آشکار سندی، عبدالوهاب (۱۱۵۲ـ۱۲۴۲ق)
آشکار سِندی، عَبدُالوَهّاب (۱۱۵۲ـ۱۲۴۲ق) Ashkar Sandi, Abdul Wahab
(مشهور به سچّل سرمست و ملقب به منصور ثانی و عطار سند) عارف و شاعر شبه‌قاره. از کودکی عمویش، عبدالخالق، سرپرستی او را عهده‌دار شد و به‌خاطر راست‌گویی‌اش القاب «سچو»، «سچل» و «سچیدنه» یافت. خرقۀ تصوف را از دست عمویش پوشید. به عربی، فارسی، اردو، هندی، پنجابی، سرائیکی و سندی شعر می‌سرود.
از آثارش: مرغ‌نامه؛ وحدت‌نامه؛ قتل‌نامه؛ دیوان آشکار (لاهور، ۱۹۵۷م)؛ دیوان خدایی؛ مثنوی تارنامه (خیرپور، ۱۹۶۳م)؛ دردنامه (خیرپور، ۱۹۶۳م).