آلوارز، لوئیس والتر (۱۹۱۱ـ۱۹۸۸م)

آلوارِز، لوئیس والتِر (۱۹۱۱ـ۱۹۸۸)(Alvarez, Luis Walter)

لوییس والتر آلوارز Luis Walter Alvarez
زادروز	سان فرانسیسکو ۱۹۱۱م
درگذشت	۱۹۸۸م
ملیت	امریکایی
شغل و تخصص اصلی	فیزیک دان
گروه مقاله	فیزیک و مکانیک
جوایز و افتخارات	نوبل فیزیک (۱۹۶۸)

لوییس والتر آلوارز

لوییس والتر آلوارز

فیزیک‌دان امریکایی و رهبر گروه تحقیقاتی کاشف ذرۀ زیراتمی (اکسی صفر) در ۱۹۵۹. همچنین، در زمینۀ فیزیک بنیادی، شتاب‌دهنده‌ها، و رادار موفقیت‌های بسیار داشت. درخلال جنگ جهانی دوم، به مدت دو سال در زمینۀ طرح بمب اتمی امریکا در شیکاگو و لوس ‌آلاموس، واقع در نیومکزیکو، کار کرد. به سبب کار در زمینۀ فیزیک ذرات بنیادی و کشف حالت‌های تشدید، که با به‌‌کارگیری اتاقک حباب هیدروژن و تحلیل داده‌ها صورت گرفته بود، جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۶۸ را دریافت کرد. آلوارز به همراه پسرش والتر در ۱۹۸۱ این نظریه را مطرح کرد که نابودی دایناسورها براثر برخورد یک شهاب‌سنگ با زمین، در ۶۵میلیون سال قبل روی داده است. این برخورد منجربه تولید ابری از گرد و غبار شد که چندین سال جلو تابش نور خورشید را گرفت و همین امر، نابودی دایناسورها و گیاهان را درپی داشت. امروزه، عموماً نیمۀ نخست این فرضیه را می‌پذیرند. آلوارز در سان‌فرانسیسکو زاده شد و در شیکاگو درس خواند. در ۱۹۴۵، استاد دانشگاه کالیفرنیا شد و از ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۹، در آزمایشگاه تابش لارنس لیورمور مشغول به‌کار بود. طی جنگ جهانی دوم به مؤسسۀ فناوری ماساچوست منتقل شد و در آن‌جا موفق به ساخت رادار ویکسن برای آشکارسازی هوابرد زیردریایی، رادارهای فاز‌ آرایه‌ای، و رادار رهیافتی با کنترل زمینی شد. هواپیماها با استفاده از رادار رهیافتی می‌توانستند حتی در شرایط دید نامطلوب هم فرود آیند. آلوارز در زمینۀ تولید بمب اتمی هیروشیمای ژاپن نیز مشارکت داشت. آلوارز اولین شتاب‌دهندۀ خطی کاربردی و شتاب‌دهندۀ تولید پلوتونیوم را ساخت و شتاب‌دهندۀ الکترواستاتیکی دو مرحله‌ای را اختراع کرد. همچنین، میکروترون را برای شتاب‌دادن به الکترون طراحی کرد، ولی هرگز آن را نساخت. در ۱۹۵۳، با دونالد گلیزر، متخصص فیزیک هسته‌ای امریکا و مخترع آشکارساز اتاقک حباب برای ذرات زیراتمی، آشنا شد. آلوارز تصمیم گرفت اتاقکی بسیار بزرگ‌تر از آنچه گلیزر به کار می‌برد، بسازد و آن را با هیدروژن مایع پرکند. همچنین، دستگاه اندازه‌گیری و روبش خودکاری ساخت که می‌شد خروجی‌ آن را روی کارت‌های منگنه‌شده (رایانه) ذخیره، و با استفاده از رایانه تجزیه و تحلیل کرد. آلوارز و همکارانش با استفاده از اتاقک حباب موفق شدند شمار زیادی از ذرات کوتاه‌عمر جدید را کشف کنند. این دستاوردهای تجربی در شکل‌گیری «مدل راه هشت‌گانه» ذرات بنیادی، و به دنبال آن نظریۀ کوارکها، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود.

 

---