آبسه
آبْسِه (abscess)
تجمع چرک در بافت توپر، در پاسخ به عفونت، درد و التهاب علایم آبسه‌اند. عفونت در ناحیه‌ا‌ی محدود باعث تخریب بافتی[۱] می‌شود و با تجمع لوکوسیت‌ها[۲](گویچه‌های سفید خون[۳]) چرک تشکیل می‌شود. در اکثر موارد، ضایعه با جذب بقایای بافت‌های تخریب‌شده برطرف می‌شود. گاه ممکن است آبسه از راه مجرایی[۴] به سطح پوست تخلیه شود. اکثر آبسه‌ها ناشی از عفونت با میکروب استافیلوکوکوس[۵]اند. دمل از این جمله است. سایر باکتری‌ها نیز ممکن است عامل آبسه باشند. آبسه‌ها در هر بخش از بدن و هر عضو ممکن است ایجاد شوند و در بیشتر موارد، برای درمان آن‌ها جراحی لازم است. باکتری‌ها معمولاً به داروهای پادزی[۶] حساس‌اند، ولی برای عملکرد مناسب این داروها جریان خون کافی در محل التهاب ضروری است. در آبسه‌های بزرگ، به‌سبب اختلال در خون‌رسانی، داروها به آبسه نمی‌رسند و تخلیۀ آبسه با جراحی ضروری است. آبسۀ سرد[۷]، براثر ابتلا به سل ایجاد می‌شود.