ابن ملجم مرادی
ابن مُلْجَم مرادی ( ـ کوفه ۴۰ق)
(یا: عبدالرحمان بن ملجم مرادی) قاتل امام علی (ع). در قبیلۀ مراد از تبار اعراب حمیری به دنیا آمد. وی نخست از پیروان علی بن ابی‌طالب (ع) بود و در جنگ صفّین با وی همراهی کرد. ولی پس از ماجرای حَکَمیت به گروه مخالف آن حضرت، موسوم به خوارج، پیوست. در‌پیِ سرکوبی خوارج در نهروان، ابن ملجم، بُرَک بن عبدالله تمیمی و عمرو بن بُکَیر تمیمی بر آن شدند که همزمان علی (ع)، معاویه و عَمروعاص را به قتل برسانند. به گزارش ابن سعد، دلباختگی ابن ملجم به زنی به‌نام قُطام که در‌پی انتقام خون پدر و برادرش در نهروان بود، او را بیشتر ترغیب و تحریک به قتل علی بن ابی‌طالب (ع) کرد. به گزارش ابن اعثم، انگیزۀ ابن ملجم از قتل حضرت علی (ع)، عشق وی به قطام و شرط قطام برای ازدواج با وی بوده است. پس از شهادت حضرت علی (ع) ابن ملجم را برای قصاص نزد امام حسن (ع) بردند. جسد وی را در قسمت غربی کوفه دفن کردند. ابن بطوطه در قرن ۸ گزارش کرده است که مردم هرساله به‌مدت هفت روز بر سر گورش هیزم می‌سوزاندند.