آرامگاه درب امام
Darb-e Emam Tomb
| آرامگاه درب امام | |
|---|---|
| نام فارسی | آرامگاه درب امام |
| کشور | ایران |
| استان | اصفهان |
| نام‌های دیگر | امامزاده درب امام |
| موقعیت | اصفهان، بازارچه حاج محمد جعفری، کوی درب امام |
| کاربری | مذهبی |
| مشخصات معماری | شامل دو گنبد بزرگ و كوچك و يك سردر كاشی‌كاری و سه صحن (در سه جهت شمال و شرق و غرب) |
| زمان ساخت | دوره صفویه |
آرامگاه درب اِمام
(یا: امامزاده درب امام) بنایی تاریخی- مذهبی متعلق به قرن 9ق در اصفهان. مقبره‌ی دو امامزاده به نام‌های ابراهيم بن محمد بطحایی بن قاسم بن حسن بن زید بن امام حسن مجتبی (ع) و ابوالحسن زین‌العابدین علی بن نظام‌الدین احمد بن شمس‌الدین عیسی بن جمال‌الدین محمد بن على العريضی بن امام جعفر صادق (ع). البته کیفیت انتساب آن‌ها چندان روشن نیست. در بعضی منابع مدفن امامزاده ابراهیم بن طباطبا، فرزند اسماعیل دیباج، فرزند ابراهيم عمر بن حسن مثنی بن امام حسن (ع)، را نیز همین مکان دانسته‌اند. بنا قسمت‌های مختلفی دارد که قدیمی‌ترین بخش آن در قرن 9ق، در زمان جهانشاه_قراقویونلو، احداث شده است. این بخش گنبدخانه‌ای بزرگ، ایوان و راهرو را در بر می‌گیرد. کتیبه‌ای مورخ ۸۵۷ق در گنبدخانه و کتیبه‌ای با تاریخ ۸۷۱ق در ایوان دیده می‌شود. در دوره‌ی صفوی بنا را مرمت کردند و قسمت‌هایی به آن افزودند. در دوره‌ی اخیر نیز مرمت‌هایی در امامزاده صورت گرفته که بخش عمده‌ی تزیینات کاشی بنا مربوط به این دوره است. این مقبره در اصفهان، بازارچه حاج محمد جعفری، کوی درب امام قرار دارد.
ویژگی‌های معماری بنا: امامزاده درب امام از دو گنبد بزرگ و كوچك و يك سردر كاشی‌كاری و سه صحن (در سه جهت شمال و شرق و غرب) تشكيل شده است. سردر اصلی در محوطه‌ی شمالی واقع شده و با كاشی‌های معّرق موزون ساخته شده است. در سمت شرق اين سردر، سردر ديگری قرار دارد كه كتيبه‌های آن به تعميرات بنا در دوره‌ی سلطان حسين صفوی اشاره می‌كند. نويسنده‌ی اين كتيبه‌ها محمدرضا امامی و خطاط ديگری به نام عبدالرحيم می‌باشند. گنبدهای موجود در بنای تاريخی درب امام در يك زمان ساخته نشده‌اند. گنبد بزرگ هم‌زمان با ساختمان بقعه، در قرن نهم، ساخته شده و كتيبه‌های آن شامل آيات قرآن مجيد مي‌باشند. گنبد كوچك نیز در سال ۱۰۸۱ق ساخته شده است. كتيبه‌ی اين گنبد به خط محمدرضا امامي است. در غرب محوطه‌ی امامزاده، مسجد كوچكی قرار دارد كه منسوب است به سعيد بن جبير (از بزرگانی كه در اوايل اسلام در اصفهان امامت داشته). در داخل ايوان‌های غربی از گچ‌بری‌ها و قطاربندی‌ها استفاده شده است. ایوان اصلی بنا تزئینات نفیسی از کاشی نقش‌برجسته، از قرن 9ق دارد، که آندره_گدار[۱] آن را گوهری گران‌بها دانسته است.
این بنا در 22 آذر 1313ش به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است.
- ↑ Andre Godard