و به دین او گرود. همچنین، سفارش کرد که برای رویارویی با تورانیان که به‌زودی به ایران خواهند تاخت، از سام و زال کمک بگیرد. نوذر، با نشستن به تخت، بیدادگری پیشه کرد و سامان کارها را به‌هم زد. مردم ناگزیر از سام یاری خواستند. سام به ایران شتافت و نوذر را به‌راه آورد. اما تورانیان به ایران تاختند. در این هنگام سام درگذشت. نوذر از سپاه توران شکست خورد و پس از یک پیروزی موقت و کشته‌شدن کَروخان و خَزَروان و کَلباد تورانی به‌دست زال و قارن، خود نوذر نیز کشته شد.