نورت، تامس
نورت، تامس (ح 1535ـ ح 1604) North, Thomas
تامس نورت Thomas North | |
---|---|
زادروز |
ح 1535م |
درگذشت | ح 1604م |
ملیت | انگلیسی |
تحصیلات و محل تحصیل | کیمبریج |
شغل و تخصص اصلی | مترجم |
لقب | سر |
آثار | شرح حال نجیبزادگان یونانی و رومی (ترجمه - 1579م)؛ سرگذشت شاهزادگان (ترجمه - 1557) و اصول اخلاقی دونی (ترجمه - 1570) |
گروه مقاله | زبان شناسی و ترجمه |
خویشاوندان سرشناس | لرد نورت اول (پدر) |
مترجم انگلیسی. ترجمههای او مشتملاند بر شرح حالها[۱]یی به قلم پلوتارک[۲] که در 1579 با نام شرح حال نجیبزادگان یونانی و رومی[۳] منتشر شد. شکسپیر[۴] هنگام نوشتن نمایشنامههای رومی خود (یولیوس سزار[۵]، آنتونی و کلئوپاترا[۶]، کوریولانوس[۷]) از ترجمۀ او بهرۀ بسیار برد. نخستین ترجمۀ او از روی اثری بود که مارکوس اورلیوس[۸] به زبان اسپانیایی از «ریلوی د پرینسیپس[۹]»، اثر آنتونیو د گوارا[۱۰]، اقتباس کرده بود. نورت ترجمۀ خود از این اثر را با نام سرگذشت شاهزادگان[۱۱] (1557)، تا حدودی بر مبنای ترجمۀ فرانسوی آن انجام داده است. کتاب پلوتارک را نه از زبان یونانی، بلکه از روی نسخۀ فرانسوی آن (چاپ 1559) ترجمه کرد که ترجمۀ ژاک آمیو[۱۲] فرانسوی بود. ترجمۀ نورت، ترجمهای دقیق و علمی نیست: آمیو و نورت هر دو اثر پلوتارک را با نثری بیروح و با شاخ و برگ زیاد ترجمه کردند. با این حال، ترجمۀ نورت بسیار پرطرفدار بود؛ در چاپ دوم این اثر (1603) ترجمههایی از زندگینامۀ یونانیان و رومیان دیگری به متن قبلی افزوده شد. نورت پسر دوم لرد نورت[۱۳] اول بود. به احتمال زیاد در کیمبریج[۱۴] تحصیل کرده بود، در 1557 وارد لینکلنز فیلد این[۱۵] شد، ولی ظاهراً زندگی خود را بیشتر وقف ادبیات کرد تا حقوق. در 1574 همراه برادر خود به سفارت فرانسه رفت و در 1519 عنوان سر دریافت کرد. همچنین نورت کتاب اصول اخلاقی دونی[۱۶] (1570) را منتشر کرد؛ این کتاب، ترجمۀ مجموعهای از افسانههای مشرقزمین به قلم آنتون فرانچسکو دونی[۱۷] (1513 تا 1574)، نویسندۀ ایتالیایی، است.
- ↑ Lives
- ↑ Plutarch
- ↑ Lives of the Noble Grecians and Romans
- ↑ Shakespeare
- ↑ Julius Caesar
- ↑ Antony and Cleopatra
- ↑ Coriolanus
- ↑ Marcuc Aurelius
- ↑ Reloy de principes
- ↑ Antonio de Guevara
- ↑ (Diall of Princes (The
- ↑ Jacques Amyol
- ↑ Lord North
- ↑ Cambridge
- ↑ Lincoln's Field Inn
- ↑ (Morall Philosophy of Doni (The
- ↑ Anton Francesco Doni